Alle inzendingen over Schilderen

herman brood een schilder schilderen? schilder ik met brood [Bijdrage van mijn nazaat Rosanne aan het kunstproject van groep 8]…

De dood is een schilder met de naam die hij verbergt in de kleuren die gewonden een naam laat fluisteren en hun ogen geven wat ze tekenen met machteloze gedachten zoals hij hun lijden wenst en ze in hun achtergebleven verdriet bedankt met de stilte die niets meer verbergt…

Met een palet in mijn hand kleur ik in het doek dat voor mij meer dan expressie is. Bewust gekozen is iedere laag die het geheel zijn vorm geeft. In gedachten soms mooier dan echt maar ook kan het andersom. Het doek raakt vol in fijne pennestreken zonder denken, maar met gevoel.…

het licht slechts punten laat vogels tsjilpen hun beklag maar de Schilder weet: morgen is er weer een dag ------------------------------------- www.sdevaan.punt.nl…

De schilder werd geïnterviewd Zijn atelier was leeg Het vragen van de journalist Was zinloos, want hij zweeg ‘Waarom zijn al die lijsten leeg? Waarom is hier geen kwast?’…

de vlinders die de gek benoemt in een woordgeschilderd omlijsten van stille, wakkere nachten snijden het weefnet van gevangen dromen die onder het tweehoofdig lijf tollen als waren zij verkrampt door de weeën van het baren de dwaas laat zijn vleugels los in het stuwen van het bloed en zegeviert om wat hij achterlaat onder het presse-papier…

Hij verdoezelde dát wat hij zat was, door balancerend op een trap, gewapend met verf en kwast, streek na streek de muur van een andere kleur te voorzien. De smerigheid bedekkend, hier en daar wat lekkend, zich soms nét iets te ver uitstrekkend, verloor hij zijn evenwicht. Nu was niet alleen de muur voorzien van een andere kleur…

Blauwer Dan de lucht kan zijn Schilderde hij zijn hemel Verdwaalde bladeren Keerden niet weder maar Gingen voor anker op het doek Geschilderde tranen Vielen sporadisch uit Het zich verspreidende wolkenveld Het lege Vulde zich met emotie Vloeiend uit een versleten penseel Een engel Zag tot zijn genoegen Hoe hij zijn inspiratie…

met grove penseelstreek haalt hij uit naar alles wat in hem zit vormt hij in stilte zijn gedachten zijn gevoelens ontstaat op doek zijn leven…

je penseel lijnt je gedachten uit op het doek kleuren spreken hetgeen je niet kan bewoorden een schilderij zegt soms meer dan een boek of een blad vol akkoorden…

De Kunst stelt ons een Schijn te voren, Hoe 't in het wezen staat beschoren, Gelijk de grote Schilderij, Van 't Al der zienelijke dingen, Die door de wijsheid stand ontvingen, Vertoont wat in de Oorsprong zij.…

er zijn niet veel kleuren mee gemoeid in rake streken ben jij de ezel en het doek veegt onbarmhartig jouw leven op het toneel uitgetekend…

Op dijkjes langs de balkengaten stonden wij stil in de kou, en dan maar over kunst en toekomst praten als jij in elk geval een schilder wezen zou. Ik wist nou nooit eens wat ik worden wou en kon mezelf soms om die vaagheid haten.…

kraaien schilderen op witte kerstdag wensen gewoon in zwart-wit.…

bol van verhalen kleuren je wangen luchten in het avondrood [senryu] foto: Martien Montanus…

Of hij nu schildert of schrijft het blijft mijn rechter hand niet zonder verstand dat schildert niets zijn invloed is zonneklaar al zijn luchten donker mijn brein te donker probeer het weer te keren al is het maar een enkele plek die lichter kan…

lief, mijn lief ik moet je, wil jou nog beminnen rond de maanlach bij de roep van de uil het blinken van de grote beer lief, mijn lief ik zie straallichtjes een weerschijn langs het hemelsbaldakijn o, hoe vertel ik jou… van de betovering hoe een nocturne mijn hart bespeelt duizend noten in een schildering geluksmoment in…

In een laat streepje zon Op de grauw-versleten stoel Schuin voor het raam met Bloeiende begonia's Waar eens Een oude vrouw Te breien zat Ligt nu een kat Te spinnen...…

Geel klatert klinkend langs lichte vlakken ze tinkelt over blauwe wateren en langs de toppen van een dicht-groen woud waarin zware dampen hangen adem van aarde, blad en hout Het stervend licht penseelt paarse vegen zachte schemer langs de hemel spreidt de stilte uit waarin helder opklinkt het geluid van een vogel vlak voor de nacht Rood…

Ik schilder het leven met liefde in liefde schilder ik de vrouw in de kleuren van vlees voelen ze teder en zacht en schuw componeer ik dan telkens jou ik swaffel ze met mijn penselen ik borstel ze glossy op mijn schepsels van oliepigment en doek tot ze glimmen en glanzen van eeuwige liefde en scheppend denk ik aan jou ik schilder…

Je was even in het waarom nadenkend op schilderspapier waren schimmen mensenzielen kwamen streken in vorm alsof de horizon weer hoopvol was met zijn bomenrijen aan de einder bij iedere golf een riviertje verf en onder de zon een beekje.…

Schildersezel klaar gezet Dan begint de pret Inspiratie genoeg Middagje schilderen voor de boeg Heerlijk die verfgeur Genieten van die nieuwe gemengde kleur Het beeld uit mijn hoofd komt op doek Hoewel ik nog naar een lijntje zoek Staand een koffietje erbij Bekijk mijn kunstwerk eens van opzij Het is toch echt de Onze Lieve Vrouwenkerk…

ik sta op met de zon en samen schilderen we de lucht langzaam hogerop…

De logica van het modern Het licht en duister van de grote meesters De zachte romantiek De schilder en zijn ezel Het is muziek stilte en concentratie Voor de momenten Van puur zijn in vrije expressie bevochten altijd met de tijd gevlochten de schilder op zoek naar zijn vorm de worsteling enorm alleen in zijn ziel doch begeerd is hij…

de lucht boven de kleine haven bezwangerd met tranen en blauwe slierten verlangen en altijd daar beneden de drentelende mensen die naar verre witte zeilen en hun vuurtoren turen altijd zijn er de scharrelende mensen nabij de grijze hoekige blokken van basalt de ouden mijmeren op verweerde groene banken en altijd kleine…

op de ademhaling van de stad wandelt zij voorbij een deinend huis een kat waagt de sprong verdwijnt in een verdronken bladerdek zij gaat langs een pad dat haar leidt naar de plaats waar het land als een rijpe vrucht sluimert onder een gewelf dat slaapdronken illusies zaait en de nacht herinnert en herinneringen weten van tijd dwalend langs…

Ik schilder blijdschap In vlammend rood en geel De blijheid spat er af Ik geef die graag aan jou Ik schilder wijsheid In oranje en in bruin Als ik die ooit zou vinden Dan deel ik die met jou Ik schilder droefheid In tinten grijs en zwart Met onvergoten tranen Die geef ik niet aan jou Ik schilder hoop In roze en in paars En heb je…

ik schilder blijdschap in vlammend rood en geel de blijheid spat er af ik geef die graag aan jou ik schilder wijsheid in oranje en in bruin als ik die ooit zou vinden dan deel ik die met jou ik schilder droefheid in tinten grijs en zwart met onvergoten tranen die geef ik niet aan jou ik schilder hoop in roze en in paars en heb…

Ik schilder je in al mijn kleuren met alle verf die ik heb hier op mijn palet Ik schilder je blauw en een beetje groen misschien…

Toen de wind opstak niet eens zo'n sterke die de warmte van het vlakke land verdreef werd de deken van beschutting en het aangenaam vertoeven in oneindig diep gedeeld. Kant of wal, wat kan het bieden naakt en met tranen overdekt die rolden van het klein talud om zich te voegen bij het water en het sterk doorbuigend riet. Wie kent niet…