4768 resultaten.
In contrast
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 82 het rimpeltje
was zo strak
dat de lach nog
niet geboren was
een lichte lijn
in de verfijnde
mimiek van
zachte babyhuid
als licht en
schaduw strijden
neemt donzigheid
de lach in contrast
nog zijn de
patronen niet geijkt
is nauwelijks duidelijk op
wie de jonggeborene lijkt
pas als het hart
de basis wordt voor de
volle lach…
vertrouwen
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.144 Je wandelt in het donker,
de schaduw
van jouw geschokt vertrouwen
omhult je als mist
rond oude gebouwen
rafelig en zonder kleur.
Zo lijkt je wereld
enkel pijn
maar je weet dat mist
slechts laaghangende wolken zijn.
En al lijkt dat gevoel
soms een mentale gevangenis
je weet dat zelfs in het donker
de zon ergens is.…
Een plek waar iedereen zich thuis voelt.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 227 Helder licht in de schaduw.
En met grote gele ogen als die
van een uil kijkt men naar
fonkelende sterren in de nacht.
Alles als kristal, glazen stad
met open hart.
Voor iedereen toegankelijk, geen
angsten, vrees, noch pijn.
Men baadt in het zuiverste water
en alles voelt zacht als satijn.…
Bewustzijn.
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 92 Kort en hevig, los en tevens
standvastig zijn het mijn gedachten,
gevoelens die verstillen in de schaduw
van mijn wezen.
En alles is niets meer dan
een vluchtig moment dat tijdloos is
in ruimte waar ik even mezelf ben...
Als een druppel regen, als mijn naam
en een woord geschreven in het zand.…
Waar koelte de tafel schikt
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 167 een palmentuin in
het namiddaglicht
waar schaduw en
koelte de tafel schikt
vrienden samen
zijn gekomen
maar niet op hun gemak
zij fluisteren zacht
traditioneel worden
voeten gewassen
want de dag is klaar
voor het avondmaal
hij kijkt ze aan weet
wie hem zal verloochenen
nog voor de haan
drie maal heeft gekraaid
zij twisten…
Stuurloos
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 143 als stilte overgaat
in doelloos zwijgen
en dagen zich van
licht middels schaduw
naar nacht aan
elkander rijgen
dan sterven bladeren
aan de huid
bevriest het levenssap
rond de ziel
stokt de adem
in een wezenloos geluid
zwalkend door
de ijle lucht
zoekt het kwetsbare,
nakend gekleed,
al roepend
naar de verloren vrucht…
Het tochtgat van geld
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 226 nat lichten
schaduwen op
van het wegdek
etalages
spiegelen hebzucht
te kust en te keur
guur waait
de wind door het
tochtgat van geld
na zes rondjes
proberen lukt
het te parkeren
tussen kale
bomen bladeren
gratis verstrooid
slechts poenige mensen
warmen de winkels
ons kent ons meer dan ooit…
ze hield van rozen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 189 ik zie zijn handen
de stilte van afgesneden bloemen
in een vaas schikken
hij wil ze buigen naar hun schaduw
om het verschil nog dieper te begrijpen
haar handen
en hoe ze wist wolken te verspreiden
die ene dag bijvoorbeeld
te midden van het Boompjesplein
haar open zoen
de tedere woorden die ze bij hem
liet binnenglijden
het is nergens…
in het licht
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 215 voel wat ze mij zeggen willen
zo vroeg in de ochtend
en omdat het nu nog donker is
omdat de grote, hoge bomen de nacht geluidloos torsen
zonder het evenwicht te verliezen
wil ik vliegen
in het licht dat zal groeien
in de regen tussen vleugels en vinnen
op de zomer van jouw mond
in wel meer dan duizend vluchten
wil ik nooit meer naar schaduw…
Perigeum
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 113 ik ontschuw mezelf, leg me neer
schil voor schil
strooisellaag voor heuvelschaam
ik strijk de plooien glad, knik de
wervels van ruggengraat
korenmaat en schaduw in het gelid
ik dompel in kalmte, aan de lijzijde
van luwte, met een streling
van tong over bovenlip
ik keer de kring van eb en vloed
ben het meest nabij,
bij de huid van mijn…
Stof tot nadenken
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 131 zo voelt dat dus, leeg zijn
alsof de aarde sneller draait
harder aan je trekt
je nooit meer los zal laten
alsof de muren zuigen
en hoeken gevangenissen worden
ramen je wegduwen naar de schaduw
om er volledig in op te gaan
zo voelt dat dus, te vervagen
in stukjes en beetjes
jezelf te verliezen
aan de eeuwigheid van stof
al je gedachten…
(kanker 4) leunen op de wind
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 95 we trokken langs
met gevaar voor lijf en goed
bewaarden we de moed der
wanhoop in mijn tas
want dichterbij liep niet gelijk
met elke vastgezette pas een
werelddeel te veel
en het ging hard, als we ons draaiden
dus we keerden alles om
zo leunden we
zo steunden we
op dichtgeblazen woorden,
op een schaduw zonder zon…
Nu op dit moment
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 194 Aan de duistere kant van deze dag
in de schaduw van een leven
heb ik de wens dat ieder mens vermag
elkaar broodnodige liefde te geven.…
Verlichte straat
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 347 In de schaduw van haar silhouet
verdwaald in het blauwe uur
tolt mijn gedachte in herinnering
Mijn gevoel verlicht de straat
als een dansend vuurvliegje
gepakt door haar laatste streling.
Dierbaar met een vurige obsessie
deelt zij haar bezielde gemis
gekend in verontschuldiging.…
Mantel van?
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 75 Het heden waarover ik struikel,
een dunne waslijn aan de
horizon, die al eerder
overspannen was,schrikdraad
waaraan de alom aanwezige
schaduwen hangen, ik spartel
tegen, verlangend naar een
integere engel die bestaat,
ons het onzichtbare verklaart,
terugkeert op haar schreden
wordt ik door tijd en ruimte en
onder een mantel van…
meridiaan
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 75 muren moedigen doofheid aan, mijn
aanwezigheid is louter postnataal
ondeelbaar in wormgaten, wormstekig
de trap kraakt naar hoogte
als geratel van ketenen, als de
vroomheid van een gewatteerde nacht
tot hier reikt mijn schaduw, onwetend
van halvering, vervalwind, ranonkel, van
begrip zonder begrijpen
smaak van evenwicht aan keelrand…
Het bloed kruipt…
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 39 Waar het licht voor staat,
vertrekken boze schaduwen
uit de hangmat van de haat.
Wie z’n sterren telt
draagt het licht in de ogen
van aardkinderen.
Gat in de Melkweg,
waardoor oneindigheid schijnt,
verlicht zere plekken,
worden niet door ons gedicht.…
besluipen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 149 ik schrijf je
al weet ik
niet waar ik
beginnen moet
je plukt aan
mijn warmte
die met de
dag verzwakt
je neemt met
tergende
regelmaat een
hap uit de zon
je weet hoe
je het licht
van de maan
verduistert
je werpt je
schaduw ver voor
me uit zodat ik
voel dat je er bent
je verstikt
de koele bries
waardoor ik
naar…
Mijl op zeven
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 552 Welaan ik laat mij thans
nog maar eens gaan
à bout portant zomaar
van mijl op zeven
In avondlijke stonden
in de dreven
verwonderd liefdevol
kijk jij me aan
Een jonge maan voor
samen in het duister
heuvelwaarts rij ik
en jij met mij
Ongezien in schaduw
allebei
alle remmen los
in hees gefluister…
Hulpkracht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 159 O ja, het leven
meer dan welkom
elke regendruppel
schitterend in het licht
zelfs de schaduw heeft
het in zich mij te behagen
weet mijn verdriet
naar de verte te dragen
een arm geeft mij steun
is mijn veerkracht
hoe heftig soms ook
de wervelwind
mijn deur weer vindt
mij waakzaam maakt
het is de toewijding
van de schepping…
Lachspiegel
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 127 de schaduwen zien er
niet anders uit dan toen, alleen het
licht valt anders op de muren
de zon steekt achter twee gesloten
vensters genadeloos: om haar heen
heeft zich het vuur
van de verstikking vastgezet
zo droef en moe neergezeten
alleen de kat ontspant en spint
het is een
kunst de lachspiegel van de tijd
de dag, de dagen…
blijspel
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 57 met dwaze jongeren zo stom,
Molenbeek, een schaduw rijker.
voor de kik en het plezier,
winkels plunderen en vernielen
met het gedrag van een wild dier
wat kan er hen toch bezielen?…
de gek gooit kleuren stuk
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 641 de gek gooit kleuren stuk
zoekt scherven van geluk
hoort stemmen in zijn kop
smijt zijn spiegelbeeld kapot
speelt met schaduw
verduistert licht de nacht
leugens klinken sluw
zijn waarheid heeft de macht
hij heeft verdriet dat nooit
een ander ziet omdat hij
niemand kan bereiken zijn
tranen kunnen niemand spijten…
voordat ze weer zichzelf vergeet
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 425 ik moet leven
met de schaduw
die ik maak
ik loop en heb
niet in de gaten hoe
vaak we mensen raken
ik vlieg daarom
veel liever op en kom
zo van mezelf los
ik voel me vrij
zij op de aarde
ziet en volgt mij
tot ik land
ze vangt me liefdevol
weer in haar handen
ik ben langs geweest
neem haar mee voordat
ze weer zichzelf vergeet…
Één van duizend nachten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 66 Schrijven van mijn hand
zoekt bevend de lijnen
die ik zou lopen door schaduw
van lommerrijke lanen
beschenen door maanlicht
omfloerst door kransen
van kleuren besprenkeld
met sterrenlicht
fonkelend door tere lover
inspirerend tot gedicht
en in heldere beken
sprankelende weerschijn
van nachtelijke romantiek
spiegel uit “Duizend en één…
Wereld der nevelingen en trollen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 83 Nevelig zijn de velden
En mistig zijn de bossen
Wolken hangen als aureolen
Om toppen van bergen
Vaag en waterig schijnt de zon
Mystieke figuren dansen
In schaduwen der rotsen
Of lossen op in nevelige meren
Tijdens een macabere dans
En trollen en geesten
Bevolken grotten en spelonken
En nooit lossen nevelingen op…
Verlangen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 71 Geef mij één middag
één middag in de zomer
in de schaduw
onder de bomen
waar alles langzaam is en loom
waaronder een blauwe hemel
de uren lijken stil te staan
met de wolken en de vlinders
de geuren van jasmijn
waar alles wacht
in stilte
op de avond
op de schemering
één middag
één middag in de zomer…
kleur hitte rood in uren die gloeien
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 567 ogen filteren
de zon uit het licht
schaduwen dansen
een stralend gezicht
strooi vonken
in vuren die smeulen
ontbrandt als hun
aandacht ontvlamt
kleur hitte rood
in uren die gloeien
hartstocht blijft boeien
als het zweet is verdampt
nog zindert de liefde
op die zonnige dag
de wereld werd stil
toen je mij alles gaf…
Zomaar
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 504 Zomaar zit je daar
Zomaar
Wild als het water
En mooi als de heldere maan
Zo ver weg van mijn handen
Maar met mijn ogen
Raak ik je aan
Zomaar zit je daar
Zomaar
Lief als de lente
En zwoel als een zomerse dag
Voelbaar vliegen de vlinders
En ik word zomaar
Verliefd op je lach
Want zoals je daar zit
Met je haar in de wind
Je schaduw…
Nacht
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 683 Duisternis sluit zich voor mijn ogen
Terwijl de wijzer richting twaalf sluipt
Ik wen langzaam aan het donker
Schaduwen tekenen zich af
Ik duw mijn handen tegen mijn oren
Om hun stemmen niet te horen fluisteren
Vingers verkrampen en angst overheerst
Bang om te verliezen wat het daglicht zag
Ze bewegen achter de meubels
Raken me aan in mijn…