Alle inzendingen over Strijd verloren

Daar stond je weer en ik had willen roepen ga weg, ga weg kom nooit meer terug Maar ik zweeg en de regen mengde zich met tranen die langzaam stierven op mijn wangen en de strijd verloren Net als ik Alweer…

Maar ik heb de strijd verloren,en mij met liefde bekoord Want opeens had ik het besef dat jij daar natuurlijk hoort.…

de doorsnee rus verstijft van angst en zucht de Kremlindwerg jankt angstig om zijn baan: de strijd verloren ik ga naar de maan…

Uitgesproken met een stalen gezicht Onwaarheden; op de strijder gericht Al is de leugen nog zo snel De waarheid achterhaalt ze wel Uitspraak toen sloeg in als bom Een geestesstroming ouder dan het christendom Gnostiek: ziet geen tegenstelling tussen goed en kwaad Strijd verloren, door trouweloosheid, verraad…

Laatst lag een zilvermeeuw in het zand Niet eens aangespoeld, maar toch dood Strijd verloren tegen een soortgenoot Misschien slachtoffer van een hond Niet aangelijnd, dus zonder band Of het kwam hier vredig rusten Eén enkele vleugel stijf omhoog Weggespoeld, straks, na de vloed En dan: vergeten, voorgoed.…

groots zijn jouw woorden alhoewel deze na enig rond dwarrelen opgaan in het niets ogen vurig gebarende handen welke graag het voorgaande onderbouwen worden nageaapt op de muur mondhoeken zakken stil je gelaat langzaam wegzakkend in de te grote fauteuil alsof de strijd verloor *…

Zo heet die nare ziekte Die ziekte die spieren verzwakt Je kon niet meer lopen In je rolstoel weggezakt Hoe vrolijk jij altijd was Zullen we niet vergeten Na maanden tegen dit te vechten Heb je de strijd verloren Lieve meid het leven heeft je gelaten, je bent hier niet meer We blijven aan je denken, iedere dag weer.…

was me was de herinnering van mijn huid de keuze tot vechten bracht niets dan vocht en kwaad de illusie van verbondenheid de strijd verloren in alle dwaasheid was me was de herinnering van mijn huid te lang leef jij in mij voort te lang leef ik in rouw en spijt laat me ontwaken tussen de golven van liefde tussen de sporen van…

verloren We kunnen alleen maar hopen dat hij ergens opnieuw wordt geboren…

De duivel heeft de strijd verloren. Luister, de levensbel klinkt!…

hoor het huilen van de wind de stille zee doet ijzig koud ik sluit m'n ogen en op het strand verlaat ik iedereen die van mij houdt diepdenkende gedachten, een groot zwart gat ik heb mijn strijd verloren de dood heeft nu ook mij vermoord maar niemand kon het horen 't wordt vloet en de grote oceaan heeft mij mee kunnen pakken terwijl stil…

liefde glijdt tussen de bomen mij raakt ze niet, ik hou me schuil in een waas van droefheid wieg ik mezelf daar ik jou ontbeer veel te kort heb ik jou gedragen hoe ik geprobeerd heb samen met jou, jouw demonen te bevechten heb ik de strijd verloren in een donkere nacht ben je mij ontglipt en koos jij een andere weg, een uitweg die mij…

Moet vervolgens worden gereanimeerd, ligt in coma en na een lange lange nacht is de strijd verloren. Dus wanneer je in Amsterdam ruziezoekers ziet, doe dan in 's hemelsnaam níet wat de man deed die nu na vruchteloze pogingen het leven liet En het leven gaat door...…

Door m'n zwakte heb ik de strijd verloren, dromen...ze bestaan niet meer, je bent m'n diepste ware liefde, zelfs ademen doet nu hopeloos zeer. Mijn zwakte heeft het wel geweten, al vanaf de eerste avond in het begin, en of het nu goed of slecht is, ben voor je gevallen tegen beter weten in!…

kolkende waterstromen dansen onder de brug lantaarntjes deinen op de wind heb net een strijd verloren de rode roos nog in mijn hand godvergeten, het is balen ze zag me staan en wist het de deur werd dichtgeslagen de dreun voel ik nog in me lijf tranen van verdriet laat ik gaan -de liefde van mijn leven- heeft geen oren naar me de rode roos…

Lieve viervoeter, onze Babs, lieve hond Een jaar geleden werd je ziek en zwak We hebben alles geprobeerd, maar je was nier meer op je gemak Een vreselijke beslissing, die voor de deur stond Je laatste maanden waren zwaar We veegden en poetsten heel wat bij mekaar Helaas hebben we de strijd verloren En ben jij in de hondenhemel opnieuw geboren…

ik zie je in een vergezicht waarin emoties laaien de klokken sneller draaien tot de wereld openbarst jij hield van morgen want vandaag was je teveel je brak geen uren open liet de tijd maar liever heel je kijkt vooruit om niet te voelen waar je staat je zweeft gezichtsloos door de dagen stil en zonder vragen je hebt de strijd verloren…

Kom dan maar tevoorschijn voordat ik jou flikker noemen moet De strijd verloren in de zinloze zoektocht zonder succes want bij mij valt niets te scoren wie niet weg is is gezien Ik ben hier de prinses der prinsessen zwijgend op haar troon interesse? nee niet langer meer maitresse…

verloren Dan moet ik mezelf terugtrekken En begin ik weer van voren Het verdedigen van de koning Is mijn legers voornaamste taak Ik moet er dus voor zorgen Dat ik mezelf niet kapot maak…

met altijd ter bemoediging de zweem van een glimlach om de hoeken van haar mond staat zij dag en nacht klaar met soms de ogen klein van steeds vaker overgeslagen de slaap die rust moet geven blijft zij zorgzaam wakend in stilte huilt het lief hart de tranen die roodomrand haar ogen schaduw geven als de strijd verloren wordt kalmerend…

zo liefdevol weggetreurd in zijn eigen wereld, aandachtig in gedachten zijn stem herinnert mij, per jaar moet hij vaststellen dat hij de strijd verloren heeft klimop overwoekert het volume van de oude stem, zijn leven over dat hij verteld steeds een beetje meer ingrijpend veranderd elke zin, doordrenkt de levensstijl zo moedig, zo voorspelbaar…

Het groen heeft zijn strijd verloren Weekhartig vervallen de geurpapillen Door geruisloos aroma´s te verstoren veranderen alle bekende stillen Okeren bruinen de geur van uien Brandranzig smeulen houten klossen Natte winterse sneeuwwitte buien Lavendelkleurig verre mistige bossen.…

Pas als de strijd verloren lijkt, dan wordt men met rustig water verblijd. In berusting ziet men de haven, waar de zeelui schrijven over gevonden schatten. Jij ruwe zee, jij levend lied. Jij ruwe schepper, jij zorgt dat men ziet. Wie geeft zoveel vreugde, zoveel verdriet, te troosten geeft de zee, te treuren niet.…

Samen kijken we naar de lucht, de zee, de vogels golven beuken op ons in voeten worden nat de wind blaast jouw sjaaltje op Het zand zo heet onder ons de zetel uitgeplooid de parasol open gevouwen boven jouw hoofd Ogen vallen dicht armen voelen licht benen gevlekt voeten gezwollen uitkijkend naar elke straal De goden zijn met ons vandaag…

Vanaf het begin was ik er al bang voor is dit een verloren strijd?…

Steeds maar zoekend naar de enige waarheid strompel je voorts van nacht naar nacht niemand die jou ziet en op je wacht na zo'n moeizame en verloren strijd.…

van de dood heb ik nu wel elk gelaat gezien de stille dreiging jaren meegedragen en ja mijn lief ik hield van jou op mijn manier van de dood ben ik niet weggelopen al die jaren hand in hand en hoop na hoop in wanhoop omgebogen geen laffer vijand dan de onze en ja mijn lief ik hield nog meer van jou en nu na al dit vechten moegestreden…

Niet gehaald, de slijtage slag was voor niets weg niet gered, alle hulp ten spijt heen niet gewonnen de te zware strijd stil geloof is weg, net als jij, waarom? Waarom? WAAROM?…

als kennen en vergeten een eigen leven leiden als niet kunnen en het weten mijn geest en ziel bestrijden als doen en telkens laten mijn lichaam zal verzwakken als zwijgen en willen praten mijn herinnering uit gaat vlakken ben jij dan ogen, mond, hand, benen voor een verloren man?…

een cryptogram verweven in een woordenweb waar zelfs de spin van huivert en de vlieg spartelt klevend naar adem hapt en één dag te kort is vraagtekenwolken die roerloos drijven en botsen in een hevige onweersdialoog tranen neerstorten in onmacht steeds weer verdampen onopgelost en gevangen enkele winnende ronden in triomferende…