inloggen

Alle inzendingen over Spitsbergen

14 resultaten.

Sorteren op:

Het Spitsbergen virus

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 193
Wie over Spitsbergen leest, wordt geïnfecteerd. Wie er een voet aan wal zet, raakt besmet. Wie weer beelden ziet, krijgt heimwee. Naar ijsberen en ganzen. Naar onherbergzaamheid. Naar hoe de wereld begon. Naar het noorderlicht en, naar die nachtelijke zon. Het virus schudt ons wakker. Het virus schreeuwt ons toe.…

Longyearbyen

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 116
Wie Spitsbergen heeft bezocht krijgt heimwee. Wie er verwonderd rondliep raakt besmet. Het virus nam ik met me mee. Naar dichtbevolkte landen. Naar de Lage Landen bij de Zee.…

Het Hoge Noorden

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 263
IJsland, Jan Mayen, Spitsbergen. Eilanden waar de natuur regeert. Waar mensen groots en klein zijn. Mijn scheepje ligt daar afgemeerd. Als kind al ben ik vertrokken, naar die hoge landen aan de zee. Zwervend in mijn warme bed. Mijn Bosatlas, daar sliep ik mee. Ik hou van oude, stoere schepen. Van ijs, van storm en van zonneschijn.…

Op weg naar de horizon

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 298
Elk mens is op levensreis, die in de moederschoot begon. Via nu naar straks en later, op weg naar een verre horizon. Eindeloze vergezichten, peilloze wolkenluchten, ongekende mogelijkheden, wachten daar op ons. Vandaag plaats ik een stralend stipje. Opnieuw, waar mijn pooldroom ooit begon. Vandaag ben ik opnieuw op reis gegaan, naar een…

IJstijd

netgedicht
2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 703
Als palmen op Spitsbergen zo afwezig is haar blik ze wil de ijzige koelte verbergen achter gescheurde ogen vol schrik Elke voetstap wordt moeizaam geplant op de korst van de wond in onbuigzaam land In het boek van veraf kiert een helende ster hier giert alles straf elke zucht van zover een bevroren zicht op het trage smelten vergroot…

Polar Bear Blues

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 159
Het is middernacht. De zon rust boven de horizon. Buiten lopen drie ijsberen op het ijs, die radeloos naar voedsel zoeken. En ik? Ik verlaat mijn warme bed. De beren zijn hongerig gaan zwemmen, naar de rand van hun ijzige bestaan. En wij? Wij zullen morgenochtend, luxueus ontbijten gaan.…

Spits in knollenland

netgedicht
3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 134
noordoostpolder nieuw knollenland gewonnen uit de zuiderzee Een reisje om de noord naar spitsbergen en nova zembla met het behouden huys nog zonder döner en kebab een toren in een blokkendoos de spits van emmeloord…

Walvisvaarders

hartenkreet
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 205
Ooit zag ik hem van nabij in een restaurant een dubbele omelet verorberen na een wilde nacht vol drank en hasj, wat op zich ook imponerend was, maar zijn aanwezigheid op Spitsbergen sloeg alles.…

Al ben je je er niet van bewust

gedicht
2.0 met 73 stemmen aantal keer bekeken 8.166
Neem nu de Spitsbergse ganzen: leggen ze hun eieren twee weken te vroeg, dan bevriezen ze, doch is het twee weken te laat, dan valt de winter in vóór de jongen god- gans vliegklaar zijn. Uitgerek- end hier, nu rilt het lot. Doodge- moedereerde boventonen ademen ons die onbezonnen uit borduren gaan, lichtlinnen tijdpatronen aan.…

Van slag

snelsonnet
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 262
Je ziet bij ons al rododendrons bloeien Al schaatsten ze in Groningen op straat Het is behoorlijk mis met het klimaat We doen er wijs aan om te leren roeien En die gedachte is geen flauwekul: Zelfs op de Noordpool was het boven nul!…

met eigen ogen zien

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 169
de solitaire drijvende ijskoningin glijdt verweesd voorbij als een traag stromende haast slapende rivier in haar kielzog twee kleine wezen een uiteengevallen afgebroken famile laat oplosbare sporen na in het zwarte water de mens kwam met eigen ogen zien hoe snel het ijs smelt…

BRUILOFTSLIED

poëzie
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 3.376
't Schip is de lompe wieg die mijn geslacht, Tot in Groenland, Spitsbergen, Labrador, Ver van het vaderland heeft voortgebracht. Maar het is goed, ik zal met jou, lief, wonen En zwaar gaan van de zorg om jouw bestaan, En niet tot de eilanden, als zoveel schone Slaapsters, mij wachtend diep in de oceaan.…

Bruiloftslied

poëzie
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 1.099
't Schip is de lompe wieg die mijn geslacht, Tot in Groenland, Spitsbergen, Labrador, Ver van het vaderland heeft voortgebracht. Maar het is goed, ik zal met jou, lief. wonen En zwaar gaan van de zorg om jouw bestaan, En niet tot de eilanden, als zoveel schone Slaapsters, mij wachtend diep in de oceaan.…