1469 resultaten.
BLAUW
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 646 Er zal weer
blauw zijn
strakblauwe lucht
en wolken als zeilen
Het groen en geel
trekken zich
uit het landschap
terug
Nog even maar
is er klatergoud
bladgoud
in kruinen van bomen
Langs stoep en straat
waar wind
vrij spel krijgt
je de adem wordt ontnomen
Het seizoen wordt
oud en misschien wijs
rijgt laatste bladeren
aan…
dans en genees me
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 536 er is hier en er is nu
maar ik vraag me af hoe ik later
de stilte kan herinneren
zou ze spoorloos
verdwijnen
of zou er plaats zijn
om ze als meeuw te verwekken
om ze uit het niets te schrijven
bovenop de seizoenen
en de vergane hartslag
van de tijd
er is hier en er is nu
maar maak me wakker als de stilte
me ten dans vraagt…
Langs de zee.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 211 Geen geheimen voor elkaar
na zoveel seizoenen bij elkaar.
Het is bij ons net als bij de zee
soms is er eb of vloed.
Na een koude winter komt
er steeds weer een warme zomer.
Dus lopen wij hier langs de zee
samen gelukkig en tevreden.…
Monogram
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 469 Als seizoenen vernauwen
tot een trechter met kille
duisternis moeten wij nog
hechter slapen gaan en het
licht laten schijnen over
dromen die ons benauwen,
zelf zijn we de armen die
ons weren tegen gestapeld
grauw en tegen de ondeelbare
wereld die buiten ligt te
wachten en getekend in de
nerven van doorschijnende
gedachten.…
de sluis van Noordpolderzijl
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 402 ik zag je glans
wegdrijven op het
zanderig water, ook je
trots want je hemelde
het blauw naar grijs
aan jouw voeten
schuifelt nog wat hoop
in de gedaante van
rot hout, maar je poort
blijft voor eeuwig gesloten
onklaar gemaakt en
ingehaald door de tijd
jouw kleur zonder vernis
maakt je elk seizoen doffer
het lijkt of onze sporen…
Durende beweging.
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 887 Een zich steeds
herhalende beweging,
het tij der seizoenen
doet ons leven
en dat echt jaar in jaar uit.
Zo verstrijken
opeenvolgende jaren,
schuiven wij allen
wat op in de tijd
en dat echt jaar in jaar uit.
Wij lopen trager
waar jaren versnellen,
de fleur vergaat
de geur raak op
en dat echt jaar in jaar uit.…
Ambachtelijk
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 276 Het stille woud kent
een vreemde vloer
er heerst een zonderlinge gewichtloosheid
alle seizoenen worden samengeperst
in die sobere kleur
van vergankelijkheid
Voordat het licht verspringt
naar de tint van de oorsprong
vloeit alles bijeen
de doden hebben hun mantels
breed uitgespreid
de snit verwijst nog naar de drager
oogappels…
luchtig
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 109 vanuit een zelfgesponnen buitenkant
zweef ik als de jonge zomers en ik laat
dit leven aarden,
in de grond van mijn bestaan
er vliegen vogels mee
hun zachte vleugels zingen van de zwaluw
in een ranke luchtbeschrijving
lijkt hun dans
de ondertoon van gaan
ooit, als de seizoenen kruisen
trekt mijn lijf haar sporen mee
maar haar frêle…
MANKES AAN VAN BEUNINGEN
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 71 zindert
Hevig verlang ik naar de winternachten
Ik zal er nog een tijd op moeten wachten
Het is vooral het vele stof dat hindert
De schaduw op de boerendeel vermindert
Mijn klaagzang en beïnvloedt de gedachten
Die mij tot dit bedrukte schrijven brachten
De kunstenaar in mij herrijst en vlindert
Want hij beseft dat je met ware vrienden
Alle seizoenen…
Niets kleurt grijzer
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 94 als door eenzaamheid opgeslokt
tikt de tijd in z'n traagheid eindeloos voort
niets kleurt grijzer dan vroeger
waarin alles (zogenaamd) beter was
de oudheid verstart
zodat de klaagzang harder klinkt
dan te voor, nochtans kleurt de natuur
haar seizoenen als vele eeuwen geleden
klonk de klaagzang toen zachter
of is dat inherent aan 't mensdom…
De kooi
poëzie
4.0 met 8 stemmen 1.788 Wordt dan voor immer mijn geboeid verlangen
gevoed door een seizoen en door zijn kleur,
is dit de kooi waarin ik ben gevangen,
waar is het slot en wie ontsluit de deur?…
Besef
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 213 Wie kent niet dat storm opsteekt of stak
soms niet eens zo'n sterke
die glans en kracht als rietjes brak
en het seizoen zo onverwacht
al tot einde heeft doen komen.…
Zelfzaamheid?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 72 met een gelooide huid
gedierte in z’n pluizige beharing
z’n wetenschap te ontplooien
straffeloos ronddrijven langs
de kantlijn van de evenaar
geen soort vertrappen onder
beide polen van de zon
haar leegten te verwarmen
spiegelbeeld van ‘zelfzaamheid ‘
gemaakt in de scheertijd van de maan
om nieuwe merktekens te plaatsen
voor het seizoen…
ROGER
gedicht
3.0 met 1 stemmen 6.059 Seizoenen vallen, dagen staan weer op,
April is zijn geboorte niet meer meester,
De aders barsten in de heester,
De vogel klimt zijn klankbord op.
Maar hier bouwt pijn haar nest in ’t lover,
Waar tortels klappen in de vleugels
Met de verborgen honger van de leugen.
Geluk, geloof, alleen de droom blijft over.…
Epifanie.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 251 Ik hark mijn woorden met zorg bij elkaar
maar zie nu dat het blauw veranderd is
in de kleuren van het seizoen, in het kreupelhout
kiest een eekhoorn voor een snelle vlucht.…
Diep geworteld
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 138 Groeide hun liefde met de seizoenen mee?
Weerstonden ook zij storm en wind
als aan de grond genageld,
en hebben zij elkander een levenlang bemind?
Ik weet van een oude beuk
die er al een tijdje staat,
zijn armen wiegen eekhoorntjes
op het zingen van de wind.…
weer zwaar weer
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 128 dit land van sloten en dijken
is in één ding kampioen
oeverloos over het weer zeiken
en dat in elk seizoen
het is te heet of het is te koud
echt tevreden zijn er weinig
te veel wind of te benauwd
bijna iedereen is chagrijnig
nu komt er weer een zware storm
zo is het ons gegeven
we zijn hier niet in Benidorm
en moeten er maar mee leven…
Tollende blaadjes
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 42 Ze hingen, het hele seizoen
hielden stand tijdens de hitte
net als hun takken dat wel deden
maar nu, zonder te uit te wijden
is daar de herfst, met vallend gebladerte
zelfs de regen komt eraan
maar wat me toch het meeste boeit is:
om hun as draaiend, vallen ze neer.…
het opengaan der dagen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 821 door nachten dicht de klei
het opengaan der dagen
verzonken liggen zij
geluidloos zonder klagen
seizoenen die
hun kleur bekenden
jaren die voortschrijdend
zich tot eeuw bestemden
zie de lagen
lees de vragen
voel emoties die elkaar en
generaties moesten dragen
ingekapseld zonder lucht
want ook de laatste zucht
heeft de bodem al verlaten…
gevangen zomerdagen
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 118 Gevangen zomerdagen
Ze weckt verhalen, moezend
Appels, bramen, de geur van regen
De kleur van zon en stille zomerwind
De smaak van warme dagen
Wandelend langs vergeten klanken
Romans gestapeld onder het gebint
Moes, in zwierig handschrift
Ze roert, vangt de zomers in kleuren
En wekt het seizoen in bleke winters
Ik open haar verhalen…
herfst zal ons voorjaar zijn
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 821 leven
zie de zon
en ruik je geur
je opent voor me
in een voorjaarskleur
ik zocht je bron
om me te laven
jarenlang verborg je
je talent en vele gaven
er komt geen winter meer
de kou zal je niet deren
sneeuw en ijs zijn slechts
plezier jij laat je niet bezeren
herfst zal ons voorjaar zijn in
een eeuwigdurend samen weten
de seizoenen…
dat wintert op het witte feest
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 717 je handen korenblauw
van kou en in je ogen kleurt
de zomer nog zijn bloemen
je lach ontluikt een lage zon
en in het schralen van de wind
geniet je een gefluisterd lied
je bent altijd
een vrijheidskind geweest
dat wintert op het witte feest
je aardt en draagt
de tinten van de oogst
een vruchtbaar rijp seizoen
je warme lippen…
Windfluisteringen
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 29 verluchtigend
vlocht wind
met warme en
koude vlagen
zijn verhalen
aan bladeren
die opgewonden
hun draai nog
niet echt
konden vinden
omdat ze een
heel seizoen
deel hadden
uitgemaakt van
de boomkroon
onder het stof
van verloren dagen
blonken glinsterend
vragen die niet aan
de orde waren geweest
jij wist sneller
dan een ander…
omdat niets ons tegenhoudt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 223 wij samen tellen
springen wij dagelijks uit bed
met een lach op ons gezicht
om elkaar dan weer te zeggen
waar geen woorden voor zijn
wij willen en kunnen niet anders
dan met stomheid geslagen zijn
waar er geen tekst te vinden is
die daarvoor al eens verzonnen is
voor wat wij eigenlijk zeggen willen
het is als de liefde is
die geen seizoenen…
Bio-logisch
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 153 Tikt als een klok door alle seizoenen.
Net zoals het ritme van de mensheid dat doet.
Wij passen ons aan,
aan het licht, aan het donker.
Actief overdag, passief in de nacht.
Onze biologische klok houdt over ons de wacht.
Soms brengen we hem uit balans,
als we waken tot diep in de nacht.
Dan krijgt onze biologische klok niet de kans.…
Lentekou
gedicht
3.0 met 55 stemmen 23.165 Er is niets dan de wind.
De tuinen zijn doorzichtig,
men ziet hun achterkanten leven.
Geen mist, geen regen,
alleen de wind, een dunne strakke wind
aanhoudend over door jong gras omhooggetilde,
omvergegroeide dorre bladeren.
De bomen zijn nog zonder glinstering,
oud, zonder knop.
Herinneringen weggestreken,
een voorhoofd onder pas gewassen…
December haiku
gedicht
3.0 met 253 stemmen 27.837 op de kortste dag
zijn je dromen het langste
over zomertijd
bij kale takken
werken piepkleine knoppen
aan een nieuw begin
de noordenwind raast,
keukenramen klapperen,
het laatste blad valt…
Zo'n dag
gedicht
3.0 met 13 stemmen 5.821 Zo'n dag,
waarop de lucht vol luchtigheid is,
lentewind plagerig achterom sluipt,
van zoveel niet benoembaars bol staat,
Parijs vlakbij is, Granada om de hoek.
Zo'n dag,
waarop het frisgerokte meisje
van de buren hoog moet reiken
naar knoppen in hun kersenboom,
wind de verleiding niet weerstaat.
Zo'n dag,
waarop ik gebukt…
'n Droë wit seisoen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 108 Samen toen met Breytenbach
op barricade
met woorden werd gestreden
tegen een zo vilein bewind
Vervolgens ver-
filmd, leerde de rest van de wereld
wat wreedheid is
als vanwege slechts een diep-donkere huid
'n beperkt aantal blanken zich ergert
zich stoort aan opkomst
van gerechtigheid voor gekleurden
vanaf de jaren '90 van de vorige eeuw…
Mycelium
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 86 Het ademt aarde door zijn flarden
ondergrondse baarden
Door snorren snurken de zwammen
vlokken en sporen
Onder zijn hoeden hurken slakken
slurpend aan het vlees
In de lamellen liggen larven log
achter de luwte
En de regen met het mos heeft zijn
herfstroes ingestopt…