er blijkt een verte te bestaan
waarin het geruisloos bliksemt
mijlen bij de maan vandaan
luchtvochtig; het gewicht van hemelniets
veschraald avondlicht dat
kleur schikt met zandblauwe velden
wolken en ijsbergen, in tijd verloren
net als hun landschap
niemand vraagt om vergezichten
in aangrenzende regen
er blijkt een hunkering te…
Ik nader tot de kelders van jouw vloeibaar reservoir,
gedachten worden smerig als een ranzig abatoir.
Het deint Mia, het schrijnt Mia, mijn paden worden nat
ik wil je graag beklimmen maar je flanken zijn te glad.
Jij speelt met mij een hinkelspel en duwt me uit balans.
Zo val ik uit de gratie en ontglipt me weer de kans.
Nochtans jouw ogen lonken…
Hoe groot
kan een verlangen zijn
oeverloos
zoals een meer
vroeg in de ochtend
een solitaire meeuw
op de steiger
water
dat zou willen kabbelen
ware daar dat
immense verlangen niet…
nu ik mezelf met spiegels verwar
blijkt mijn massief windgevoelig
en mijn pluim een woordwolk
er is geen eenvoudige weg
om te kiezen, tussentijds
in verstikking boven ademvrees
als doorschijn is fijngewreven
tot glazen fragmenten
lijdend in gevonden voorwerp
aan een lichte vorm van verdwaling
tussen vogels en fotonen
doch onvervreemd…
Zijn lange nagels, die jagen mij vrees aan voor straks
als we
maar eerst die hals uit, die nauwsluitende Sehnsucht.
Wat doen ogen als ze elkaar uitspelen?
Het is de dobbelsteen
die kraait sardonisch nog een keer nog een keer
tot ik mijn hals aandoe, om mijn ogen te vertrouwen.…
Ich hab' dich geliebt
'danach bin ich vergangen
mein' Herz sucht den Tod
Ich kann nicht mehr verlangen
meine Seele ist im Not
gestorben bin ich
ins Abendrot.
* NL *
Ik heb je liefgehad
sindsdien ben ik verloren
zoekt mijn hart de dood
Ik wil niet meer verlangen
mijn ziel schreit in nood
gestorven ben ik
in het avondrood.…
Hij zingt van Thränen, Höllenschmerz,
Van Sehnsucht, Grab en Tod,
En weent zijn beide wangen nat
En beî zijn ogen rood.
In 't Hollands zingt de jongling niet;
Die taal is ongeschikt;
Zij klinkt in de oren van de min
Zo ruw en ongelikt.…