14 resultaten.
Spitsbergen (haiku)
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 2.364 Gakkende ganzen
verlangen naar Spitsbergen
met wind in de rug…
Het Spitsbergen virus
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 193 Wie over Spitsbergen leest,
wordt geïnfecteerd.
Wie er een voet aan wal zet,
raakt besmet.
Wie weer beelden ziet,
krijgt heimwee.
Naar ijsberen en ganzen.
Naar onherbergzaamheid.
Naar hoe de wereld begon.
Naar het noorderlicht en,
naar die nachtelijke zon.
Het virus schudt ons wakker.
Het virus schreeuwt ons toe.…
Longyearbyen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 116 Wie Spitsbergen heeft bezocht krijgt heimwee.
Wie er verwonderd rondliep raakt besmet.
Het virus nam ik met me mee.
Naar dichtbevolkte landen.
Naar de Lage Landen bij de Zee.…
Het Hoge Noorden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 263 IJsland, Jan Mayen, Spitsbergen.
Eilanden waar de natuur regeert.
Waar mensen groots en klein zijn.
Mijn scheepje ligt daar afgemeerd.
Als kind al ben ik vertrokken,
naar die hoge landen aan de zee.
Zwervend in mijn warme bed.
Mijn Bosatlas, daar sliep ik mee.
Ik hou van oude, stoere schepen.
Van ijs, van storm en van zonneschijn.…
Op weg naar de horizon
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 298 Elk mens is op levensreis,
die in de moederschoot begon.
Via nu naar straks en later,
op weg naar een verre horizon.
Eindeloze vergezichten,
peilloze wolkenluchten,
ongekende mogelijkheden,
wachten daar op ons.
Vandaag plaats ik een stralend stipje.
Opnieuw, waar mijn pooldroom ooit begon.
Vandaag ben ik opnieuw op reis gegaan,
naar een…
IJstijd
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 703 Als palmen op Spitsbergen
zo afwezig is haar blik
ze wil de ijzige koelte verbergen
achter gescheurde ogen vol schrik
Elke voetstap wordt moeizaam geplant
op de korst van de wond in onbuigzaam land
In het boek van veraf
kiert een helende ster
hier giert alles straf
elke zucht van zover
een bevroren zicht op het trage smelten
vergroot…
Polar Bear Blues
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 159 Het is middernacht.
De zon rust boven de horizon.
Buiten lopen drie ijsberen op het ijs,
die radeloos naar voedsel zoeken.
En ik? Ik verlaat mijn warme bed.
De beren zijn hongerig gaan zwemmen,
naar de rand van hun ijzige bestaan.
En wij? Wij zullen morgenochtend,
luxueus ontbijten gaan.…
Spits in knollenland
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 134 noordoostpolder nieuw knollenland
gewonnen uit de zuiderzee
Een reisje om de noord
naar spitsbergen en nova zembla
met het behouden huys
nog zonder döner en kebab
een toren in een blokkendoos
de spits van emmeloord…
Walvisvaarders
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 205 Ooit zag ik hem van nabij in een restaurant een
dubbele omelet verorberen na een wilde nacht vol
drank en hasj, wat op zich ook imponerend was,
maar zijn aanwezigheid op Spitsbergen sloeg alles.…
Al ben je je er niet van bewust
gedicht
2.0 met 73 stemmen 8.166 Neem nu de Spitsbergse ganzen:
leggen ze hun eieren twee weken
te vroeg, dan bevriezen ze, doch
is het twee weken te laat, dan valt
de winter in vóór de jongen god-
gans vliegklaar zijn. Uitgerek-
end hier, nu rilt het lot. Doodge-
moedereerde boventonen ademen
ons die onbezonnen uit borduren
gaan, lichtlinnen tijdpatronen aan.…
Van slag
snelsonnet
3.0 met 5 stemmen 262 Je ziet bij ons al rododendrons bloeien
Al schaatsten ze in Groningen op straat
Het is behoorlijk mis met het klimaat
We doen er wijs aan om te leren roeien
En die gedachte is geen flauwekul:
Zelfs op de Noordpool was het boven nul!…
met eigen ogen zien
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 169 de solitaire
drijvende ijskoningin
glijdt verweesd
voorbij als een
traag stromende
haast slapende
rivier in haar
kielzog twee
kleine wezen
een uiteengevallen
afgebroken famile
laat oplosbare
sporen na
in het zwarte water
de mens kwam
met eigen ogen
zien hoe snel
het ijs smelt…
BRUILOFTSLIED
poëzie
3.0 met 6 stemmen 3.376 't Schip is de lompe wieg die mijn geslacht,
Tot in Groenland, Spitsbergen, Labrador,
Ver van het vaderland heeft voortgebracht.
Maar het is goed, ik zal met jou, lief, wonen
En zwaar gaan van de zorg om jouw bestaan,
En niet tot de eilanden, als zoveel schone
Slaapsters, mij wachtend diep in de oceaan.…
Bruiloftslied
poëzie
5.0 met 1 stemmen 1.099 't Schip is de lompe wieg die mijn geslacht,
Tot in Groenland, Spitsbergen, Labrador,
Ver van het vaderland heeft voortgebracht.
Maar het is goed, ik zal met jou, lief. wonen
En zwaar gaan van de zorg om jouw bestaan,
En niet tot de eilanden, als zoveel schone
Slaapsters, mij wachtend diep in de oceaan.…