Alle inzendingen over Stoeltje

Uw kindje is nu bij de Heer’… ‘Ja’, zei de vader, ‘maar hoe treurig: Eergistren liep het heen en weer En loech, en was het rozekleurig; En nu’, zo sprak hij stiller, ‘daar, Op ’t kerkhof ligt het kind nu neder, En ’t klautert, tussen mij en haar, Nooit op het kleine stoeltje weder!’…

Tussen Pasen en Pinksteren, nog net te koud om te terrassen, tussen bakken wiegende gele Narcissen, en andere voorjaarsbloemen; vind ik jou, op een stoeltje, in de tuin, met je petje schuin op je hoofd, een biertje in je hand, en je oude pijp in je mond...…

Links en rechts vallen ze neer. Ja, het leven is geen sprookje, meneer! Voor jonge mensen is het begin vaak wel leuk, maar ook zij krijgen een deuk. Thans zei tante Jans: "Op latere leeftijd heb je minder sjans." "Ach wat maakt het uit," zei de koe,"Jansen is nog lang niet moe!" En Kirsten heeft een nieuwe baan! De negativo zei: "Het is met ons…

voel nog steeds aan mijn billen Van vaders fiets de ronde stang Voorop de fiets keek ik vooruit Ik heb nooit achterop gewild Voorop keek ik naar voren en opzij Achterop opzij en achteruit Als kind vooruit te willen kijken Verbaasd kijk ik nu achteruit Ik deel het eerste met mijn dochter Nooit wilde ze achterop de fiets Altijd in het stoeltje…

Laat de zwarte Piet maar bij mij liggen, hij mag al op zoveel plekken niet meer komen, ik heb nog wel een stoeltje, kan ie van al die commotie bijkomen! Wat maakt het uit? Niks toch?…

hij zet z'n stoeltje neer in het vroege zonnetje kijkt naar de mensen die ontwaken groet hen die zoal aan hem voorbijgaan op weg naar het sanitair sommige groeten terug anderen zeggen niets moeten wellicht warmlopen zo krijgt de dichter een goed beeld van de mens op zijn vakantiebestemming…

kamperen is zo heerlijk ik hou van buitenleven maar een ding is een ramp zoem-zoemerdezoem-prrrik op een stoeltje in de zon een tafel vol met wespen waar prikken zij in: de jam? zoem-zoemerdezoem-prrrik 's nachts lig ik in mijn slaapzak geen oog doe ik nu dicht muggen komen voor mijn bloed zoem-zoemerdezoem-prrrik…

ik heb mij een plaatsje geschilderd op een groot doek een wat verstild tafereeltje ergens in een hoek heb de tijd in kleuren stil gezet vogels vliegen in gebed het klein prieeltje ademt rust drukte wordt lommerrijk gesust een integer zonnetje schijnt schaduw langs het lenteblad ik zit aan tafel met mijn stoeltje op het…

zij wist feilloos het kleine noodkreetje uit de carrousel van geluiden te filtreren en de plaats te positioneren haastte zich snel naar de dreumes die knel zat met haar voetje in een stoeltje van de draaimolen de handjes hoog een blonde lach met opgetogen ogen maakte ze het eindeloze rondje af zij kende de weg tussen hoog en…

Zij kneep en plooide dus haar mutsje, En, onder 't plooien, schonk ze mij Een vriendlijk lonkje van terzij, Dat straks gevolgd werd van een kusje; Ik lach met haar, ik zoen, ik sol, En, zo toevallig, onder 't mallen, Doe ik haar van haar stoeltje vallen, En zet haar mutsje op mijn bol.…

Toeristen verlangen naar elders, terwijl ik bij Boot geniet van koffie, rustig reis, en op een stoeltje zit. Bij het raam.…

"Wie heeft er op mijn stoeltje gezeten? Wie heeft er van mijn bordje gegeten?' En van de dwerg, die helemaal niet zoveel van Sneeuwwitje hield; 'Toen zij er nog niet was, waren wij nog met zeven. En nu? Moet je ons nu eens zien.' Van de reus die kwaad is, omdat iedereen zijn schoenen laarzen noemt.…

Kind achter een stoeltje schaatst op haar gemak. Herinnering aan hoe het ook ooit bij mijzelf begon. In de sneeuw staat een eenzame reiger. Te rillen langs de kant van de bevroren sloot. Kans om een visje te vangen is niet erg groot. Is alleen nog water in een wak rond een aanlegsteiger. De witte wereld straalt uitbundig om me heen.…

Of voorop in het met rode stof beklede stoeltje zaten, steentjes tuurden in de groeven van zijn band, een muur van vader onze achterkant. O, dat hij dan: hé voorzichtig, val niet op – wat was het woord? – je smoeltje. ------------------------------------- uit: 'Mos en gladde paadjes', 2003.…

Om de tijd en saaiheid te verdrijven bewoog het karig stoeltje op en neer tot het, met veel lawaai, begaf en mijn inzicht werd bepaald door een opgelegde straf en het droomplezier bedrief tussen de brave kinderen in hun korte speelkwartier wat mij niet kon verhinderen dat ik samen met mijn dromen onbelemmerd over weilanden zwierf.…

Ik weet nog dat ik naar het poepekak schooltje ging wat was ik nog maar twee of drie jaar bij nonnen in zwarte jurken in een akelig grauw gebouw zaten we angstig bijeen gepropt in mijn blauwe korte broekje waar ik in piste op dat stoeltje waar het vanaf liep op de splinterige waaiboomhouten vieze vloer het licht kwam…

Dit leven is een marktdag: ginder bluft Een boerendokter op een stoeltje, omringd Door domme kijkers, - langs mij been verdringt Zich 't volk van sjacheraars en vult met wuft Geschreeuw het plein, - een bond jankt me aan en snuft Rond naar zijn baas, - in 't harlekijnspak springt Een nar op 't koord, - een liedjesventer zingt Mij…

Ingeklapt leefnet, aardappels om te strooien, kunstaas, haakjes fietstas met daaraan het stoeltje. Stapvoets langs het kanaal.…

. ------------------------------------------------- *schemel: bankje, stoeltje zonder leuning…

Haar ouders stierven jong haar zusje eveneens, maar zij bloeide op, onder vleugels van mensen, die een stoeltje in de hemel verdienen!…

glimlach je ligt dwars over bed De contour van je kontje en de smile op je mondje Hebben mijn hartstocht aan 't denken gezet Heel stil neem ik 't kussen ga je zachtjes wat sussen En plaats het voorzichtig onder je hoofd En met een zoet kreuntje een dijk van een deuntje Zeg je me alles waarin ik geloof Gedrapeerd met een deken in een stoeltje…

Dinsdag acht uur in de ochtend - portaal Den Haag centraal Holle stappen gaan voorbij - haastig allemaal Zwartgelakte schoenen - en een zwarte aktetas Een hand omvat een creditcard in een zwarte overjas Op een stoeltje zit een zanger in de weer met zijn gitaar Een eiland in de drukte - in een holle ruimte waar zijn langdoorleefde stem weerklinkt…

Dan de kiekjes van de school, een enkele met een verdrietig smoeltje zo’n leuke tijd was het niet, de fotograaf plantte je op een stoeltje en je zat braaf met een kroontjespen in de hand te lachen terwijl er niks te lachen viel, maar opdracht was opdracht.…

En Piet was op geen zoentjes karig, Als Wimpje na haar stoeltje vloog. Op 't lest kwam ook de tijd van scheien, Kom Pieter! zegt ze: - 't wordt al laat, 't Is goed, zei Pieter dat wij beien, Bijzonder rijen deze straat. ‘Neen! Pieter! dat zal niet geschieden, ‘Mijn goede vriend! dat was niet pluis.…