De winters zijn niet meer de winters van vroeger
en de term 'snertweer' is oudbakken en uit de tijd.
We wachten al jarenlang op een nieuwe Elfstedentocht,
maar wat rest is de oude verhalen van mem en heit.…
Mopperend loop ik door de regen
Plu op, weggedoken in m'n jas
Snertweer, bah, kan er niet tegen
Verdorie, alweer midden in een plas
Brrr, m'n voeten voelen natjes
Ik kijk eens even naar de lucht
Dit is geen weer voor watjes
En weer slaak in een diepe zucht
Bijna ben ik waar ik wezen wil
En op klaart mijn humeur
Ineens staan m'n gedachten…
Op zeer zware en te grote worteltakken wiegen
deze kruiden in snertweer, in troosteloze regenavonden.
In zachte regens die ons verkoelen en die mijn verdriet opwekken.
Ik huil alleen in de buurt van deze schaduwbloemen,
in natte grond onder de striemen van een nooit ophoudende regendag.…