Alle inzendingen over TANKA BEHOEFTE LEVENSLOOP

De darmen zomaar ongedwongen en vrijuit leeg laten lopen: de eerste en laatste werken van een lang mensenleven.…

bekoord ben ik door Tanka en Haiku het is méer dan lettergrepen tellen de wezensinhoud doet er voor mij toe bekoord ben ik door Tanka en Haiku compact verdichten is wat ik dan doe zonder bezieling kan ik het niet stellen bekoord ben ik door Tanka en Haiku het is méer dan lettergrepen tellen…

Ik heb behoefte aan je liefde aan je stem, zo zacht.. aan je ogen die soms huilen maar ook aan je lach. Ik heb behoefte aan je warmte aan je kussen, aan je hart dan pas voel ik me veilig want jouw liefde is apart.. Ik heb behoefte aan je woorden en de zinnen die je zegt aan je handen die mij strelen aan jou..die er voor vecht!…

ik mis handen door mijn haren zoenen in mijn nek zou dat gevoel willen bewaren op een bijzondere plek waar ik me eraan te goed kan doen aan hoe het vroeger ook weer was mooie herinneringen aan toen lavend aan de geur van vers gras stroomt liefde door mijn lijf ontpoppen vlinders geheel spontaan wanneer ik over mijn buik wrijf kan er weer…

Wanneer krijg ik eindelijk die kracht zonder jou verder te kunnen leven jouw warmte te kunnen missen die jij me toch alleen kon geven? Wanneer zal ik jou kunnen zeggen kom, geef me weer die kracht maar dat valt niet uit te leggen jij had me helemaal in je macht. Wanneer kom ik van je los, ben ik vrij al had ik je nog zo graag bij me gehad…

Levensloop: dadda ja ja Nee ja ja nee ja gaga…

behoefte aan zacht, het beertje slaapt aan haar borst, een licht in de nacht…

Wat heb ik nodig? Weinig. Helaas is er veel -- te weinig weinig.…

(tanka) bomen hebben veel verhalen te vertellen door te luisteren naar het ruisen van de wind hoor ze toch eens fluisteren…

[Tanka] Verwachtingsvol bespeelt de wind de bladeren maar onvermurwbaar houdt ze haar schatten bij zich tot de herfststorm overwint…

#IS #tanka…

Leven is lopen door poorten van geluk Kerkers vol boetedoening Zeeën vol tranen gedreven op wolken van hoop inktzwarte nachten van angst bloemenvelden vol liefde torenhoog genot geklemd in momenten van berusting creatief zoekend naar de waarden van het leven leven is leren lopen door alle facetten die je gegeven zijn.…

De zon komt op een nieuwe dag begint Voor jou de eerste als ons kind Je bent je nu nog nergens van bewust Maar wij zullen voor je zorgen dus wees gerust Een jaar voorbij een nieuw jaar begint Je bent nu al één mijn lieve kind Voor je het weet heb je van alles geleerd Geeft niet hoor, soms gaat het gewoon verkeerd Al twaalf jaar dus een nieuwe…

Voor bijna alles heb ik mij geschaamd. Mijn nek, mijn haar, mijn handschrift en mijn naam, de schooltas die ik van mijn moeder kreeg, mijn vader die zich in een blazer hees, het huis waar ik voor vriendschap heb bedankt. Maar nu mijn vader aan vijf slangen hangt, zijn mond steeds heser over afscheid spreekt, nu hurkt mijn schaamte in een…

Zijn dagen vulde hij met ongedaan maken meestal in de kou, want meestal was het winter. Hij kende alle vogels, maar niet meer bij naam. Toen hij bijna klaar was met ongedaan maken is hij gaan liggen en dood geworden. Ook bij de stroeve tulpen naast zijn bed heeft een vrolijke rigor mortis ingezet. -------------------------- uit: 'Beemdgras…

Jij net als ik, wij komen van het licht gaan via gesteenten-, planten- en dierenrijk naar een staat van denken over wie we zijn Anders gezegd naar denken over denken waarin we ook maar tijdelijk blijven want het schijnsel van engelen wacht Daarin raken jij en ik opnieuw verloren om elkaar weer te vinden en te luisteren hoe mooi de snelle…

Dartelend als een klein kind schaterlachend in de zon meedansend op geritsel van de wind geboren waar het levenspad begon. Buitelend, tuimelend, vallend, staan... groeiend van uk naar puber eigen weg ingeslaan. Adolescent en denkend dat ze het leven kent, verliefd, geliefd, gestorven vreugde, pijn, geluk gekend... Volwassen…

De zon...! Maar, hij gaat weer weg, tot hij helemaal verdwijnt achter dikke, donkere wolken. Druppels, regen.... Zo is het leven ook met zijn vreugde en verdriet. Maar de regen zal niet blijven.... De eeuwige Zon, ligt in 't verschiet!…

Als je loopt door de straten rennen mensen heen en weer. Is er geen tijd meer voor woorden, niemand kent je meer. Je bent niet meer zoals vroeger, toen was je jong en vol geloof. De hele toekomst voor je is als een kaarsje uitgedoofd. Je ogen gericht naar beneden, je hele hebben en houden in je hand. Waar is het vertrouwen gebleven…

de ooievaar, de rammelaar en daarna snel gedoopt de basisschool, de pubertijd de mouwen opgestroopt een gladde ring, een hypotheek een blijde kinderlach de midlifecrisis, de golfbaan dan wenkt de herfstdag de stramme loop, verzorgingshuis verleden uitgewist gebroken blik, een laatste snik en daarna zakt de kist…

De meeste jonge vogels sterven niet door de kogels van de jager, maar vallen uit hun nest ook al doen de ouders nog zo hun best hen te beschermen tegen de val.…

iets van levensvatbaarheid als een eeuwige stroom die grote dorst lest zo mogen wij van geluk spreken koesteren levenslust zolang het water blijft stromen…

de trage gang van oorlogsdagen vraagt een bange blik om moed gepast bij holle buiken en de gloed van koortsig toevlucht zoeken -bij elkaar kijk maar door het glas dat boven gas en licht met uitzicht op jouw stervensduur en dat dan ieder uur kerf de angst in duizend ogen kras de dagen in de muur…

Het leven gaat door met de tijd als zekerheid tot de hemelpoort.…

Twee mensen ontmoeten elkaar in korte tijd en ze worden verliefd. Het gaat zelfs zo goed, dat ze op het pad van de liefde belanden. De vlinders hebben ze samen aan hun zijde. De handen vaak ineen, bewandelen ze hun levenspad. Prachtiger kan de liefde niet, zijn met alle respect willen ze het een kans geven. De liefde van…

Voor deze levensloop zul je toch op je intuïtie moeten vertrouwen Nee, geen doodlopende straat, welke weg volg jij? Dit spoor met ongekende spanningen eindigt bij een overweg zonder bomen, vroeg of laat zal er toch een confrontatie komen In ieder geval: volg je hart, meer wordt er van een mens niet verwacht.…

Verzamelt in de levensloop het zilt van jaren, van het mededogen, los van valse hoop in een briljante tocht op zoek naar eilanden van de zon, alleen door tijd bemant, troost te vinden in de vriendschappen te schuilen in het het hunkerende bloed, wat op het manifest van lijf en leed geschreven, bleven we aan elkaar…

een kind wordt geboren opent z’n ogen en is moe zo moe maar schreeuwt toch even hoog van de toren en wordt de weg die het bij leven moet gaan opgeduwd wat een gedoe een oude man heeft het einde van de weg bereikt en zucht heel opgelucht want hij is moe zo moe en zwijgt … overlijdt en sluit zijn ogen toe…

En ik draai en ik draai met de rolprent mee en ik draai vergeet mijn levensloop te kaften en ik draai vandaar aan al mijn ezelsoren.…

hoe vergankelijk het leven zich openbaart in dwarrelend blad hoe gedreven mijn bestaan zich nestelt in zon en wind (tanka)…