2314 resultaten.
gronden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 48 langs de grote
grijze rivier tracht ik
het verleden te ontlopen
de bodem is
soms zo zacht
dat ik wegzink
van vaste grond
naar de afgrond
is een kleine stap
van de zwarte rouw naar
het passionele rood
daartussen de witregels
alles van vroeger
meenemen naar later
kan ik niet
niet alle doden
zijn begraven
ik zit de storm…
XVIII - en plein publiek - (1910 / 1970)
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 126 met de lentewind
wandelend op walcheren
de loning hyacint
in gre's hof beland
staan broederlijk voor het raam
twee berkenbomen
kortstondig bloeiend
- kloos in de nieuwe gids
bloem in beweging
november drama
futura op walcheren
in een stormvloed
de zilverdistel
door de storm na zestig jaar
een subverscirkus…
scheur in kraak en breek
netgedicht
2.8 met 9 stemmen 1.670 ik snoei takken
van mijn stam
en maak het zicht
weer vrij
eens was ik blij
met iedere loot
die uit mijn bast vol
levenslust ontsproot
ze bladerden
snel door de jaren
ik heb ze niet voor storm
of regen willen sparen
ik scheur in
kraak en breek
wil nu de horizon weer zien
waar ik als eersteling naar keek…
menhir
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 52 Millennia
kwamen en gingen
de seizoenen;
geselden regen en storm,
brandde de zon
en beet de vorst;
de steen bleef staan,
toonbeeld van kracht
en incasseringsvermogen.
Fier baken van stabiliteit
in de eeuwige stroom
van verandering.…
De laatste ril
netgedicht
3.8 met 6 stemmen 884 het regent in het park
met druppels vrij van vorm
ze tekenen een gezicht
dat verwatert in een storm
bomen verliezen blad
meegenomen door de wind
grijze haren in de nacht
maakt geloven verder blind
ergens valt de onrust
is het meer dan stil
spreekt verleden aandachtig
vlucht de laatste ril…
Tijd
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 734 de tijd lijkt tot staan gekomen
ze houdt haar adem in
ver weg ligt het verleden
als een brok oud zeer
vastgezogen in haar gemoed
ze koestert de stilte
het nieuwe seizoen
laat stormen razen
en rivieren kolken
brokstukken schieten los
niet meer tegen te houden
de eindeloze stilte voorbij…
Pagina 4 van het Algemeen dagblad (Irak)
hartenkreet
3.8 met 21 stemmen 589 Ontzetting heeft mij getroffen
Wilde stormen
vermoorde normen
Het doet mij denken aan Nazi-moffen
Een volk gedompeld in duisternis
Altijd die angst
wie leeft het langst?
in een toekomst die er niet is
De weduwen en wezen
door brute moord ontstaan
het resterende leven kwijt
Zal ik verder lezen?
wil ik wel doorgaan?…
Er gebeurt iets...
hartenkreet
2.7 met 3 stemmen 616 boos
pijn
woede
onmacht
agressie
stilte
verbergen
inhouden
opkroppen
verdringen
denken
malen
hoorndol
woelen
krankzinnig
gerommel
lekkage
gedonder
storm
herrie
onhoudbaar
uitspatting
agressie
onberekenend
dodelijk
spijt
schuld
verdriet
pijn
leegte
er gebeurt niets...…
suites voor annemieke III
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 98 marokkaanse
roos in een besneeuwde steeg
haar rode knoppen
in de volle maan
op de drukke singeloever
strijkt een reiger neer
de aronskelken
in de tropische kamer
geuren tevergeefs
de singel spiegelt
in storm gevallen rozen
de stok staat stokstil
vermist in de nacht
ze kan overal zijn -
het vriest nog net niet…
suites voor annemieke V
netgedicht
1.5 met 2 stemmen 95 commissaris flipse
storm op de eerste verdieping
een bloempot valt -
met kinderbedtijd
wordt de pannenkoekenheks
naarbinnen gehaald
wolken voor de maan
in het donkere water
niets dan straatlantaarns
zweven in water
dorre bladeren langzaam
tot op de bodem
het utrechts jaagpad
een meeuw jankt als de honden
´s ochtends heel vroeg…
oceaan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 170 Kolkende zee zich uitend in torenhoge golven
het aantonen van mijn nietigheid
overgeleverd aan schuimende razernij
Schoonheid in al zijn woede opgezweept door de storm
hoor mij schreeuwen van ontzag
zie mij heen en weer geslingerd worden
En toch houd ik van die blauwe reus
mij steeds weer bedankend voor het volhouden
met liefkozende mooie…
Cancer
netgedicht
3.4 met 16 stemmen 997 Gebonden als zij waren
Doorstond hun liefde vele gevaren
Grenzeloos vechten nooit opgeven
Trotseerden zij de roerige jaren
Maar dan die ene ziekelijke storm
Welke voortwoekerde in al zijn facetten
Rukten hen onomkeerbaar uiteen
Zijn reis ten einde liet hij haar alleen
© schrijver Ivan Grud…
Als rondvliegend glas
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 133 chaos vlaagt heftig
in brekende takken
lopen emoties
huizenhoog op
in donkere luwte
ritselt vervaarlijk het blad
loerend op kansen
uitschietend in kracht
woorden snijden
als rondvliegend glas
verwonden geliefden
met een hysterisch gelach
nog is de storm
niet bedaard
maar goede medicatie
heeft ons de orkaan bespaard…
Levenslang
netgedicht
4.4 met 22 stemmen 186 Hoe kort wij elkaar kennen
het voelt als levenslang
bloed wil ons verwennen
in sterke dadendrang
buiten elke bedding
stromen wij samen over
wij zijn elkanders redding
in de triomf van tover
wij komen tot bedaren
in stormen van de pijn
wij weten wie we waren
en vrezen wie we zijn.…
Seizoenen
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 115 Als de herfst komt met zijn storm
zal hij in mijn hart gaan luwen.
Heel langzaam het vertrouwen in
mezelf weer zal gaan hervinden.
Dan zal er ook voor mij weer
een nieuw seizoen beginnen.…
Niets van vermetel
netgedicht
2.8 met 4 stemmen 207 De grootste vrees van
nevels en sluiers
is de dans van een storm
die het dode hout
komt wegblazen
Wij zijn veelal door
een dwaze waas getemd
doch blijven van binnen
helder en ongeremd
In schimmen soezen wij
in onverwachte vertrekken
in dampige dimensies
totdat de onbeweeglijke dood
transparant opstaat.…
Vertel het mij.
hartenkreet
3.3 met 27 stemmen 2.523 Als stormen razen in je hart
zeg het ...mij.
Als onmacht je verdriet doet
en je geen uitweg ziet
kom dan even...bij mij!
Als gure dagen,
koud, nat en kil, je besluipen
kom je dan warmen...
bij mij...aan mij!…
Geturfd
netgedicht
3.2 met 4 stemmen 192 afbranden gebeurt
natuurlijk
kleef-
letters blijven
beter niet te schrijven
nagelaten resten
vraag me niet
waarom
een streepje voor
een streepje tegen
dan ga ik
onbedoeld
om mezelf verlegen
letterlijk begrepen
uitgedrukt
en as
en als
stellen zich niet voor
waaien in een storm
verwaaide feiten
af-
danken geldt…
Het einde
netgedicht
3.9 met 14 stemmen 454 Een storm van gevoelens en
schreeuwende gedachtes
maar enkel de klanken van
de doodse stilte die volgt
Zwijgzaam stopt de zon
plots met schijnen en
vinden eenzame tranen hun
weg naar de kille grond
Beetgenomen door het donker
verstrikt geraakt in mijzelf en
de hoop verloren met de tijd
Omarm ik mijn verlossende einde…
Langzaam
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 104 Zochten naar woorden
bloesemend licht soms
of zwaar als een storm.
Stuurden gevleugelde
woorden hangend aan
een zijden draad.
Droegen onze brieven
voor elkaar
door het landschap.
Bliezen adem
in onze zielen
en verlangden naar wat
blijven zou.…
Els
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen 152 Stam die uit
Duizend deeltjes
Bestaat, bast
Doortrokken van
Leven dat
Voorbij kwam,
Die op de grens
Van wat van mij is
Stormen opving,
Dodelijke ijskou
Trotseerde, beschutting
Gaf in zinderend hete
Zomerzon - jij staat
Hier zonder te weten
Dat ik hier woon,
Dat ik hier mens ben
Zoals jij voor
Iedereen en voor
Niemand…
als een oude boom
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 139 Als een oude boom
zo wil ik worden
Vol met knoesten,
littekens van afgebroken takken
Een schuilplaats biedend,
aan rondtrekkende vogels
Een veilig nest,
voor hen die rust nodig hebben om te broeden
Ik laat de stormen over mij heen komen,
maar groei door
Met mijn stevige wortels,
voed ik mij met alles wat moeder aarde in zich…
Narpetus
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 298 nu schuilt de storm
in rouwjurken, eindelijk
na lange dagen van
verborgen woorden
met de daver op het lijf,
gespleten haren in de nek
over wankele treeplanken
langs gedrogeerde lijnen
niettemin, meeuwen op wacht
boven vuilnis op het plein
in bekommering over
ingedaalde hersenschimmen
of mijn morgenlicht, nakende als
wezen van…
De frisse wind van Zembla
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 168 Op Nova Zembla,
blazen frisse stormen.
Wie in Nederland wind zaait,
kan Zembla oogsten.
Zembla blaast problemen uit het stof.
Zembla valt niet om te kopen.
Opent gesloten deuren.
Zet ramen open.
Wie Zembla heeft doorstaan,
is moedig en stormbestendig.
Wie van Zembla heeft geleerd,
heeft het goed gedaan!…
Haar ingenomen stilte
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 206 Haar leven tegen de klok in met ongekende windvlagen
met een aantrekkingskracht voor de stilte van de storm
begaf ik mij door haar passionele blik in een turbulentie
maar door de rust in het oog trof ik haar innerlijke vorm.…
Een jongeman
netgedicht
2.5 met 11 stemmen 74 Was zij de wind
Zouden haar vlagen
Flirtend langs de flanken
Van een zwaluw strelen
Zouden haar roze vlinders
Fluisterend naar dansen
Zingen in de wolken
Warm omgeven
Zou ze de zee
Doen deinen, ritmisch
Getijden stuwen en tot
Stormen golven blazen
Zijn adem willen zijn
En in vleugen van
Verlangen met hem
In golven verdwijnen.…
Niets meer dan de grote zee
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 90 overgaat
in water
Ik verlang naar de kleur
van de ochtendzon
Naar het rood van de avond
Ik wil zoekraken in de golven
Ik wil alle woorden verliezen
Ik wil schepen tot zinken brengen
Hun lading in rook doen opgaan
Er is een teveel
Aan alles
Ik wil niets meer dan water
van de grote zee
Dan zal ik lachen
in zonlicht en regen
In een storm…
de regenboog.....
hartenkreet
3.5 met 6 stemmen 973 Donkere wolken
jagend door de lucht
voor een opzwiepende storm
haastig op de vlucht
de atmosfeer onheilspellend
zwaar beladen
de temperatuur daalt
vele graden
hoog in de hemel verschijnen
aarzelend wat kleuren
ik zie het vol ontzag
gebeuren
omhoog kijkend naar de regenboog
sta ik met God, oog in oog…
Na jouw pijn.
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 300 Mag ik je dragen boven stormen
langs de bliksem naar de tuin?
Mag ik verzen met je vormen,
asgrauw, stinkend als ajuin,
maar ook vloeiend,
méér vertellend
tot de dag en zon weer schijnt?
Mag ik verzen met je vormen,
verzenstruik met bloementooi,
verzen die de tranen smelten?
Vogel zing, je bent zo mooi!…
winterbekoring.....
hartenkreet
3.6 met 7 stemmen 290 dwarrelend betoog
van dansende bladeren
geelbruine kleur
hun stervensbeeld
waar het lied der bomen
tot klaagzang vergaan
door striemende regen
verdriet behelst
in tijden van leegte
die eenzame nachten
waar dagen heersen
in duisternis
zal het lied van de merel
op stormen gedragen
in de stilte erna
de winter bekoren…