Alle inzendingen over Schaduwzijde

Mijn schaduwzijde heeft zich omgedraaid en in zijn spiegel mijn gezicht bekeken maar vroeger was hij echt niet zo gehaaid mijn schaduwzijde heeft zich omgedraaid en mijn persoonlijkheid toen neergemaaid ik zeg je dit gebeuren duurt al weken mijn schaduwzijde heeft zich omgedraaid en in zijn spiegel mijn gezicht bekeken…

De zonsondergang verlicht één kant van het bed de schaduwzijde.…

Er blies een ware strijd voorbij. Koude adem. Stilte. Schoonheid op een paard en duizend zielen in een machtige adem voortgestuwd en gedreven aan de rand van schemerige tijd. Duistere geheimen bliksemen in een flits voorbij, gebroken wit verdwijnt door kieren van bestaan. Ik proef een eeuwige gouden schijn, streel wat rest in relikwieën…

mijn schaduw gaat altijd voor me uit hij brengt me waar ik wezen moet bang hoef ik nergens voor te zijn hij vangt de eerste klappen op…

Lommerrijk bos vertel me jouw geheimen en deel het met de mijne zodat ik de eenzaamheid achter me kan laten evenals de schaduw die over mijn leven trok waardoor de zon verstek liet gaan. Wind der verandering blaas de wolken uit elkaar opdat het licht over de toekomst moge schijnen en somberheid voor eeuwig moge verdwijnen.…

Lommerrijk bos vertel me jouw geheimen en deel het met de mijne zodat ik de eenzaamheid achter me kan laten evenals de schaduw die over mijn leven trok waardoor de zon verstek liet gaan. Wind der verandering blaas de wolken uit elkaar opdat het licht over de toekomst moge schijnen en somberheid voor eeuwig moge verdwijnen.…

aan de maanzijde leggen bomen zich te rusten op de stenen van het weggetje langs de zomen waar de weegbree is verdwenen aan de zonzijde liggen bidders lakenlang de luim gestrekt ingekuild als ridders hun reptielenhuid bevlekt aan de keerzijde slaapt een kind dat niets van dromen weet van warmte en bemind tot het zijn naam vergeet…

Vanaf de zijlijn bekeek ik jouw passie de wijzers tikten door het hele uur ik voelde de hartstocht door mijn bot maar het bleek jouw schaduw op de muur. De intense beleving die jij deelde door golvende bewegingen van je haar jouw betoverende silhouet verlichtte mijn balans met een vertragend gebaar. De horizon verduisterde jouw gezelschap…

Het waren geen toevalligheden: Neerslag van regen intensiviteit van onze liefde zoals het moest die mooie zomerdag en in de groene schaduwzijde bracht jij mijn hoop terug naar het pelgrimsoord het ging als in een film we liepen samen door het onweer naar de kade, naar het schip om ons thuisland nooit meer terug te zien.…

Toeval bracht jou hier en mij, ik kijk en zet een stap dichterbij om je aan te raken huid en haar, het fluweel van je blad: wat voel jij wanneer ik jou streel? Mijn warmte zoals ik de jouwe? De zon in mij? Mijn tuin is jouw tuin je staat niet in mijn schaduw ik alleen in de jouwe als ik je zon gun vuur, water, aarde en lucht je…

Het masker valt af schaduwzijde staart je aan gesloten ogen ondoorgrondelijke pijn ontsluierd in het zacht zijn.…

De stipte pessimiste wou te laat zijn op het werk vermijden, zodat de bij de tijdse vrouw een klokrok droeg van schaduwzijde.…

De onraad niet stilstaand af te schuiven op de maatschappij leert hoe of wie je bent in de schaduw van het duister; ondanks schaduwzijden elkaar kunnen overlappen zij aan zij, eens alleen zonlicht andere cellen streelt uit die kluister.…

Van onze meereizende Die onze liefde niet heeft vernietigd Hij is de schaduwzijde van ons bestaan Hij wil ons in het donker laten staan Echter onze liefde kent geen duisternis Geeft zelfs licht in de duisternis Omdat ze zo oprecht is…

Het is beslist geen kolfje naar mijn hand, maar mijn beroep heeft ook zijn schaduwzijde. De Tweede Kamer vult zich met gekeuvel, maar wie begraaft me als ik ginder sneuvel?…

zij verweeft de berijpte schaduwzijde van zilvertinten belicht haar wandportret door het raamwerk van herinneringen zij verweeft de mistig blauwe ring met verbleekt verlangen ook vannacht in teer weerzien zacht gesponnen stilte want zij verweeft misschien…

Het wit dat aan je lippen zit lijkt het blad dat je leven vormt onbekommert en in schaduwzijde met of zonder water en licht. Gevogeld opwaarts keer ik met vleugels stijf vanuit een onmogelijke hoek mijn snavel op je dan rode lippen.…

Er is helaas een kleine schaduwzijde: Er heerst pas échte vreugde bij hun horden Als elke Koerd historie is geworden…

in bewegingloos evenwicht op de hoogste klip onbevreesd voor de afgrond overschouwt de steenbok de wereld zijn machtig hoofd torst kunstig gedraaide horens die naar de hemel priemen in de karbonkels van zijn ogen smeult het licht zijn machtige kloten bengelen wellustig, zonder schroom, gezwollen van lust en kiemen van leven triomfantelijk…

in de ziel verzwegen zo droom ik mijn dromen als verloren regen op een afgebroken twijg waar jij nooit zal komen of zeggen wat ik moet doen in het stille ongestoorde van mijn ware wezen de eenzaamheid vermoeit maar laat me klein en gebogen groeien aan de schaduwzijde van het toegetreden groen…

Ook mijn misleide schaduw - al werd hij door mij gestenigd -, geef ik een nieuwe kans, in twee gelijke sterren verenigd tot een decagram waar hij naar nijgt eenzijdigheid waarover hij zich buigt maar minzaam zwijgt, onderwerp hem aan de mij voorbestemde tijd, stap uit de meervoudige spiegel van mezelf en mijn schaduwzijde.…

Krom gevangen blijft mijn rug verlangen naar het groteske bos waar mos mijn voeten kust last berust in schaduwzijden hars gespreid met armen wars van schors waar dorst de zoete heimwee zucht op zoek naar lucht en kind van toen.…

We zien elkaar de hoofdrolspelers de toreador, de stier En weten hier wordt ie -vroeg of laat- naar de andere wereld geholpen Hij delft het onderspit kijkt dood in de ogen Op de tribunes aan zon-of schaduwzijde heerst geen medelijden het publiek weet wat hen te wachten staat.…

Aangenaam, mijn woonhuis is in een straat van nergens dromen onbevangen spiegelen eenzaamheid waarin ik mij thuis voel in leegte, droeve stilte onder bewolkte horizon kom ik tot leven ik blijf altijd mezelf een schaduwzijde aan andere kant van het bestaan een vreemdeling die liefde onderzoekt in het onderbewustzijn van…

Ook mijn misleidende schaduw al werd hij door mij gestenigd, gaf ik steeds een nieuwe kans, in twee gelijke gedaanten, verenigd tot een decagram die nijgt naar eenzijdigheid waarover ik mij buig en minzaam zwijg, beschouw het beeld aan de mij voorbestemde norm, stap uit de dubbelvoudige spiegel in het zelf en de schaduwzijde van…

Het kronkelt, de af te leggen weg Is nog ver, het doel wel zichtbaar, Af en toe, het is er, het moet er zijn, Het kan niet zo maar verdwijnen, Het mag niet verdwijnen Voor ik het levenslicht bereikt heb; Gaandeweg merk ik dat ik mijn doel Uit het oog verlies, Een mens ben ik, met al mijn gebreken, Verlies mezelf in bijzaken en schaduwzijden…

De schaduwzijde nodig zoals men zegt terwijl aan de zonzijde natuur het loodje legt. Bedreigde dieren straks is het te laat beelden die sieren enkel nog de gevoelige plaat.…

vandaag in sneltreinvaart de tour voorbij zien komen we stonden langs de weg bij Darney in de Vogezen en ja hoor na het passeren van de reclame karavaan waarbij onze vangkunst nog op de proef werd gesteld kwam eindelijk het langgerekte peloton voorbij suizen c'est tout zeiden de mensen aan de schaduwzijde van de weg…

Zij is een nuchter mens Die zich door ratio laat leiden Het enige waar ze last van heeft Is toch wel zijn schaduwzijde Hij is een blok aan het been Verpest haar hele leven Zij wil samen leuke dingen doen Hij voelt zich in 't nauw gedreven Meestal voelt hij zich onprettig Omdat hij vaak gespannen is Vermoedelijk is het fobisch Maar het…

ik heb woorden vermoord grootse woorden er stonden muren rond ik pleegde aanslag na aanslag kort en heftig, temidden van de dag of de nacht een potloodkrabbel werd een grijnzen, de dood uitgeschreven in schaduwzijden en toen ik op een ochtend voorbij de zon liep zag ik niemand bestaan ik kreeg een vreemd gezicht met grote,…