Alle inzendingen over Springtij

De zee kookt, ik heb het zelf gezien ver weg aan de einder gloeit een oranjerode bron die bruisende schuimkopjes verwarmt totaan branding eindelijk weer hot-nieuws onder de zon. Eerst een teen, dan een been voorzichtig, er zijn muistromingen en kolken, half in de warme zee half tussen de groene wolken…

diepste zwijgen weg, geplukte druiven van een verre droom, verdeling van gestolen buit, de heerser zwaait met de scepter van geweld, levert zich niet uit aan de moraal, maar een springtij…

hoe ik het springtij ontloop om mezelf in eigen armen te dragen wanneer de opzwepende wind zich als een beul gedraagt manen gedachten mij om te verzinken in de diepste krochten van mijn ziel, want gedachten wenken me wijl ik aan de oever sta van een gebed dat ik in zekere mate cynisch benader om vooral de reden dat mijn geloof spreekwoordelijk…

mijn boei mijn tijdmachine zelfs bij springtij…

Hij kende haar haar eb en vloed Haar kende hij alles wat er toe doet Nu had branding hem op het droge geworpen Blijkbaar was haar springtij hem onbekend.…

de duinen voor me schenken handen vol rust wanneer ik met de wind in mijn rug stormachtig water na springtij aan het eb toevertrouw…

De zee weet zich te roeren Eb en vloed in een etmaal Maar soms heeft ie dat stoere Springt huizenhoog door volle maan geholpen We noemen dit springtij Voorspelt wordt het en soms beloofd Wordt niet door iedereen geloofd: De kracht van het element water.…

in je blik zie ik het groenblauw van de zee weet dat wat je ogen dromen mij gaat overkomen nog zijn de golven koud de branding woest ik eb nog in aflandigheid daar waar jij vloedt maar in het springtij van de volle maan zullen wij voor altijd samen gaan…

Murw gebeukt door tomeloze kracht Van springtij in vollemaansnacht Breken oude dijken krakend open, Land wordt schuimend overlopen. Slufter, geboren uit dijkzwakte, Groeit uit tot zilte kweldervlakte. Op warme dagen lamsoorpaars getint, Blauw doorsneden krekenlabyrinth.…

na springvloed en storm de schuimbekkende zee nog vol woede…

De maan scheen helemaal niet door de bomen Mijn schoen heb ik dit jaar maar niet gezet En gisteravond lag ik vroeg in bed Wie zou er met zulk weer nou willen komen Maar hoor wie klopt daar tegen ‘t raam...de plicht Geboren uit ellende...dit gedicht…

Als het tij keert ik sta op de boeg dan slaat het wassende water wild tegen loef springtij op drift stralende sterren verspreiden zich snel de golven omarmend van tij tot tij de zee zingt haar lied van komen en gaan als een eeuwig verschiet zie de visser komt aan…

't Is springtij vannacht, vanwege die maan: Ondoorgrondelijkheid waar ik daar wil gaan. De zee en de rivier, zij stromen in mij. Is haar diepte mijn diepte? Ik voel me onpeilbaar, onbegrijpelijk alleen. gd…

ratelend bonken uren van de helling minuten springen op in het stof van seconden dagen brokkelen af smelten zonder spoor weken drijven oeverloos voorbij maanden als een zee seizoenen golven in de oceaan waar jaren deinen geen vloed gaat hoger dan de hemel het springtij wacht die ene kans…

elkaars omhelzing zoals jij steeds contact komt maken onder mijn kleren jouw verlangen dat niet oud wordt dat altijd weer aan komt golven na de eb om verlost te worden in bruisende branding En ik wil dat ook maar het gaat niet meer zo gemakkelijk, wacht straks is misschien beter, ik houd van jou we hebben tijd genoeg nu er geen springtij…

mijn kust waar ik rotste in strijd met de zee zacht nam je vloed het geelwitte zand met zich mee we glooiden in strand betreedbaar voor velen duinden in pannen om elkaar stil te strelen toen kwam de storm onverwacht tussenbeide terwijl wij al zomerslang vrijden jouw zand is verdwenen toch rots ik niet meer en verwacht je op springtij…

basalt keert oceanen water schuimt zijn woede weg hangt zwart zijn tranen aan in springtij dat in manenvloed het water jaagt op land het strand ontdaan van zand toont zijn verdriet aan woeste golven die hun weg nog ongestort vervolgen van de branding tot de horizon witte kammen deinen en verdwijnen als zij omslaan…

ik weet mijn stenen bruiden koketterend met basalt de lustigste van allen is vastgezet in warm asfalt ze lokken zee in eb nog heel verlegen golven samen nieuw gebied dat met vloed meer kansen biedt daar ruist de branding weer het nieuwe lied van komen en van gaan onder springtij bij een volle maan uitgeteld na lange uren spat…

zag je hand voelde je slanke vingers reiken naar mijn woorden ik raakte je wel in een verkeerd bereiken we golfden maar niet op slag ik overspoelde met kracht en gevoel jouw woorden en weet dat ik dat niet zo maar bedoel mijn vloed bracht de hoogte van springtij toch ben ik blij dat jouw kust mij trotseerde in elkaars woorden…

Laat de wind het springtij bezingen, om uit het dal omhoog te klimmen, om zich te reinigen in dood tij, blijven handen gebonden door een noodverband, schipbreuk zonder averij?…

schoot van het ongedeelde, gefolterd en humaan gespleten, deelde hebzucht de grond in tweeën, Pyrrus gewin zonder lauwerkrans, het diepste zwijgen wordt eenzijdig afgewogen de geplukte oogst van een verre droom, verdeling van gestolen buit, de heerser zwaait met de scepter van geweld, levert zich niet uit aan de moraal, maar deze springtij…

de sneeuw is zacht gevallen met ingehouden adem kale struiken hurken zwart de kinderen zijn gekomen ze springen onverwacht in de stilte van het park dat nu ver ligt buiten de stad ze hollen tussen drijfnatte bomen treurend in de bast hun stemmen licht gedraaid zijn even dicht bij als ver af links en rechts glijden ze in een springtij…

Het vage pad door hei naar 't lage duin, Vanwaar ik 's middags op de einder tuur Over mijn boot, gekanteld, half in 't zand, Door 't laatste springtij hoog op 't strand getild.…

Lentetijd tropische kalendertijd Springtij Schrikkeldag Het jaar dat langer wordt De lente die op zich wacht Weekdieren Rustgetijden weekenden inluiden Schrikkeldag weekdagnamen doen opschuiven Donderspreuken bliksems geplensde regendruppels in tropische stormen tijd verstommen voor en najaarstormen herbronnen houdgreep herwonnen…

Het droge zand schelpt je nog omstandig haar nee maar de weerstand in de scène is een kronkeling van eerdere acteurs, het ritmische breken van de bruisende golfslag wil al dat springtij van ons, een hoogwit ruisen, het kabaal, namelijk, van de stilte beukend op het witte, mensvreemde strand.…

Veegt een niet te stuiten wind het lange zwijgen weg, bundelen duiven hun witte lelies tot een eindeloze droom, de verdeling van gestolen buit, heersers wagen te blijven zitten, leveren zich niet uit in hun moraal, maar een springtij is niet te stoppen, vertakt de aarde zich in ons aller mededogen, groene weiden worden autonoom. ” De aardse…

Salamanca Warme feeststad, lacht ons toe Universitas catholicas Kennis in boeken Gebouwd met zwaard en kruis Ter ere van de Keizer Mijn god, waar ben je toch Een speelse roos van titanium op het land Vol met indrukken en emoties Maakt van Bilbao een stukje kunst Met het getij, spoelt de rijkdom zachtjes aan Zachte zoete regen aan land, Springtij…

woorden beveelt, Doolhoven in verschillende, ketens kreten, Het opdrogen van woorden, De eindeloze blik, Op zoek naar “Het Noorderlicht” Het zien van de compas-(Sie) knuffelende gebaren, verankerd in blijvende verhalen, de zeilschepen, laat die uit de stilte wederkeren, liefkozingen die een nieuw lied willen zingen, contactdozen, een springtij…