Alle inzendingen over Schoorsteen

Ik voelde, zag de schoonste onderdanen (mijn keyboard maakt van 'schoonste' even 'schoorsteen'...) Haar blik, haar elegance van top tot teen Haar benen naast mij langs de lange lanen Haar zijdezachte huid adem ik in Kochana is Maria Koningin…

Oorverdovend gekletter Slippende auto’s Gillende kinderen Krakende bomen vechten Tegen wind en hagel Ben blij dat ik binnen ben Angstaanjagende donder Verblindende lichtflits Krijsende katten Een regen van vuur Slaat in door de schoorsteen Ik wou dat ik buiten was…

een streling voor het oog en oor de muzikale klanken van Kyteman “Sorry” klinken door de kamer en het is puur genieten op de schoorsteen het potje goud gevonden aan het eind van de regenboog gevuld met geluk en goede wensen de fluistering van liefde dromerig en toch muzikaal gebracht…

een streling voor het oog en oor de muzikale klanken van Kyteman “Sorry” klinken door de kamer en het is puur genieten op de schoorsteen het potje goud gevonden aan het eind van de regenboog gevuld met geluk en goede wensen de fluistering van liefde dromerig en toch muzikaal gebracht…

Onze schoorsteen is verstopt. ‘k Had het eerst niet in de gaten maar vanmorgen bij ’t ontwaken was mijn schoen niet volgestopt. Ik heb overal gezocht, maar heb nergens wat gevonden, overal waar schoenen stonden. ’t Leek wel een ontdekkingstocht. ‘k Snap niet wie er lol aan heeft onze schoorsteen te verbergen.…

Als orgelpijpen steken schoorstenen de hemel naar de kroon: hun schaduw heerst over het omringende. Hier groeien slechts distels en kreupele dieren want een bittere wind en kleurige golven verstikken het land. Het Mariabeeld in La Linea de la Concepcíon huilt zwarte tranen.…

de violen spelen hun mineurlied jaarlijks weer het groots versterven altijd wordt mijn tuinieren traag het licht in de dag krimpt te veel kleurrijk zwiepen losgerukte bladen bomen tonen hun gekaalde kroon buiten laat ik de boel de boel hoor in de schoorsteen de bulderwind…

een klein gehucht gehuld in sneeuw dat lijkt verdwaald in deze eeuw als in die glanzend glazen bol die jarenlang zo boordevol en troostrijk op de schoorsteen stond en ieder kind zó prachtig vond... een mooi stukje verleden tijd dat langzaam door de vingers glijdt…

Vaak blijkt bij dit soort activiteiten Dat de schoorsteen eerst moet roken Want hoeveel van het witte goud Wordt er zwart in de zak gestoken.…

Straks zien we Sint en zingen blij een lied, Maar Schoorsteen Piet? Die kennen we nog niet.…

November nog, vannacht vier graden vorst In feite moet de winter nog beginnen Het haardvuur brandt, geen ijsbloem groeit hier binnen De schoorsteen trekt en wolkt uit volle borst Het vijveroog glanst stil en kaal en koud Het jaar tweeduizend zestien is al oud –…

De schoorsteen rookt, de waakvlam brandt en de hoop rijst dat jij dat binnenkort weer ziet.…

Er is een forse krimp geconstateerd U dacht wellicht: de schoorsteen blijft wel roken Door in de winter minder te verstoken Maar wat u denkt is faliekant verkeerd Kom op lui..laat de kachel lekker loeien De krimp de pijp uit...hup we gaan weer groeien…

Geen nood: Wij gaan uw koopkrachtpijn verzachten Vijftien miljard hebben we aangeboord Zo rookt uw schoorsteen weer een tijdje voort Nee niet meteen, u moet nog even wachten We starten volgend jaar: dat is best vlug Dus neem voorlopig nog wat gas terug…

Sinds ik je ken draait geen leven meer om kind of kraai haard of schoorsteen Sinds ik je ken ga ik stiekem mijn dak uit ontvlucht ik een onzichtbaar huis Dan vind ik je daar in mijn dromen die wild zijn je zit op de pannen je hangt uit de ramen hoe gekker hoe beter want dat is toch eigenlijk liefde in optima forma…

de wind blaast de vitrage tot langgerekte witte spoken abrupt gewekt uit hun bandplooiheid dansen zij van grip verstoken richting bovenliggende etage hun holle ogen zwart en wijd in de schoorsteen kermt de tijd als echo uit hun keel onloken een ijzingwekkende hommage aan de nietsontziende vergank'lijkheid.…

tot hier en niet verder zei de pijnboom tegen het spook zeer dorstig onder de stekende zon en er kwam een dunne regen met een sterke wind en schudde de spookgewaden af daar waait ze nu in de vroege ochtend een vluchtend beddenlaken dat om de schoorsteen blijft hangen geen winterweb bedekt de droom van een…

Zonder de lasten ervan willen leven in de stad, boven de schoorstenen, schoon schommelen in oma's stoel voor het erkerraam de sluimerende monden van de pokdalige daken te zien ontwaken zonder hun gif te hoeven ruiken en het dan ook nog eens in te ademen uit solidariteit met ieder die snel moet leven in de stenen wereld waar alles…

ach het bouwsel werkt op eigen kracht bijeengegaard in stapelingen lijkt een muur slechts op zichzelf van boven lichter dan -daar laag, waar water optrekt tot onaangenaam te donker en het dak voelt saai, rechttoe rechtaan de schoorsteen schoort slechts damp maar daar in de lichtkring van een lamp toch nog een detail…

Je zag van 't restaurantje de schoorsteen nimmer roken. Het eten was er gloeiend heet, ze móesten dus wel stoken. Niemand die er iets van zei, de maaltijd smaakte heerlijk. Maar toen een gast er eens naar vroeg, sprak de waard goudeerlijk: 'Ik pest mijn keukenpersoneel, dat raakt dan buiten zinnen.…

Ik zit rechtop, mijn rug gesteund mijn arm op een leuning bij de schoorsteen, waarop de klok en spiegel: ik kijk voor me uit in mijn rechterhand een kelkje. Het is drie minuten over tien. het glaasje is al leeg de gaskachel brandt zachtjes.…

Hier loop je door straatjes paadjes uit een sprookjesboek Je wandelt met je ogen over de omslag door ongekende bladzijden waarin kleuren en geuren als lente met zomer hand in hand gaan Dat ze je versteld doen staan: de huisjes, daken schoorstenen en de klimrozen die niet ophouden met klimmen door 'de tijden van toen…

Als het tijd is dat mijn klok, mijn pendule (nog van de schoorsteen van mijn oma), opgewonden moet worden, als het daarvoor tijd is geworden, raak ik gespannen. Vrees kruipt in mij omhoog.…

Hij komt hij komt maar ik ben nog meer blij als ie is geweest vanwege "zwarte piet"!…

ik sinterklaas en in mijn baard groeien de eurootjes uit spanje zij pieten zwart maar geven europees hun appeltjes van oranje zij schoenen als veel mensen maar toch zou ik meer stro en wortels wensen mijn paarden zullen gaan de manen staan al aan en wind waait hoog in bomen ik schoorsteen weer en breng wat ooit gedacht maar…

Geen kroeshaar meer en ook geen dikke lippen Piet krijgt van Van der Laan wat meer niveau Hij ziet hem groeien tot Sints CEO Maar die wel zwart blijft door het schoorsteendippen Wij mij betreft: hou op met tijd besteden Aan repeterende pietluttigheden…

zit in de put op plaggenhut rijmt helemaal niets toch is het iets het is een woord dat bij Westerwolde hoort straatarme dagloners werden bewoners als het lukte in de nacht met al hun kracht een plaggenhut te bouwen en ervoor te zorgen dat vroeg de volgende morgen er een schoorsteen was die rookte dan gedoogde de landheer hun nieuwe…

Wij spelen een verduistering, als we elkaar bespelen, schoonheid weggeschonken, resoneert na iedere trommelslag, gordijn omfloerst de leegte, doen de stemmen zwijgen, opent deuren van de huizen die in doorzichtigheid te bloeden staan in het brekend licht, geslonken ruimte breekt uit schoorstenen, rolt zingend van de daken, we omarmen de…

De Sint en Piet waren in een grote haven aangekomen kinderen zongen en dansten met een wimpel op de kade vlug Piet strooi de manden uit met snoep en chocolade en ‘s nachts glijden we door de schoorsteen, wijl ze dromen… -hoe krijgen kindjes in oorlogslanden, hun snoep in handen?…

het is het lege nest op de schoorsteen de blauwe sluier rook die over de daken reist de overgroeide kuil bij de rivier een vogel die in de verte roept het is de verdwenen zandweg de oude afgepelde verflaag op een deur de dag van nevel en dauw het stuurse zwijgen het is de beklemmende namiddag het dorp dat nooit het mijne werd de korst…