Alle inzendingen over Sonnet 18

Voor alle mooie mensen op dees’ aard zijn ereplaatsen in het paradijs waar jij je aan een troostentafel schaart, aan ’t einde van een o zo zware reis Het aardse leven stelde j’ op de proef, het werd je stuk bij beetje afgenomen hoe diep de kuilen ook die ’t noodlot groef wilskrachtig bleef je opstaan, bleef je dromen Sjalóm en vaar bergóp…

De vlam die flakkert, fluistert poëzie jouw naam het zachtst gesproken, ’t vaakst gehoord, godinnen barstten haast van jaloezie, Apollo, Zeus, door j’ heerlijkheid bekoord Zij trachtten jou al eerder op te halen, als vrome Ikaros viel jij ter aarde, waar zij je van je dartelheid bestalen, bescheiden restte jou het lot t’ aanvaarden ... Olympos…

Het onderlijf schrijft haast een manifest, terwijl vanuit de lucht, gezeten op een wolkje God en Satan nog eens Job zijn kruisweg over willen doen. De test betreft nu Hennie op zijn wielrenfietsje. Vanuit de hoogte gooit het duo bak- ken sneeuw op d’ aardse modder. Ongemak- kelijk befietsbaar. Stammie denkt nog: Nietzsche die had het over…

Pas in de verste verte ligt het eind dat zo vaak veel te tijdig wordt bereikt, want plots een steek, besef, de Kneet bezwijkt net als hij met zijn vrienden lekker treint In één seconde komt alles voorbij: Parijs, de gele truien, valpartijen, het wereldkampioenschap, de kasseien, de stratenmaker was een echte kei Zijn vindingrijke tong zat…

De badmuts wordt wat strakker nog getrokken, Brigitha’s pracht zo krachtig vastgelegd, de grootte en de energie doen recht aan al die mooie jaren zwemmend knokken Niet gek dat Enith opperbest kon zwemmen, ze zwom van Curaçao naar Nederland, in Scheveningen klom ze op strand, de Koningin der Zee bleek niet te temmen Slechts in haar kielzog…

En één en twéí en dríé en stágt en plóns! Ut Taukiause watâh wogt tsunamie veroâhzaak doâh de Haagse wategswamie ze won d’r zilvâh en ze won d'r brons Wat latâh wegd ze ’n beitsje onze moedâhr anhâhwend warm, maah zeikâh nie te flâh zauas de hoeâh en zoete lieve vrâh is Erika de baubo en de boeddha Ein Haagse koryfei van VVD paulitika…

Wat zijn ze watervlug, vooruit, wie gaat ’r? Kom, kies een sporter uit de kleurendoos: Manon van Rooijen, Groenendaal of Roos de Jong, Bjorn Blauwhof. ’t Fleurig kleurtheater vervolgt met Fanny Blankers, Debbie Bont, Henk Mostert, Erik Blaauw, Piet Bleeker, San- der Groen, Henk Groener, Gerrit Mintjes, Jan de Rooij, Sjaak Swart, Simone Rozemond…

Een voetballer die speelt niet, nee: hij schaakt, dat spel van: wit begint en zwart dat wint. Blauw-Wit dat werd de club voor hem. Getint- e spelers waren witte raven. ’t Smaakt- e wel naar meer: met Erwin volgden vier gekleurde schapen over d’ Sparendam talenten helemaal uit Surinam- e samen klaver vijf hier pionier- en in ons groen groen…

Een aanwijzing, een blik, men kiest positie. An onpointing, a can, one picks position. Ons Kenleytje deed in L.A. auditie. Our Kenleyling did in L.A. audition. I hope he better English speaks as I. Ik hoop hij beter Engels spreekt als mij. Whore A! He was ontaken as a throwman! Hoera! Hij werd als pitcher aangenomen! Daar staat hij, petje…

Herinneren aan goden en godinnen uw veldslagen in tallooz’ boksersringen Oh Amazone! Laat me u bezingen! Oh Koningin van Bliksem en van Winnen! Meedogenloos versloeg je opponenten, je liet ze ijskoud alle hoeken zien, ontroerend roerend dus dat jij sindsdien gebruik ging maken van je coachtalenten Je richt je nu op anderen, maar anders…

Passievelingen: komt uit uw fauteuils! Ontwaak en steek de handen uit de mouwen en als je soms geen handen hebt: niet rouwen, laat Leek je inspireren die zijn kruis- weg transformeerde tot een zegetocht. Met twee bescheiden vingers in zijn neus (meer had Big Ben niet) maakte hij een keus: biljarten zou het worden. Drukbezocht zijn wedstrijden…

Bij winst dan wacht u lof en feestgedruis! maar wie die winst pakt is niet voorbesloten, eerst sprinten, springen, horden, kogelstoten, de zuiderburen zeggen dan: ‘Je suis pas net begonnen aan te vangen, ’k ga nog hink-stap-, hoog- en dan nog polsstokspringen en steeplechase en dat soort rare dingen dan speer- en discuswerpen, blablabla …’…

Verwerp de wereld, laat haar los in strenge ascese en offer het ego. Zink in de bron van Urd, negen nachten, manen, en beluister gefluisterde geheimen. Machtige staven, krachtige staven; breng ze naar boven, breng ze naar buiten; zing ze, rits ze, dans ze in de negen werelden.…

Gisteren, op de Gedichtendag was ook uw dichter danig in de weer. Als Nederlander trok hij flink van leer en ging met vele Belgen in de slag. Helaas werd zijn bijdrage niet gekozen. Een dichterspad gaat zelden over rozen.…

hangt niet egaal het vlak aan de hanger? gaapt niet uitdagend het gat in de slaap? slingert nerveus niet de lijn op het laken? het velletje bengelt alleszins aan de lip. spitsen priemen wolken aan torens. punten stippen de glans hoog op de kin. opbollend wit kraakt helderblauw open in het oog van de waan, de zwellende zin. de hand van de…

Met een devotie welke mij doorgaans onbekend is betrad ik op donderdag 18 augustus van het jaar des Heren 2016, op vakantie in het prachtige verenigde Duitsland in de vroege avond de Rooms-katholieke Kerk van het plaatsje Winterberg in Sauerland Ik schreed met gevouwen handen, het wijnwater ongeroerd latend, naar het hoofdaltaar met links…

Mensen die van alles Op elkaar hebben aan te merken, Oordelen zonder elkaar Echt te hebben gezien, Alleen maar door elkaar Heen hebben gekeken om te zien Of hij met wie je van doen hebt Geen stiekeme spelletjes speelt, Achter jouw rug om, Rug die je hem al hebt toegekeerd Zodra je hem ontmoette - Waar gaat dit leven over Dat…

Het lijkt alsof de wereld explodeert: Een vliegramp, slaande ruzie met de Russen, En Gaza-demonstraties ondertussen, Waarin men luid verwensingen scandeert. Als tegenwicht voor al die boze tongen, Heb ik dat lied van Lennon meegezongen.…

De oproepkaarten komen er weer aan Politici zijn volop aan het stunten Met aandacht trekkende programmapunten Maar waar de Staten vaak niet over gaan Zo draait dus toch de provinciale strijd Vooral om Eerste-Kamermeerderheid…

Het mannenbolwerk van het snelsonnet, het land van grap en grol en spotvermogen, kent enkel maar twee vrouwen die, bevlogen, garant staan voor hun wekelijks vignet. Het angstzweet breekt mij uit in bange nachten: Ben ik een truus in ‘t diepst van mijn gedachten?…

Die spot met dicht- en zedenwetten, En leeft van ontucht en sonnetten! Pas op! - Weet, dat de Heer zal treffen, Wie ingebeeld zich durft verheffen. Dan stort gij neder, ijd'le trits, Door donderslag en bliksemflits! En stelt zich de Oude, ervaren Gids Weer welgemoed aan 's dichtkunst's spits!…

vertreden en wij s'ochtends mogen hopen op het nieuwe heden Wij moeten op de knieën strijden en met gebed met tussen onze tanden het scherpe mes gewet en danken voor gelukkig leven, tred voor tred de schoonheid van de merel zien, als je er op let langs paden wandelen met haar hand in hand en met haar elk geschreven woord bezingen van dit sonnet…

Door mondkapjes, vaccinaties en ontsmettingsmiddelen heden tijden moet de aarde zonder pardon lijden onder de angstigen en egocentristen die trappen in maffia's sluwe listen en die zelf liever schijnveilig lijken dan voor het klimaat van hun gewoontes af te wijken de schijnheiligheden zijn echt om te huilen van mensen die zich achter schijnregeltjes…

Twee wijd zwierende gordijnsluiers schrijden slepend hun zomen rond in steeds kleinere cirkels tot ze tegenover elkaar draaiend in de greep raken van de vloer en hun voeten hun benen, hun middel in een pirouette wringen de innige verstrengeling van een parend paar en hun streng van herhaalde passen in goede en kwade dagen tot de dood…

Het donker dekt de dag toe als een deken de aarde krijgt vannacht een nieuwe maan zodat de oude pijn van het bestaan verzacht wordt en verjongt door dit nieuw teken Tot esbat tel ik nachten twee maal zeven maar onvermijdelijk breekt de dag steeds aan meedogenloos, hoe weet ik waar te gaan en wie te zijn en waarnaar nog te streven kil daglicht…

De nacht komt, liefdevol en vredig en sluipt op kousenvoeten door mijn huis waar ’k wakend dromen vul en glazen ledig waar alles slaapt en ieder weet zich thuis Het kind met tranen op de wangen, de jonge vrouw, de moeder, de godin in ’t droomkasteel heb ik ze nu gevangen de heks, de keizerin en haar slavin Tranen van bloed en wijn genoeg…

De nacht is stil en zwanger van symbolen de donkere hemel heeft een zilveren maan die magiërs en heksen rond doet dolen en allen die haar tovertaal verstaan Ik zie haar aan met mijn gesloten ogen zij die zowel daarginds als hier bestaat zo innig mild en zo vol mededogen het zwarte water spiegelt haar gelaat ‘n Toverdrank zal ik u toebereiden…

je waardeert zo graag met een vier of vijf dan hoef je geen enkel gedicht te lezen het zegt zoveel over je eigen wezen een waarde van drie op de scoreschijf het stelt de oprechte dichters op de proef om niet te vervallen in dezelfde groef…

Koel kust de avond en mijn ogen, open, sluit ik vaag vervloeit een zinderende dag en over de blanke lissen van mijn geloken ogen, wipt de ijle vogel, die onrust heet, naar ver over de verre vijver glijdt een lied en mijn keel ontglijdt een langgerekte klacht dan, zo langzaam, opent het donker de maandoos, mijn ogen, mijn oren, mijn…

Tijd rust op mijn wimpers; donker in december duurt lang en zelfs de wind kan de uren niet versnellen. Ver beneden me kolken de golven, draaien en razen de rotsen. Mijn oren suizen, de nacht wordt grijs. Met het matglazen schild van de dageraad op mijn rug trotseer ik de snijdende koude, ik balanceer op de rand van het jaar en wend…