Alle inzendingen over Terneergeslagen

zo mag het herfst zijn deze zomer alle neerslag komt me goed van pas voor mij geen zon en blauwe luchten ik heb liever grijs en een regenjas…

(voor Karin de Bok) Ik had je een vriendschapsverzoek op Facebook gestuurd. Gewoon, je leek me namelijk hartstikke tof. Kijkend naar een aflevering van Jinek memoreerde Arjen Lubach, een Groninger net als ik, naar jou, omdat je door een zware depressie zelfdoding hebt gepleegd en je levensklok stil bleef staan. De grote wijzer haperde…

met open armen ligt de bokser uitgeteld terneergeslagen…

toen onder elk terneergeslagen oog het aardse groen vergeeld tot bruin gezaaide tenslotte door de najaarswind verwaaide mijn lege armen reikten naar omhoog…

de oude man terneergeslagen zijn hoed op schoot de wind nu spelend door zijn haar een kind dat rust onder zijn lege armen hij weet de kleuren liegen in de herfst…

Altijd zat je in een diepe put Terneergeslagen Soms uit je eenzaamheid gekropen Hopend op verbetering De diepe put Is te diep Het was god die riep Die stem van boven Geloven In iets of in niets Hemel en aarde bewogen Onvermogen…

Het is eind maart, er ligt nog ijs en sneeuw, Een straffe oostenwind blijft krachtig jagen, Van deze kou raak ik terneergeslagen, Het lijkt de kilste maartmaand van de eeuw. Nee, lente kan je dit seizoen niet noemen; Geen tulpen nog, alleen maar Dijsselbloemen.…

Alsof hij niet meer hoog staat aangeschreven Werd dit jaar onze Driekdag afgelast Men vond dat zo'n feest niet bij pinkster past Ik ben terneergeslagen thuisgebleven Als troost dronk ik op Driek een Vinho Verde En hoorde plots zijn stem, hij bromde: merde!…

Een nederlaag gelaten accepteren, terneergeslagen verder gaan. Proberen van ’t fiasco iets te leren… Hoe pak je dat in al je wanhoop aan?…

nee, hij heeft geen berusting terneergeslagen buigt hij neer naar dieptes, waar de grond zijn enige bestaansrecht stut blauwe windels rond een witte wolk een draaikolk van verwarring op de snelweg van verweer elke keer het dode oog in elk gevoerd betoog dat wil niet meer…

Hoewel wij collectief zeker ons best doen Nemen besmettingen overhand toe Wij terneergeslagen, 't virus niet moe Energiek-wellustig, net als eerder, toen Strijd tegen corona, beslist geen sub Ontwijk (ook) derde golf, voorkom blub, blub…

“Oh Donald Trump, I hate this man the most”, zegt Hillary compleet terneergeslagen. “Dit zal nog jaren aan mij blijven knagen”. Bill zucht maar komt toch met een woord van troost. “We nemen een warm bad in de jacuzzi en als je wilt doe ik iets met je pussy”.…

Wel boos Terneergeslagen Geschoven schuld In mijn schoenen Hij knokte. Verloor Geheel onterecht Zij wanen zich Kampioenen Hij vraagt zich slechts af: 'Zullen zij echt sterven met een waar, echt schoon geweten'? Waardigheid zal ik Echt nooít verliezen Tegengesteld aan hen De proleten…

Tuinman handen in mos groene dagen dromend van geel en wit zit terneergeslagen in een boek gedoken een zachte, lieve, gedachte aan heupwiegen en bladernat. Zingt met duivelsverzen tot een ongenoemde goddelijke schoonheid die hij, vanwege tijdsverschil, niet bellen mag. Regen maakt de paden nat. De tuinman zat.…

Mijn vuisten eens gebald hangen nu slap en terneergeslagen klaar voor nieuwe, zo gevreesde, eenzame, verlaten, dagen... Want een weg terug zie ik niet meer.....…

hij ziet niet in het donker zijn ogen terneergeslagen vragend in de verte in wanen van de nacht hij wilde haar beminnen met een aarzelende tast van besmuikte handen en bleke vingers nu dwaalt hij en doolt in vergetelheid zijn lot zieltoogt in miezerige kanalen wie zal zijn rit verder zetten en hem de blauwzoete dromen…

De wijk genomen Naar verlaten straten Weg van de gaten Waarin je gehouden wordt Uitgeweken Naar de aarde Niet naar de maan Daarop ben ik uitgekeken Oh zonnig Madeira Ik lig hier op jouw zand Zondig gestrand Wel eerst de handdoek gegooid Uitgestrekt Telt men mij tien seconden Terneergeslagen, knock-out correct Heb ik mij op de vloer…

de grijsheid terneergeslagen vluchten ogen naar onontgonnen gebieden waar alleen zij 't bestaan van weet daar waar ze nog ontluiken zullen vlinders in vol ornaat dansen en geuren in volle glorie je hart doen smelten zo maskeert zij de bittere waarheid die bladeren doet dwarrelen in alle kleurschakeringen, zodat tranen geen vrij spel…

Een boom geveld gedachteloos de takken zijn geknakt liggend, langer dan rechtop terneergeslagen in dat besef gebroken bukkend, tel ik ring na ring jaar na jaar staren mij nu aan geboorte, oorlog, dood te lezen in zijn ziel gegrift zijn lief en leed gekerfd, een hart, een pijl een schok gaat door mij heen daar staat mijn wieg…

Soms zijn we boos, hebben we verdriet of pijn, zijn we terneergeslagen, het is te begrijpen, hoe dat moet zijn. Toch in de stilte, een hoekje heel klein, zijn de de emoties ineens niet meer zo klein. teleurstellingen in onze dagen blijven ons plagen, in het diepste dal komen de echte emoties zoals het komen zal.…

De westerstorm heeft hem terneergeslagen en woest zijn wortels uit de grond gescheurd. Terwijl een vogel vette wormen beurt vervaagt geruis allengs tot zachtjes klagen. Nu afgebroken takken oostwaarts jachten het kleinste leven onder blaadjes kruipt en hemelwater van de daken druipt ligt hij nog op de bomendood te wachten.…

voor Andriy en Alina In de donkere kamer het bed waarin nevelige dromen je verzwelgen Je smalle bovenlijf ontbloot ontdaan van het haastig losgeknipte gevechtstuniek In de schaduw een gehavend lichaam je terneergeslagen blik die niets dan het niets ontmoet In tijden van oorlog moet gesneuveld worden lichaam en ziel uit elkaar gedreven…

Het kerkje aan het oog onttrokken Door vol geworden voorjaarstwijgen Bewaart geruime tijd het zwijgen Weet me een schrijfsel te ontlokken Sinds Christus op een wolkenwagen De hemelen werd ingereden Werd er voor wederkeer gebeden De mens was bang, terneergeslagen Wel is er kort nadat Hij ging Nog iets opmerkelijks geschied Tijdens een godsdienstoefening…

Ik lag terneergeslagen op mijn bed, hoorde het tikken van de klok. Ik had mijn verstand op nul gezet, luisterde naar het ruisen van je rok. Toen ik die ochtend wakker schrok, door jouw weggaan zeer ontzet, was mijn verdriet een ijzeren blok dat mij bijna had geplet.…

kalmte kan je redden woorden die ver reiken wat als, terneergeslagen gevoelens en kracht bezwijken ?…

je gouden lok boven gevoelige ogen jij danst en ik loop op de mysterieuze muziek van het eeuwenoude woud waarin tijd zich samenvouwt jij laat mij de bronnen zien van jarenlang verdriet en pijn omdat herinneringen aan jouw trauma’s nog niet verwerkt zijn toch zwier je met je godenhaar is je lach een stralend overleven waar anderen terneergeslagen…

zij keken maar hadden geen beeld in lege ogen vol gruwel en lijden waarvan men de intense pijnen nooit zal kunnen vergeten terneergeslagen in houding en bewegen in dagen die hun namen nooit meer zullen dragen nog zijn zij niet begraven zonder afscheid valt het leven nauwelijks meer te dragen een bestaan vol vragen…

.....Ik hier, jij daar .....Weg van elkaar .....Onze liefde een bed .....vol gemis Onderweg naar huis wee van verlangen naar hele dagen met ons gezin .....Ik hier, jij daar .....Weg van elkaar .....Onze liefde een bed .....vol gemis Wilde, wilde paarden kunnen ons niet scheiden Wilde, wilde paarden zullen we berijden .....Ik…

We duwden dagelijks een kinderwagen Zij het gebroken en terneergeslagen…

Niets behalve zand en stenen Hier word ik geacht te spelen Met een verre neef, een ploert Die mijn mond en alles snoert Daar waar de ploert je zand laat vreten Wordt verderop fijn aangezeten Met toast en prima kelken wijn Voor eventjes geen ouder zijn Pas veel later komt je vader vragen - Niet ziende hoe terneergeslagen Je jezelf hebt…