Alle inzendingen over Spreken

Als ik gebeld word, spreek ik in de hoorn Mijn moedertaal uit voorzorg zeer correct. Als men mijn afkomst aan mijn spraak ontdekt Dan is dat immers in mijn oog een doorn.…

O wee, als de minister-president Ons landgenoten weer eens toe gaat spreken, En ongevraagd bij mij weer in komt breken, Al raak ik aan zijn praatjes wel gewend Want elke keer zegt Mark met droge ogen Dat we - althans voorlopig - nog niks mogen.…

Zouden vlinders dan zo kwetsbaar zijn omwille van het ongelooflijk mooie dat hun vleugels in zich dragen zij hebben hun geheim weten te verstoppen en spreken toch uitbundig over hun verandering zich tot vlinder te ontpoppen tijdens het geduldig wachten en intussen trachten krachten te reserveren voor de metamorfose hoe de natuur ons…

Mijn hart ging voor je open ik voelde je binnen treden je bent gebleven tot heden sterren aan de nachthemel vertellen ons verhaal zo mooi zo schitterend wij spreken een geheime liefdestaal zuiver, zacht, vol minnekracht ik staar naar boven zie de mooiste nacht.…

in dat te late licht je ogen haast onzichtbaar verliet je een wereld zoals een eindig verhaal rustte op je handen op je lippen woorden stierven zo zal ik het verweesde kind zijn dat dagen noch jaren telt uit jouw mond mag ik spreken van toen en later in ontastbare tijden zal ik bij je zijn zal ik voor altijd…

landt een woord zachter zonder iemands stem als je alleen maar met inkt zou spreken als je schetst met slechts dunne potloodlijnen maakt het uit wat je doet of laat onder de vernislaag de glanzende schijn ligt het uitgestrekte verzwegen verlies het blinde afscheid tast vergeefs naar stralend licht…

Ik zal niet spreken over dwaas richtingsgevoel ver van openheid zoals vergeten hoe ik door de voordeur kwam lichtvoetig dansend .. de vloer, het behang de vaat op het keukenblad.. moet niet meer drinken!…

De Fransen hebben ’t over TOURTERELLE, in Portugal zegt men ROLA, de Duitsers spreken over TURTELTAUBE, de Spanjaarden over TORTOLA, in China is ’t BANJIU, en KAPTAR in Oezbekistan ... wij zeggen niks, gooien de vogel vlug in de pan, en bereiden hem met krielaardappelen, donker bier en notensla !…

Iedereen, maar dan ook iedereen, zwijgt, uit angst om te doen, angst om te spreken. Is het dan toch George Bush die gelijk krijgt, dat je het geweld met geweld moet breken? Zijn George en Saddam dan écht zo dom? Wie van hen gooit als eerste de bom?…

Woorden schieten mij te kort Ze blijven steken in mijn keel Hoe kan ik toch beschrijven Wat ik zeggen wil, wat mijn hart bezwaart Soms zegt één woord meer dan duizend zinnen Eén woord meer dan een heel verhaal Men kan vertellen, men kan verhalen, de uren volpraten, zogezegd Begrijpt men dan niet dat spreken zilver is, en zwijgen goud?…

Spreek de waarheid en alles stopt: spreek. Twee ogen vol mystieke berusting en onbreekbaar geduld musiceren als samenvallende scherven, leven voort als stralend gebroken en gelukkig licht. En toch, hiervoor weerklonk geen stukstuitend startschot. No stress.…

de blaadjes zijn gevallen en iedereen gaat door ik kan het niet bevatten dat ik niet zie niet spreek niet hoor ergens zit er een deurtje waarachter ik verstop wat ik niet meer wil voelen mijn tranen waren op ik denk zo goed te weten wat nu ik voelen moet maar mijn emotie is onpeilbaar en dat doet me niet veel goed Blijkbaar…

Hoe nu te blijven staan, het haken in de haag te benoemen, lieve vogels vallen net als de dag stil waar het onuitsprekelijke steeds het spreken zocht. Kunnen wij u nooit meer gewoon noemen spreken en verstaan met tonen van toen bent u verdeeld in uw eigen rebelleren. Alles klinkt naar klieren, vroege gaafheid ligt in puin.…

Stille woorden tot jou spreken zachtjes fluisteren wijl je gaapt Sterren die langzaam verbleken en je louter kussen tot je slaapt Jou erg lieve strelingen maken, liefdevol spreken van jou, schat Vannacht zal ik over jou waken nu ik in jou het schoonst omvat Teder fluisterend tot jou praten terwijl ik je door de haren streel Jou aldus mijn…

Het rood-oranjeachtig vermiljoen kleurt krachtig Vincent Van Gogh's schilderachtige manier van doen om in felle kleuren post-impressionistisch van zich te doen spreken.…

het wel leuk vind om nog eens af te spreken maar wil daar nog even mee wachten Hij is er nog niet aan toe Oke, jammer zeg ik Kwam ik te dichtbij?…

ik heb je meegemaakt gemaakt ben ik van jou jouw genen zijn een deel van mij gemengd met die van haar van wie jij houdt het duurde lang voordat wij konden spreken met elkaar praten deden we wel heel gewoon jij toonde nooit een eigen ik wel als vader dat gezicht jouw visie op de wereld was bekend jouw diepere gedachten nooit…

wolken die drijven aan een lucht zo blauw de wind hult zich in zwijgen waar ze aarzelde of ze spreken zou de zon die zo vroeg begon verjaagt enigszins de kou deed haar best al wat ze kon maar toch klamp ik me vast warm me intens gelukkig alleen aan jou ik ben jouw aapie en jij die van mij we zij elkaars ballast en toch ook elkaars slaapie…

Er zijn nog steeds geen dagen dat ik niet meer met je spreek nog altijd dwaze vragen waarom jij toen bezweek Het landschap wordt wel lichter nu zacht de tijd verstrijkt ben nu een and’re dichter vreemd hoe een dood verrijkt De waarde van materie vermindert elke dag vooral nu ik veel meer zie in elke blijde lach.…

dansende lichte stammen zwart wortelend in wit zand bedekt met groen en paars van grassen en heide luchtig gepenseelde bomen zomaar gestrooid gegroeid door teer aangestipte bladerkronen zie ik verre wolken hoor ik de wind spreken in een wonderlijk schilderij…

De muren om me heen fluisteren ik zit er stil naar te luisteren probeer het gefluister te verstaan maar ze spreken een taal zonder naam Het is als het gefluister van de wind van bladeren op het witte grind die in de herfst weg worden geblazen als ware het water zonder glazen Ik probeer mijn gedachten te vangen voor ze verdwijnen in stil verlangen…

Je ogen vertellen een verhaal, spreken een eigen taal. Laten gedachten zien, een herinnering misschien. Van jouw ogen wil ik leren, laat mij ze bestuderen. Laat me in jouw ogen zinken, in de diepte van je blik verdrinken. Wat je wilde zeggen, hoef je niet meer uit te leggen. Je ogen hebben gesproken..…

Als de chaos is geweken ik mijn verdriet heb aangekeken en mijn gevoel heb laten spreken dan zou ik willen huilen Huilen om de leegte in mij om de eenzaamheid waar ik in glij zonder vertrouwen aan mijn zij want hoe moet ik nu verder? Verder doorgaan, overleven liefde nemen, liefde geven alles weer intens beleven.…

Hoe een woord trilt in zijn letter na letter uitgespeld op het ritme van een dans klanken die verder schuiven uiteenplooien in een zin hoor de slis en de plof vooral val niet over hun tongen ze krijsen zich hees in de schreeuw of zwijmelen stil in wel en in wee als zachte geruchten terwijl ik spreek.…

lief, zo lief jouw woorden steken niet zij strelen zacht de puntjes op de i ik heb je lief, zo lief als zinnen een web van lentedraden weven en vochtig de dageraad raken ik heb je lief zo lief wanneer lippen zwijgen en de taal der minne laten spreken ja, dan heb ik je lief zo lief…

Alle stromen spreken van kalmte en van zaligheid, alleen mijn ziel heeft nog steeds niet haar vleugels uitgespreid.…

Kijk me een keer aan en verzin er wat woorden bij vertel een rustig verhaal of geef me minstens wat kleren Merci voor de bloemen het gezelschap het staat ons goed En waarom spreek je nu nog niet Zweeft jouw ijle schim van een wereld op het terras voorbij de mijne houdt tenminste mijn tenen warm…

hoe kan ik spreken over het zelfbedrog van de dageraad als wind woestijnen blaast uit hoge torens naar het blinde denken van zwarte honden, die in de nacht zich van gehuil onthouden omdat stilte een wereld achterlaat; een neerstrekken van verbijstering waar vrijheid en poëzie breken in de dood om woorden die eenmaal waren en…

waar handen lijken te dansen en woorden zich vanzelf verenigen overwinnen stilte en terughoudendheid en kleuren als blijk van literatuur het leven, metaforen komen, metaforen gaan en als niemand met mij praten wil dan spreek ik tegen mezelf als in een bede en het wordt een salade van punten en komma's het prachtige wonder van kletsen…

ik praat met je in onze droom tot we blauw zien we spreken tegen de hemel over anekdotes uit onze kindertijd mijn handen blijven steken in jouw tedere gebaren ik wil je loslaten maar kan het niet wij in deze vreugde van weelde en waarheid sliepen rustig verder tussen dwalen en hemelsblauw…