Alle inzendingen over Teddy Scholten

in memoriam Teddy Scholten Een niet bepaald aantrekkelijk ideetje Dat ons vervult met wanhoop en met smart, Ons somber maakt, onzeker of verward De een heel veel, de ander slechts een beetje: Ooit slaakt een mens zijn allerlaatste kreetje En stroomt het laatste bloed weg uit zijn hart.…

Je had een echt hondenleven. Rennend achter de schapen en zwemmend in de Maas En als je wat had gedaan, kon je zo onschuldig kijken Je hebt alles gegeven, alles gedaan wat niet mocht we hebben mekaar tot op het laatst liefde gegeven Totdat je niet meer wist waar je naar zocht. Nu kun je rennen achter de schapen, hoog in de lucht. Het licht…

lieve teddy, mooi was de tijd die wij mochten delen met jouw...... zo onvoorwaardelijk lief en trouw achttien jaar was jij hier bij ons in huis waren wij samen.. als ik huilde troostte jij mij dronk ik koffie zat je bij mij het voelt zo stil in huis en mij.... langzaam zal slijten dit verdriet maar vergeten zal ik je niet.…

Wolken, zwaar, zwanger Symbolen, vol van vocht, woede Haasten zich voort donker, blind Willen mijn verdriet niet zien…

Ken je het type Rubensvrouw? En weet je wat ik droomde vannacht? Wat ik altijd al graag wou? Waar ik altijd al op wacht? Dat dat type mode werd. Dat dik weer mooi zou zijn. Dan was mijn figuur perfect. Zou ieder streven naar zo'n lijn.…

Ken je dat gevoel? Je hoofd een warboel? Gedachten die jagen en plichten die knagen, dat gaat maar door en door. Net of je je verstand verloor. Niet alles op een rij te krijgen, gedachten aan een ketting rijgen. Je kent geen ho of stop, de hele wereld op zijn kop. Achter jezelf aanrennen. Nooit genoeg kunnen en kennen. Streven naar het perfecte…

Wolken, zwaar, zwanger. Symbolen, vol van vocht, van woede. Haasten zich voort. Donker, blind. Willen mijn verdriet niet zien.…

Improviserend Op klarinet, "King of Swing" Een perfectionist met Gene Krupa op drums Teddy Wilson op piano En Lionel Hampton in Carnegie concert I Got Rhythm, Tea for Two En Don't Be That Way 30 mei 2020…

Zo veel mensen, Zo veel zielen, Niet een aan De ander gelijk- Heeft de een Ravijnen gezien, De hoogste toppen Beklommen, de diepste Diepten meegemaakt Het verschil in Perceptie springt Wel het meest In het oog bij Zulke dingen: Iemand die nooit Achter de horizon Heeft gekeken Maakt uitsluitend Vlakke tekeningen…

Witte zachte bloemen bloeien op je graf en naast je kleine steentje de teddy die ik je nog gaf Ach, mijn lief klein meisje dagen gaan voorbij maar in de zware nachten dan huil ik je weer bij mij Dus kuis ik nu de plek waar jij zachtjes rust en wacht in mijn gedachten tot jij mij eens wakker kust…

Lege glitter, lauwe glamour, Tweederangs nachtclubpief, Flinterdunne snor, fout pak, Onderuitgezakt op de enige stoel Die het etablissement rijk is, foute gozer Die ongeïnteresseerd zijn handelswaar aanprijst - Overjarige snol in te wijd Uitgesneden hals met royaal zicht Op het boezemgebied - Met twee eenzame gasten die ook al niet…

Met dank aan de redactie van Gedichten nl. die vandaag de onnavolgbare, onvolprezen Patty Scholten eert met een van haar talloze dierensonnetten.…

ik ben doodgewoon dagdromer jij leest mij uiteindelijk toch wel al weet je niet dat ik het ben zie je wel…nieuwsgierig Aagje dit schreef ik voor jou, liefs van Teddy-bear…

Ze treuren ook erg in het dierenrijk Van slag zijn olifanten, octopussen De kikkers zijn elkaar als troost aan ’t kussen Een slang geeft slissend van zijn droefheid blijk De Oppergrazer daagde, kwam je kapen Nu mag je droomloos, zonder weerga slapen…

Ze was in Cannes de grote favoriet En sleepte met haar song ons land erdoor Een foto van een molen als decor Een ongecompliceerd en vrolijk lied Het wilde levenstempo anno nu Mag soms ook best ‘een beetje’ zijn (wat u?)…

De vogels fluiten zachter dan normaal, in Artis zijn de klokken stilgezet, de dieren lezen hardop een sonnet en Noortje wacht vergeefs op haar verhaal. Hun Grande Dame is voorbij dit leven. Maar mocht je haar ooit zien ... zwaai dan even.…

De stemming in het dierenrijk wordt grauw nadat de trieste tijding is vernomen. Geen vogel zingt een lied bij dag en dauw: de door hen alle zo geliefde vrouw ging heen. De schrijfster was ze van hun dromen. Voor troost zijn apen bij elkaar gekomen. De octopusinkt kleurt diepzwart van rouw en leguanentranen blijven stromen. Halfstok bevlaggen…

(voor Rob Scholte) Waar vroeger de postbodes in alle vroegte de post sorteerden in houten hokjes, terwijl radio drie door de ruimte weergalmde, hangen nu in alle stilte zijn kunstwerken te pronken.…

. ----------------------------------------------------------- uit: 'Poetry and snorkling', weblog Patty Scholten 2010.…

Die norse gast zal jou niet overslaan. Nooit belt hij op en vraagt: 'Kom ik gelegen?' Hij komt te vroeg, te laat, zijn zeis stoot tegen je lamp of vaas. Hij laat zijn koffie staan. Beloftes worden niet door hem gedaan en nooit zal hij zijn knekelvoeten vegen. Hij kent geen smalltalk. Er wordt stuurs gezwegen tot hij je vraagt om met hem mee…

Zit muisstil op het strand. Rust uit, ontspan, palaver niet. Uit schelpen gluren ogen. Nog even en ze rennen om je heen, bewogen op pootjes dansen ze de driekusman. Het is het heremietkreeftje dat van zichzelf niets heeft, alleen maar draagvermogen. Het weke lijf, in 't schelphuis weggebogen, versjouwt de tweedehandse caravan. Als Rumphius…

Zijn neefje is van oudsher onheilsbode als hij je pad kruist. Maar dit grote kwaad is zwartfluwelen pech in het kwadraat: waar hij passeert, valt altijd wel een dode. Lui ligt hij op een tak, een jachtmethode waarbij hij zich alleen maar vallen laat. De dolken in hun schedes, maar paraat te doden om den vleesbeladen brode. Hij heeft zijn…

Het regent tranen, Het spoelt verdriet, Het verdampt somber, Want jij bent er niet. Het stormt onbegrip, Het waait eenzaamheid, Het blaast droevig, Omdat ik aan ‘jou missen’ lijd. Wolken varen donker, Wolken varen licht, Wolken varen niet, Want de zon is jouw gezicht.…

Ruim voor de bus vertrekt zie ik ze naderen. Ze lopen zo behoedzaam in de pas. Hun schoenen passen altijd bij hun tas, gezonde kousen steunen oude aderen. Een fleurig sjaaltje siert hun saaie jas, een beetje lipstick tegen het ontbladeren en zilverwitte krulletjes omkaderen 't gezicht dat vroeger mooi of lelijk was. Dit is mijn voorland…

Een zoekplaatje: ontdek de namaak-steen. De rots die 't rotste lijkt, dat is de vis die mediteert hoe stil en hard hij is. Als je rotsvast gelooft, word je er een. Met spons en alg begroeid, want die vernis penseelt de zee. Zijn ogen ver uiteen. Twee kachelruitjes, waar de vlam verdween, oranje mica in de duisternis. Een kleine steenvis…

Ze buffelen bedachtzaam in het rond. Hun wollen truitjes zijn te heet gewassen zodat ze maar tot aan hun middel passen. Daarachter volgt een strakke blote kont. De staart gerafeld touw, een kruitvatlont. Geen goeiig loeien, maar een dreigend bassen. Je hoort het scheuren van de taaie grassen en als ze verder lopen beeft de grond. De stieren…

De aangepasten aan de maatschappij testen vandaag massaal mijn tolerantie. Ze doen een dagje tijdens de vakantie, de dierentuin hoort er natuurlijk ook bij. Een trainingspak in felle neonkleuren (geen dier hier evenaart dit kleurvertoon) waarop New Generation, Yellowstone en kinderen die rennen, klimmen zeuren. De dieren zijn door ons hier…

Ik dicht graag 's nachts. Maar nu is het al laat en ik word te duf voor rijm en metafoor. Een schrille toon, dan breekt het schallend door: het zangkoortje van ijdele castraten. Een merel zingt een melodietje voor, een tweede bootst het na zonder hiaten en componeert tot slot zijn eigen maten. Arpeggio's, trillers: wat een kletsmajoor.…

Men komt er via een hardstenen trapje: toeristen met een trui los omgeslagen en heren die een pak met stropdas dragen. Een vrouw - alleen als ik - nipt van een sapje. Men lest beschaafd de dorst en vult de magen. Vier vrouwen nemen babbelend een hapje van hun salades, lachen om een grapje, brengen hun dienblad naar de afruimwagen. Ik wou…

Het nieuwe jaar begint met zachte vlokken die zachtjes dalen en onwillig landen. Het aarden wordt hun dooi, of ze zich branden aan warme aardkorst, hete huizenblokken. De aarde drinkt de sneeuw met grote slokken en raakt verkild tot in haar ingewanden. De vlokken winnen door hun massa. Wanden van groen worden van spikkelwit doortrokken.…