Alle inzendingen over Te langzaam

Ik ga vandaag naar langzaam toe. Hu? Waar naartoe? Naar langzaam. Dat ligt ergens tussen hollen en stilstaan in. Juist. En dan? Dan ga ik van langzaam genieten. Langzaam heeft namelijk alle tijd. Om te ruiken, om te lachen, om bang te zijn. En langzaam is de hele dag geopend.…

Langzaam verteerd, Opgegeten door verdriet. Langzaam gemarteld, Niemand die het ziet. Langzaam herlevend, Met vernieuwde hoop, Langzaam opgestaan, Zonder al die wanhoop. Langzaam afgebroken, Door mens en dier, Langzaam vermoord, En het interesseert ze geen zier.…

Langzaam los beetje bij beetje Mezelf hervinden op dit planeetje Langzaam minder steeds iets meer Mijn hart geneest doet minder zeer Langzaam afstand van de liefdes pijn Vind het zelfs fijn soms alleen te zijn Langzaam wennen aan wat niet meer is Soms vergeet ik even dat ik je nog zo mis Langzaam uit de put terug naar het…

Langzaam gaat de tijd vooruit, 1...2...3...10 seconden. Er komt geen snelheid in, langzaam kruipt de tijd voorbij. De klok tikt rustig door, Tik...Tok...Tik...Tok... Ik luister stil naar het getik, Langzaam gaat de tijd vooruit, En ik zie de wijzer verspringen.…

een slak is een woord kruipt langzaam zo langzaam kijk naar de slak en zie het woord kruipen als een slak de echte woorden zijn het langzaamst maar ja, wat is echt over mijn nat balkon kruipt een slak en ik heb er geen woorden voor…

Wandelen langs een nieuwe weg, Waar we de antwoorden zullen krijgen, En wanneer de tijd gekomen is, Veranderen we onszelf, Langzaam aan……

Langzaam door de bomen Zie ik heel mooi licht Het blijken maar mijn dromen Dus hou ik mijn ogen dicht Langzaam droom ik toekomst Over dingen die ik mis Ik vind het nog het stomst Dat die gedachte er niet is Langzaam zie ik verleden Zwevend door de lucht Concentrerend op het heden Sluit ik af met een zucht Langzaam komen alle dingen…

Langzaam maar zeker Deden jouw polariserende ogen De ijskap om mijn hart Smelten Langzaam maar zeker En eigenlijk oh zo snel Verbrandden je gevoelens Van pijn, verdriet en onzekerheid Langzaam maar zeker Smolt niet alleen het ijs Maar ging mijn hart Verder open…

Langzaam,ooooh zo traag Zoek ik naar woorden maar ik vind ze niet langzaam en ooooooooh zo traag Ik schrijf erg traaaaaaag Langzaam wordt het wel een gedicht…

je staat op en het wordt langzaam avond je gaat aan de bar zitten en het wordt langzaam licht…

passen die over de rug trekt Hoe ver gaat het langzame?…

Langzaam staan wij op. Eten dan op ons gemak en gaan rustig weg.…

Als een langzaam reizende zon Een grotere buik en meer balkon De komst tekent zich al aan De komst van een nieuw bestaan Als een langzaam reizende zon Het meest zichtbaar in nachtjapon Hoe misselijker hoe beter zegt men Misschien dat ik je daarom wel verwen Als een langzaam reizende zon Wat wordt de naam Laura of toch Ton Afhankelijk van…

alle hoeken en gaten Langzaam kom ik op kracht Verloren…

De gedachte dat deze bomen weten wie ik ben, uit al die mensen deze toevallige man, vrouw, deze ene ze komen zo langzaam uit het gazon gaan zo langzaam langs het pad verdwijnen zo langzaam de gedachte dat deze bomen om mij geven, dat ze op mij wachten, dat ze weten dat ik kom --------------------------------- uit: 'Tot het ons loslaat…

Ik hou mezelf Gevangen In de ban van de ander Ik leid mezelf Een weg In de ban van een ander Verschuil mezelf In de ban van een ander Langzaam Op mijn tenen Langzaam op mijn tenen Ik kruip.. langzaam .... WEG.....van de ander.... Ban ik me... EEN WEG NAAR MEZELF.…

Zij zoent me langzaam alsof wij alleen thuis zijn Zij kust adembenemend als een echte minnares Zij zoent haastig met de vingertoppen raakt ze mijn huid aan Haar kus maakt vannacht elk woord overbodig…

kleine sneeuwvlokjes dwarrelen naar beneden langzaam heel langzaam in een serene stilte ontstaat een prachtig landschap…

Ik wil langzaam gaan vandaag, duizelig ben ik – nog van jouw liefde.…

langzaam opkomend of ineens plotseling daar al dan niet gepaard gaande met warmte en kou een gelukzalige golf maakt zich van je meester en stijgt langzaam op het laatste restje lucht is er uit vacuum getrokken alleen op de wereld in een zoemende wereld groene velden bloemenzee aan zon geen gebrek eens spat die bel uiteen het…

Je handen glijden langzaam over mijn strakke bloesje De opwinding is zichtbaar als mijn tepels zich aftekenen Je vingers knopen langzaam mijn bloesje behendig open Dan sluiten je handen zich om mijn zachte borsten Je handen glijden langzaam over mijn lichaam naar beneden Daar vinden zij mijn geheime oase en kreunend laat je mij genieten…

Langzaam schaam ik me dieper dat wij elkaar verdelgden met giftig verwijt. Denkbaar voelt zij dat ook zo en vergeven wij elkaar ons kil ontkennen. Pas dan nemen we afscheid. We zeggen nog iets aardigs maar we luisteren niet echt.…

En langzaam teert ze weg een omkleed omhulsel, te ruim in haar vel, te ruim in haar kleren, te krap in haar geheugen, langzaam, heel langzaam teert ze weg.…

kom niet te dichtbij ik wil je gadeslaan de armen losjes langs je lichaam de schouders in serene rust je gezicht zonder voorbehoud verstild verscholen achter verwaaide haren je verhalen kleuren de hemel korenbloemen blauw langzaam waait de wind alle woorden weg…

langzaam zoals de overgang van de schemering naar de duisternis langzaam de diepte in steeds verder naar beneden totdat je niet meer verder kunt de bodem is bereikt kan dat niet wat sneller?…

Langzaam leer ik mensen lezen niet dat ik dat wil maar soms weet ik te begrijpen ik stond er nooit bij stil Weet dan een beetje wat ze denken en voel hun stil verdriet zou ze dan wel willen helpen maar vaak kan ik dat dan niet Ben nog zo bezig met mezelf wat mij nog steeds bezeerd morgen ben ik misschien wat wijzer een mens is toch nooit…

Nog steeds als een herinnering die elke schaduw koud en vreemd maakt ben jij mijn dood die wacht en kijkt hoe langzaam de angst mijn ziel opeet…

We schreven nog brieven hielden lang en langzaam van elkaar. Zochten naar woorden bloesemend licht soms of zwaar als een storm. Stuurden gevleugelde woorden hangend aan een zijden draad. Droegen onze brieven voor elkaar door het landschap. Bliezen adem in onze zielen en verlangden naar wat blijven zou.…

De avond valt over de Jordaan De avond valt heel langzaam Langzaam slokt hij al het licht op langzaam slokt hij de gelukkige dag op Al gauw bedekt hij onze versleten ogen die de hele dag open zijn gebleven Het is nacht in de Jordaan kleine geluiden duister geluk Vreemde verveling ----------------------------------- uit:…

Kleine handjes Kleine voetjes Langzaam naar het licht Kleine armpjes Kleine beentjes Langzaam naar het licht Kleine baby Klein gezicht Je bent geboren…