1443 resultaten.
Diep geworteld
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 138 Groeide hun liefde met de seizoenen mee?
Weerstonden ook zij storm en wind
als aan de grond genageld,
en hebben zij elkander een levenlang bemind?
Ik weet van een oude beuk
die er al een tijdje staat,
zijn armen wiegen eekhoorntjes
op het zingen van de wind.…
weer zwaar weer
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 128 dit land van sloten en dijken
is in één ding kampioen
oeverloos over het weer zeiken
en dat in elk seizoen
het is te heet of het is te koud
echt tevreden zijn er weinig
te veel wind of te benauwd
bijna iedereen is chagrijnig
nu komt er weer een zware storm
zo is het ons gegeven
we zijn hier niet in Benidorm
en moeten er maar mee leven…
Tollende blaadjes
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 42 Ze hingen, het hele seizoen
hielden stand tijdens de hitte
net als hun takken dat wel deden
maar nu, zonder te uit te wijden
is daar de herfst, met vallend gebladerte
zelfs de regen komt eraan
maar wat me toch het meeste boeit is:
om hun as draaiend, vallen ze neer.…
het opengaan der dagen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 821 door nachten dicht de klei
het opengaan der dagen
verzonken liggen zij
geluidloos zonder klagen
seizoenen die
hun kleur bekenden
jaren die voortschrijdend
zich tot eeuw bestemden
zie de lagen
lees de vragen
voel emoties die elkaar en
generaties moesten dragen
ingekapseld zonder lucht
want ook de laatste zucht
heeft de bodem al verlaten…
gevangen zomerdagen
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 119 Gevangen zomerdagen
Ze weckt verhalen, moezend
Appels, bramen, de geur van regen
De kleur van zon en stille zomerwind
De smaak van warme dagen
Wandelend langs vergeten klanken
Romans gestapeld onder het gebint
Moes, in zwierig handschrift
Ze roert, vangt de zomers in kleuren
En wekt het seizoen in bleke winters
Ik open haar verhalen…
herfst zal ons voorjaar zijn
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 821 leven
zie de zon
en ruik je geur
je opent voor me
in een voorjaarskleur
ik zocht je bron
om me te laven
jarenlang verborg je
je talent en vele gaven
er komt geen winter meer
de kou zal je niet deren
sneeuw en ijs zijn slechts
plezier jij laat je niet bezeren
herfst zal ons voorjaar zijn in
een eeuwigdurend samen weten
de seizoenen…
dat wintert op het witte feest
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 717 je handen korenblauw
van kou en in je ogen kleurt
de zomer nog zijn bloemen
je lach ontluikt een lage zon
en in het schralen van de wind
geniet je een gefluisterd lied
je bent altijd
een vrijheidskind geweest
dat wintert op het witte feest
je aardt en draagt
de tinten van de oogst
een vruchtbaar rijp seizoen
je warme lippen…
Windfluisteringen
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 30 verluchtigend
vlocht wind
met warme en
koude vlagen
zijn verhalen
aan bladeren
die opgewonden
hun draai nog
niet echt
konden vinden
omdat ze een
heel seizoen
deel hadden
uitgemaakt van
de boomkroon
onder het stof
van verloren dagen
blonken glinsterend
vragen die niet aan
de orde waren geweest
jij wist sneller
dan een ander…
omdat niets ons tegenhoudt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 223 wij samen tellen
springen wij dagelijks uit bed
met een lach op ons gezicht
om elkaar dan weer te zeggen
waar geen woorden voor zijn
wij willen en kunnen niet anders
dan met stomheid geslagen zijn
waar er geen tekst te vinden is
die daarvoor al eens verzonnen is
voor wat wij eigenlijk zeggen willen
het is als de liefde is
die geen seizoenen…
Bio-logisch
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 154 Tikt als een klok door alle seizoenen.
Net zoals het ritme van de mensheid dat doet.
Wij passen ons aan,
aan het licht, aan het donker.
Actief overdag, passief in de nacht.
Onze biologische klok houdt over ons de wacht.
Soms brengen we hem uit balans,
als we waken tot diep in de nacht.
Dan krijgt onze biologische klok niet de kans.…
Lentekou
gedicht
3.0 met 55 stemmen 23.177 Er is niets dan de wind.
De tuinen zijn doorzichtig,
men ziet hun achterkanten leven.
Geen mist, geen regen,
alleen de wind, een dunne strakke wind
aanhoudend over door jong gras omhooggetilde,
omvergegroeide dorre bladeren.
De bomen zijn nog zonder glinstering,
oud, zonder knop.
Herinneringen weggestreken,
een voorhoofd onder pas gewassen…
December haiku
gedicht
3.0 met 253 stemmen 27.848 op de kortste dag
zijn je dromen het langste
over zomertijd
bij kale takken
werken piepkleine knoppen
aan een nieuw begin
de noordenwind raast,
keukenramen klapperen,
het laatste blad valt…
Zo'n dag
gedicht
3.0 met 13 stemmen 5.822 Zo'n dag,
waarop de lucht vol luchtigheid is,
lentewind plagerig achterom sluipt,
van zoveel niet benoembaars bol staat,
Parijs vlakbij is, Granada om de hoek.
Zo'n dag,
waarop het frisgerokte meisje
van de buren hoog moet reiken
naar knoppen in hun kersenboom,
wind de verleiding niet weerstaat.
Zo'n dag,
waarop ik gebukt…
'n Droë wit seisoen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 108 Samen toen met Breytenbach
op barricade
met woorden werd gestreden
tegen een zo vilein bewind
Vervolgens ver-
filmd, leerde de rest van de wereld
wat wreedheid is
als vanwege slechts een diep-donkere huid
'n beperkt aantal blanken zich ergert
zich stoort aan opkomst
van gerechtigheid voor gekleurden
vanaf de jaren '90 van de vorige eeuw…
Mycelium
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 86 Het ademt aarde door zijn flarden
ondergrondse baarden
Door snorren snurken de zwammen
vlokken en sporen
Onder zijn hoeden hurken slakken
slurpend aan het vlees
In de lamellen liggen larven log
achter de luwte
En de regen met het mos heeft zijn
herfstroes ingestopt…
Wisseling van de wacht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 59 Wilg huivert, schudt nog één keer
zijn takken los en valt in slaap,
totdat het tijd wordt
om weer aan het werk te gaan
in een volgend seizoen, om in een
volgend leven de zon
te vangen voor de vogels.
Wilg groet de maan in zijn droom.
Wind reist de zon na
voorbij de horizon,
de wereld rond
en komt terug bij
een zomerwilg.…
Winterwende
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 149 Naalden prikken aan,
trage uitlopers
dekken toe,
beslaan pad en land.
Water in vaste vorm
verloor het verzet,
kristalliserend
kruipt winter
langzaam dichter.
De zon verliest terrein,
maakt plaats
in het seizoenaal spel,
waar dagen niet langer lengen
maar korten,
gelijk mijn adem
gestokt in wolkjes
langend naar lichter.…
Cumulus
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 35 De slakjes ontwaken
na een frisse regenbui
en als je goed kijkt
zijn de wolken
nu ze breken
met helium
gevulde
schaapjes
in de rui…
Winter Sprookje
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 95 Wordt het nog winter
Of ligt een witte kerstboom
Slechts onder kunstsneeuw
Weten we straks nog
Verhalen te vertellen
Van elf steden ijs
Of lezen we dat
Aan kleine kinderen voor
Als mooie sprookjes…
Op zoek naar inspiratie
hartenkreet
5.0 met 5 stemmen 920 Ik zoek naar inspiratie
om jou niet te verliezen
in een verstrooid seizoen.
Laten we samen ruiken,
in een groeiend verhaal,
aan een ontluikende zonnebloem.…
AJAX - FEIJENOORD
hartenkreet
4.0 met 18 stemmen 1.952 al in de vierde minuut viel dé goal
het was Rafaël waar het gevaar in school
nog maar aan het begin van zijn carrière
slecht hij voor AJAX al menig barrière
met het mooiste doelpunt van het seizoen
legde hij vandaag de basis: AJAX KAMPIOEN
een voorzet van de lijn naar het doel
een snoekduik, hakkie omhoog, wat 'n gevoel
de bal schoof…
Laatste dromen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 72 wij zijn de schemering
tegemoet gelopen
hebben onze laatste
dromen meegenomen
in passend avondrood
stilte heeft al lang
geleden de herrie
overwonnen en vindt
geen laatste woorden
in atmosferen zonder wind
drukverschillen zijn
structuren van enkele uren
nog draaien dag en nacht
hun maanden vol maar in
seizoenen is leven leeg en hol…
Vier .....
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 648 Zandkorrels verwaaien
en verstuiven verhalen
van een gelopen seizoen
stormen weg met de wind
naar het zuiden, de laatste
wolk kijkt lachend achterom
ziet hoe genagelde planken
gekoesterd en ingepakt
worden, terwijl dromen
verdwijnen in het schuimen
der golven en uren rollen
langs cirkels in het zand
het ruime sop is gekozen
om…
Diffuus licht
netgedicht
3.0 met 38 stemmen 68 vrijblijvend
dragen geluiden
de wereld langs
tuinen en huizen
verliezen volumen
en vullen zich in
onderscheid met wat
hoorbaar overblijft
deze mêlee van
leven en bestaan kent
een vitaliteit die als
dag en nacht samengaat
waar donker en licht
geluiden met seizoenen
kleuren oogst warmte
het schaduw gebeuren
pas als de nacht…
Boomhut
netgedicht
2.0 met 18 stemmen 995 In het eeuwig groene seizoen
ga ik wonen
in een boomhut
hangen
tussen
hemel en
aarde
bij bolle bries
deinen
als in een kraaienest
nest
om nooit weer
uit te vliegen
roerloos meeruisen
met de diepgroene
branding
wachttoren
uitkijkend over
de vrijheid
observatorium
voor
ongekende
constellaties
verrukkelijk liggen
stilzittend…
Vogeltrek
gedicht
4.0 met 242 stemmen 24.324 De V van vogels in de lucht
gingen op wintervleugels heen
komen met zomervleugels terug
klapwieken zich zo een brug
tussen seizoenen.
De V van vogels in de lucht
met enkel één ding in hun kop
willen wel heen, maar niet meer terug
en in hun lijf de harteklop
van nieuwe nesten.…
Voorbije tijden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 89 ik wist dat
de bomen eens
op zouden zijn
van de rij die ik
al een leven lang
aan het tellen was
waren zij ooit
groot dan zijn
zij nu klein in
verscheidenheid
seizoenen spelen
voor stammen geen rol
die zitten al overvol
met data van
voorbije tijden
het aantal is ook
niet van belang wel
de vraag voor hoe lang
ik tel en zie…
Verjaren
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 10.295 Schudt losse haren uit je vacht
het is weer tijd om te verharen
herfst meldt telkens weer de jaren
waar je zelf niet eens aan dacht
de vier seizoenen zijn vergaan
zij zullen in ‘t verleden dringen
als jij je wolvenlied laat zingen
in ‘t schijnsel van je nieuwe maan
en langs de jouw gelopen sporen
op het gladde levenspad
- gelaten... of…
Zeldzaamheid
gedicht
3.0 met 39 stemmen 18.857 De seizoenen
zijn ons lichaam. Hij kijkt om. Wie aarzelt,
moet hard zijn. We zoeken naar de woorden
waar geen wereld meer voor is, de stilte
die de stilte op onze lippen legt. Dat
twee mensen zo zeldzaam kunnen zijn.
----------------------------------------------------------
uit: 'Een volle maan en onze handen ernaast', 2005.…
vlinderzoenenzacht
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 741 glimlachen van de lente
tussen zijn en dromen
het daglicht geeft
aan de wolken op ons gelaat
hoe ogen sluiten
door een ver vergeten voelen
wanneer witte vlinders het veld
bloesemen als kleine scheepjes
met bolle zeilen
hoe de wind slaperig
haar vleugels legt op mijn lippen
wanneer ik stoei met jouw ogen
over de vloedlijn der seizoenen…