Alle inzendingen over Spuien

opgevoed door vissenbloed een wereld om koud van te worden jong en geraffineerd als een kronkelende ratelslang volleerd in ‘t spuien van gift opstandig en bang het werk van de tiran…

Je moet kunnen spuien, gooi ze er uit, boze dromen en ook al die buien. Ik beloof, bij mij is het veilig want hier, lief klein mens, hier ben jij heilig.…

OVER EEN HAGEDIS Een hagedis, een hele grote, loopt dikwijls rond op Lange Poten, maar hij bezoekt ook menigmaal het Spui, het Plein, de Ridderzaal. Geen twijfel over wat hij is: een volbloed ’s Gravenhagedis.…

en wordt berispt vanwege klokgelui Dat loopt toch uit de gaten van het spui Je bent maar een geschiedenisstudent… O Floris wees toch blij dat je mag leren Hoe jij je kosten goed kan declareren!…

Dat bleek ineens niet op het Spui te mogen; men was genoopt zich elders op te stellen. Dus staat zo menig ras-republikein straks uitgerekend op het Kóningsplein.…

Mijn rauwruwe keel schraapt het slakkenslijm van luchtpijpen en gorgelgeloogde longblazen trilhaarsgewijs richting mond in spuien te spatten sputem - spottend te splitten spuug dus: een flutse fluim de wereld in die toch al verkankerd is en wegettert vol zweren.…

Want ik vind: je moet het kunnen spuien, dus gooi het er maar uit, al die akelige dromen en al die boze buien. Ik beloof je hier in de wind: bij mij is het veilig, want hier, hier bij mij, lief klein mens, hier ben jij heilig.…

Dikketruiendag, dat is 't wel Niet enkel gaan de juffen kennis spuien In van die fijne witte kabeltruien We leren onze les ook extra snel Die dubbeldikke kleding werkt ook tof Voor 't opnemen van al die zware stof…

ik verzamel bossen om oerwoud te maken wolken die de tornado laat draaien regen uit buien rivieren die water in zee zullen spuien zonlicht dat leven gaat scheppen door groei en bloei op te wekken dankgebeden van hen voor het zijn hier op aarde in menselijke waarde…

De spruit komt straks van buitenlandse aarde Maud en Boris zijn niet welkom op 't Spui Onze olifantenbullen zijn te lui En Kuijpers krijgt in Rusland pas z'n waarde Straks word ik nog buitengaats gestationeerd Zoda'k niet van deze webstek wordt geweerd…

Mijn gedachten worden de baas over me ze spuien wanneer ze zin hebben ik word steeds minder stabiel lijkt het wel Ik val ineens uit, uit woede uit frustratie die ik niet kan beheersen gevoed door onzekerheid en angst geplaagd door twijfels en gepieker Het lijkt of ze mijn wil overnemen ik mag niet zelf mijn verstand gebruiken ik beschadig…

Voelde je je machtig om in mijn onwetendheid je gevoelens te spuien zolang ze maar met je vrijt?! Was dat het dat jou verblindde? Mijn liefdevolle stommiteit terwijl zij jou beminde?! Ik zal je hierom haten mijn hele leven lang 'k Zal je willen pijnigen constant ben ik bang.…

Den Haag, je werd stad van het water, de singels, de grachten, het Spui en de beek bij Tuschinsky’s, nu niet meer zo vaak Den Haag, je bent nog altijd de wind van het strand af de stad in waar wappert de vlag met de vogel, de éénpootsvogel, de kleppervogel, de trotse, de hooggezetene.…

ga ik dood dan is het in het verlangen naar leven geen hoed zo passend als de rand met de veer en het gespleten zijn van de top de top, een verscheidenheid aan woorden spinsels zonder vreugde en oude klanken die zich versterven in het zeer waarin ze worden geuit ik spui mijn laatste bloed en vang de albatros die me komt halen, geen vrees…

~ SPECHT ~ Af en toe krijg ik weer eens de geest en trek mij terug Vreet de letters frenetiek spui mijn woorden fanatiek pers het proza op de lijnen en poëmen in kwatrijnen op de maat van beatmuziek En al voel ik mij niet ziek -touch wood- toch trilt in mij de snavel van de specht die hamert op de kale bast…

alleen - berg ik je in mijn huls trek traag met jou door mensenland tot aan die bovenzinnelijke impuls van wieken naar de overkant alleen - draag ik je in mijn schoot spui je spreken de wereld in vlieg je vleugels arendgroot tot ik aan vrije hoogte win zo breek ik uit identieke dagen naar dat wezenlijk moment rond wijdte, wind en vlagen…

volmondig spui je vitriool dat ook je ingewanden heeft verbrand vlammen ogen in een desperate koorts bij het zien van het minste soort nooit was er die uitgestoken hand wel de hitte van een grote brand de reden is nooit uitgesproken al in eerst ontmoeten zagen jullie wederzijdse spoken maar niemand laat zich zien in het bespiegelende…

kalverstraat/hoek spui zij staat stil, kijkt naar het schikken van bloemen rustig herfstgevoel kruipt langs bladeren omhoog plaatst zich tussen zonnebloem, hortensia als schaduw van een laat zomerse dag een vent, een zwerver op afstand kijkt zij kijkt verlegen weg zijn tekst blijft hangen in het stadsgewoel aandachtig, charmant, intelligent…

Uw biechtgeheim is bij ons veilig jammer en kwezel er lustig op los we luisteren natuurlijk niet echt Er verandert door de biecht niets schulden blijft U zelf betalen en voor misdaden komt U voor 't gerecht Het lichte gevoel in Uw moede hoofd als U zich opricht van bidden en biecht na bekentenis en spuien van zielenpijn Komt niet door hemelse…

Nu mag ik met De billen bloot En alles zeggen Alles spuien Toelichten en nader Uit gaan leggen Vergeving vragen Vergeving schenken Want om het hoekje wacht De met zeis uitgeruste despoot Wacht jij nog maar even Gun mij tijd van leven Nu mag ik met De billen bloot Maar doe het lekker niet Beklim eerst nog de grote berg De berg van…

goot nog tikte de hoge hak pittig staccato op plaats delict verwondering alom hoe dit alles zo kon natuurlijk was er haast in het spel gelukkig geen kwetsuren maar wel het beschadigd pumpje en mogelijk herstel dader had de goot al opgezocht maar zijn herkomst viel niet te duiden uit een bedding ontsnapt mogelijk tijdens het spuien…

‘k Heb, hóe ik ook mijn best doe, van die buien dat ik dwangmatig tóch mijn gal moet spuien, ’t is iets dat ik gewoon niet laten kan.…

nog voel ik het machtige graniet de basalten wering straalt zijn kering in geordende structuur ook het beton oogt lief in kleur gerankt met stalen tuien om water naar zee te kunnen spuien de grote werken van weleer grondvesten vertrouwen wij tunnelen nu liever dan dat we bouwen de nieuwe maatschappij flitst in blauw licht langs…

Waarop baseren ze gedachten te kunnen spuien zónder diep te kwetsen vertel mij het maar ... Waardoor is onzichtbaar, die lijfelijke pijn van je minderwaardig voelen als mens ? Ben ik daarvoor te zwaar ? Waarmee kan ik jou eindelijk duidelijk maken, dat je hiermee écht moet stoppen zónder gemaar ?…

ja, er is nog ruimte tussen vloedlijnen en wassende maan nog tijd te gaan, stranden te struinen, te verstuiven als duinen, totdat we verliezen in verdwalen het lichaam mank gaat we grond en ogen met sterfhout behangen wennen aan vocht uit verse wonden, wennen aan de bres in de haag troosten met snoep dankwoorden spuien…

ik hoorde de bezielde tonen in de hoge stemmen van enthousiaste jongelui die neergestreken waren op een zonovergoten terras op het spui in een licht en kleurrijk gedartel en gefladder dat in kleine golfjes op ons afkwam net als even geleden de lentebloesem van takken waaide en passanten tot terraszitters aaiden bij dit heerlijk…

ramen dubbel glas de wereld was er pas toen jij haar binnen bracht de lucht in scherven stak wind in rinkelende stukken de vloer zijn bodem gaf het was de kooi waar ogen zonder mededogen je ontkleedden zonder handen woorden beten zonder tanden en de glimlach die nooit miste bij het spuien van vergiften gevangen in een lijf je geeft…

Je zou zelfs menen volop keuze, dus spui je wensen. Maar zoekt het hart nou net die ene die zich niet wil laten vinden, dan word je gek, raakt buiten zinnen. Het is weer net als met die speld, ook die geeft altijd veel gezeik. Wanhopig zoekend word je dol.…

uit eigen werk op een gala-avond terwijl ik zo met hen de strijd aanbond, een strijd die ik dus überhaupt verloor ik ben niet top: ‘k sta niet op een shortlist Ik ben een beunhaas, domme neofiet toch blijf ‘k koppig ,vrij en vrank proberen misschien valt dat dichten nog te leren helaas, helaas en tot mijn groot verdriet voor hen spui…

Waarna zoete sappen als een eruptie weg spuien. Met blinde kracht, meters hoog om zich heen sissend. Niet nadenkend over eventuele consequenties van zijn daden, gewoon ontladen. De rest komt later. Om na deze ontlading weer eens te meer te worden geschud.…