Alle inzendingen over Stilte / emoties / geweld / maatschappij /

Wat hoor je als het stil is, hoor je dan het kloppen van je hart je ademhaling in en uit, in en uit je krabt aan je hoofd en denkt, dat geeft ook geluid, een beweging van je voet, je hoort het ritselingen van een kledingstuk, ja ook dat. Plots rinkelt een fietsbel op verwijtende toon een deur slaat dicht voetstappen bij de buren op straat…

Doorrotte maatschappij Die mij nog één keer Vermoorden wil - En mijn hoofd zo lang Al niet meer dan een kous Gevuld met de leegte van louter as, En zo vaak al mijn ik vermoord En wat er van mij restte Alleen nog maar een leeg Lichaam met naar ik bang ben Een onvermoede orkaan die met oerkracht Aan geweld langzaam in mij loskomt…

Emoties liggen naast elkaar, haat en liefde maar: gevaarlijk en ook raar: van haat en liefde naar: berusting, geen interesse meer, is er ook geen haat en liefde meer! Dus van oplaaien is geen sprake meer!…

Als er opnieuw sprake is van zinloos geweld, (want dat is geweld ALTIJD, zinnig is het nooit geweest), zoals bij Anja Joos b.v. bij die stille tocht was de opkomst best enorm, maar zeg eens eerlijk, wie geeft erom, niemand toch? Zo hard is de maatschappij geworden, dat alles alleen maar erger wordt.…

buurvrouw, die je eigenlijk niet kent de ogen achter haar sluier stralen permanent Kijk eens naar je buurman bekijk hem nou eens goed dat hoofd onder die keppel is heus een aardige snoet Kijk eens in de spiegel naar een voor jezelf bekend gezicht door de ogen van een ander soms is dat je plicht Kijk eens naar de mensen kijk naar de maatschappij…

wij leven in een gevoelloze maatschappij waarin de tijd en het financiële de spiritualiteit en het genot hebben uitgemoord emotionele waarden verdwijnen de essentie neemt de hoofdrol en drijft de gevoelswaarde van het toneel…

er is iets vreselijk fout gegaan in onze maatschappij bewust kapot gemaakt waarvan wij nu de brokken moeten rapen vertrouwen heeft snel plaats gemaakt voor negeren en geen ruimte laten in kijken naar elkaar zonder te praten begint al het voor oordelende haten zeker waar geweld het licht getinte van grote groepen meldt…

het verleden heeft meer te zeggen dan over tijd alleen het beslaat een periode waarin alles leefde naar de voltooid verleden tijd in een bestaan met specifieke zaken zoals kleding geur spraak om deze leef maatschappij terug krijgen en te proeven hoe de essenties van leven in die emoties weer opnieuw gevoeld en ervaren worden…

De twinkeling in jouw ogen schitteren van het doek dagen en nachten gaan zonder tijd langs mij voorbij ik voel rondom mij de rillingen van kilte in mijn nek met windvlagen door de hectiek in de maatschappij.…

In Afghanistan werd een vrouw vermoord Ze kwam brutaal door stenen om het leven De taliban achtte zich hoogverheven De stem van Karzai werd niet eens gehoord Terwijl wij de jonge vrouw bewenen, Zijn we bang: het ligt er vol met stenen Ondanks het luide protest van het Westen, gaat men in sommige islamitische landen verder met het stenigen…

zo wreed is de zee als ze bulderend haar woedende vloed tot aan de dijken jaagt waar ze stukslaat als het klappen van de zweep op sidderend vlees van beurs lichaam de zee neemt en verslindt paait en behaagt slokt op en ontlaadt zo veel is de zee…

Een avondwandeling door het bos vogelgeluiden verbreken de stilte voetstappen gedempt door het mos trillend van emoties en kilte…

Nachtschaduw geeft stilte diepe voelbare emoties duurzamer in innerlijk dan het winterwitte van het vergeten daglicht.…

In de echo van de stilte Zit veel meer stilte dan in stilte alleen Die echo is niet kil, niet koel, maar ‘cool’ De nagalm, echo van die stilte Verzilten je zout in zoet Versterkt je dijken tegen overstromingen Van emoties, kwellingen, opwellingen Ben ik soms toch bang, heb ik angst Dan stort ik mij in die stilte en met name In de echo van…

Haar handschrift Was hard en kil Frustratie sprak Uit elke letter De liefste woorden Waren zelfs vervuld Van een wijzende vinger Op alle onrecht van de maatschappij Woorden teder en schoon Vervuld van passie Bereikten vol overgave Het diepste van mijn ziel Ik las haar brief Vol zwarte vlekjes Het deed mij denken Aan mieren vertrokken…

, van het laagste van het laagste de maatschappij, dat zijn wij, is ons geleerd zijn wij liefhebben verleerd?…

Mijn liefste, mijn liefste, een regen van sterren zond mij Uw stem uit een nacht, zwart van stilte, en kilte vertelde me vergeten verhalen over U en mij, over hoe U mij schiep, over hoe ik wegliep om te verdwalen in de maatschappij.…

Velen emoties gaan op en neer wandelend door je gedachten en dat wel honderd keer. Soms zijn we boos, hebben we verdriet of pijn, zijn we terneergeslagen, het is te begrijpen, hoe dat moet zijn. Toch in de stilte, een hoekje heel klein, zijn de de emoties ineens niet meer zo klein.…

Een geluid Een snik verraad Een gevoel Een emotie te veel Een gehuil Een traan te veel Glinsterende ogen Er is licht te veel Happende tanden, die verscheuren willen Er is geweld te veel De stilte van de dood Er is stilte te veel…

Al die emoties spelen een eigen rol, daarvan word ik soms helemaal dol.…

ik wist tijdslagen te maken emoties te raken die zweefden in vergeten tijd waarvan het kruit niet verschoten was de damp nog hing in het gevang bloed geen dna kende en een dader die niemand ooit zou herkennen in een maatschappij die wist hoe dader met tegenstander quitte speelde er was geen oud zeer en agressie meer…

Woorden buitelen door mijn hoofd Zinnen fluisteren er door heen Ik kijk, zie Het oorverdovende geweld van de stilte bedekt alles…

gespannen spierbundels ogen geconcentreerd op de plaaaats stilte klaaaar afwachting een schot krachtsexplosie nog een schot onbegrip gerochel bloed zij vielen in het startschot al over de eindstreep…

Het daglicht kan 't niet verdragen: Snode plannen gesmeed schiettuig kopen en ter hand genomen,afknallen Het rood kleuren van stoep en straat onschuldig bloed Boze opzet kwade wil in dromen die uit moeten komen Overvallen op klaarlichte dag hel op aarde Het mag.... mag........ niet meer nooit meer gebeuren…

ik heb de steen gelicht woorden eindelijk ontcijferd je beitelde in tijd de laatste dagen van je ongelijke strijd ik rook het bloed en las van een familietwist schuld werd zomaar zonder reden uitgewist in tradities die de norm bepalen en zich zonder vragen al generaties lang zonder kritiek blijven herhalen schuldigen vermoorden…

je blijft niet buiten schot als rijkdom de ultieme vrijheid geeft voor idealen schieten ze iedereen kapot het is de eenling ziek of gefixeerd en groepen die geweld niet schuwen om ons hun ideeën door de strot te duwen raakt onze maatschappij haar openheid nu kwijt omdat ook de naaste buren onopgemerkte extremisten kunnen zijn of…

Ik heb twee gezichten Één is altijd blij Ik lach, ik ren en ik spring Maar dit is maar een deel van mij Je zegt dat ik zwak ben Dat ik mij aanstel Voor confrontatie weg ren En dat klopt ook wel Dat komt door de andere helft Die met pijn en verdriet Die is alleen van mij De helft die jij nooit ziet…

Als er geen geweld meer rondzwerft zal de wereld geen gebroken hart meer zijn met een tranenspoor van verdriet, want gekruist langs de vele wegen zal de onweersbui van het betrokken gezicht geen gedonder meer verstrooien over kale plekken, dus de laatste overstromingen van emoties zullen dan verdampen achter de bescheiden zon en het hoopje…

ik voelde energiestromen rondom jou dromen van grote machten in jou heerste de serene rust zoals in het oog van een orkaan daar waar bundeling van krachten vat kreeg op de maatschappij ging hij jou voorbij jij was geen rots in de branding van geweld en niet geveld door onrust en paniek in een mystiek moment ben jij door het…

Eens liepen wij samen aan het strand met gejutte schelpjes in ons hand daarna zat hij jaren met dementie thuis later in een verpleegtehuis heeft toen als therapie de schelpjes tot een ketting geregen eindelijk af, heb ik die gekregen hij is er niet meer heb al twaalf jaar gerouwd zoals nu op speciale dagen wil ik die ketting weer dragen…