8 resultaten.
Teken van de tijd
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 112 Alles hult zich in zwijgen
Is sterker dan de strijd
De pen die vonkensproeiend in het witte blad doet nijgen
Het zoete teken van de tijd…
angstprediker
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 125 in opmaat tot heldendom
drijven op penneninkt
vervloekende woorden
tot papieren gif
dat lekt
onder oneerlijk blond
spreekt gedwongen tong
grootgeblazen woorden
sproeiend gif
dat spet
een ereroffel weerklinkt
geslagen op angst
gestoelde woorden
goed werkend gif
sijpelt ver
en verder…
pennenvrucht
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 283 ik verhaal van taal
tonen en toetsen
van rustige rijm
uit pennenvrucht
een pagina poetsen
een wuivende wevende hand
schept in een scheve letter
door kille kool geholpen
een prille parade op blank blad,
nog onbeholpen
een gretige geest
vreet vroege verzen
waar woorden worden,
spichtig of sproeiend,
tot wat u nu leest…
Plichtsbetrachting
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 80 Maar als de zon verdwenen is
(exact drie over tien)
kunt u me sproeiend zien
-daarop is absoluut geen mis-
op struik en balsemien.
U vraagt nu: ~En die laptop dan
die heeft toch niets van doen
met dorstig gaardengroen?~
Als ik daar NU niet achter zat
had u van mij geen vers gehad.…
vraag mij, jou te behoeden
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 770 rondom
vaak is een mens teveel bedeesd
zich als delende, roepend te melden
ga mee, ik leid je naar mijn fantasie,
over de kwetsbare ziel zoals jij en jij
daar, in de diepte van mijn ervaren
bloeit de tuin in strelendend kleuren, zij aan zij
waar je unieke aard sereen mag bedaren
ik strek mijn armen met open handen omhoog
om de zacht sproeiende…
Woestijnreis
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 192 Soms val ik en zit mijn mond vol met zandkorrels,
maar meestal ruk ik met betraande ogen sproeiend
op naar de dwarrelende horizon van de vurige hoop,
terwijl ik zwaarverdoofd in shock ben zonder borrels.…
Oud
gedicht
3.0 met 48 stemmen 26.647 Eén dans, één dans met sproeiende ogen,
gloeiende wangen, losse handen.
En dan opzij gaan staan. De bleke glimlach voelen,
die als een nevel op een avondwei
omhoog stijgt. Langzaamaan verkoelen
en merken dat de nevel sneeuw geworden is.
Dan wijze dingen denken, lachen, liegen,
winst maken uit het wezenlijk gemis?…
Geluksmomentje
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 99 Van ver hoor ik het twinkelende,
tinkelende, kabbelende water,
het sproeiende fontijngeluid
gaat zijn eigen dans toveren ...
terwijl kleine zonnestralen
een baan tussen de takken laveren,
hun geel goud schilderen op groene loveren.…