op je graf plaats ik
een pompoen
met waxinelichtje
ik drink met jou
op leven en dood
scheiding is nu ijl
ik neem een slok
de andere giet ik uit
op de aarde…
Halloween, feest van dood en leven;
even keert elke geest
weer terug van weggeweest,
klaar om samen Zomers Eind te vieren,
geen Allerzielen maar
Samhain, het Keltisch nieuwjaar.…
De dood zit mee aan tafel
eet van het beste bord
en drinkt een glas
het tafelruimen acht hij iets voor later
Het leven is ad random afgemeten
maar nooit of nimmer spot-on waterpas…
Nu komt het los
Wil het niet meer
Even geen ruimte
Het te verkroppen
Parels van weemoed
Dringen zich op
Branden mijn ogen
Willen niet stoppen
Zo'n dag
Echt zo'n dag
Vol melancholie
Behelst mijn gevoel
Doet mij stil staan
Eist al zijn tol
Zuigt mij zacht leeg
Bedreigt voor 1 dag
Mijn zwakke bestaan
Vandaag is zo'n dag
Magisch Samhain…
I
De lange lijn van het bloed
stroomt voort vanuit de oersoep,
waar lust en liefde leven
verwekken, verder geven;
generaties, geslachten,
veelvormige levenskracht
die door mijn aderen stroomt,
nog steeds dezelfde droom droomt:
dat in het heetst van het spel
zelf, ander, samen smelten,
in lust en liefde leven
verwekken, verder geven.…
Ik las in Vrouw en Wijsheid,
of Sophia en de Vrouw
- hetgeen in mijn beperkte blik een pleonasme is,
of beter uitgedrukt tautologie -
dat tijdens 'onze Koninginnenach',
die laatste van de grasmaand
op de eerste dag van mei,
dat het Beltane is,
het oude Keltisch feest Beltain
Beltane staat in 't Wiel der Kelten in oppositie met Samhain…