Alle inzendingen over Terrassen

De kappers en de schoonheidsspecialisten Ze gaan zeer binnenkort weer voor ons open Ook kunnen we weer nieuwe schoenen kopen Iets wat wij onderhand behoorlijk misten Moe van het shoppen heffen wij het glas Op ’t illegaal geopende terras…

Toen het die woensdagmiddag zo ver was Dacht ik: ik drink een Duveltje of twee Naïef, want ik kwam niet op het idee Dat er geen plaats zou zijn op het terras Ook donderdag viel echt een beetje tegen Drijf- en drijfnat werd ik van al die regen…

zwetsdansen als geliefden op terrassen vol passiehaat en echte liefde voor parelstraat pisstraal de agendadagen vol met hartjeswolken en schapenkolder vreugdheuvel en genotssnik kus me…

De terrassen lopen vol. De drank vloeit rijkelijk. Schol!…

De acquisitie, BTW-aangifte En kosten kleuren deze dagen meer Je wilt naar de terrassen of verkassen Maar zit gevangen tussen paperassen…

De lucht is stil: op eindloos verre heuvlen Strekt zich de stad in blond en rozig licht - Ik wend mij om waar lachen klinkt en keuvlen: Daar kust een knaap een blank en zoet gezicht. Ik zie omlaag: in vaste en strenge perken Sombert rondom een kom een herfstge tuin. Ik zie omhoog: een koepel, zwaar van zerken, Stijgt, sterrrenwacht, hoog boven…

“Graag drie bier en een droge witte wijn, Een muntthee, een gin-tonic en Westmalle, Daarbij een plankje met tien bitterballen, Omdat we vieren dat we samen zijn.” Nog één week wachten, luidde het betoog, Ik wou dat Rutte dáár eens over loog.…

Bevrijding weerklinkt alom in het gezoem der fietswielen op het asfalt, in het geroezemoes op de terrassen. Vrijheid. En tegelijk: de beklemmende massa, de uiteengespatte bubbels, de vervagende geborgenheid.…

Een stad gegoten uit beton trams uit ijzer, de vrouwen lijfjes als colaflesjes hier dan vreemdeling te zijn zoals ze al eeuwen op de terrassen zitten kijken momenten verzinken in de zwierende taal, passeren als sigarettenrook --------------------------------- http://verlorenwoorden.web-log.nl…

Wat begon augustus mooi met een stralend zonnetje waar we zo van genieten en de natuur met haar weelderige kleurentooi de strakblauwe lucht de zonovergoten stranden de vogels in hun vlucht de terrassen vol met blije mensen wat kan een mens zich nu nog meer wensen…

Tussen Pasen en Pinksteren, nog net te koud om te terrassen, tussen bakken wiegende gele Narcissen, en andere voorjaarsbloemen; vind ik jou, op een stoeltje, in de tuin, met je petje schuin op je hoofd, een biertje in je hand, en je oude pijp in je mond...…

De zomer begint te lonken de terrassen zitten vol de dametjes staan te pronken en brengen ons hoofd op hol. Vele liefdes zijn gezonken...…

We kijken, jongens, met de hele klas, in sportkantines, kroegen, op terrassen, waar grote mensen, allen heel volwassen, zich keurig houden bij een enkel glas. Je ziet: de grote mensenmaatschappij geeft hier het goede voorbeeld. En nu jij!…

Hij roert z'n staart 'n zonnig begin met volle terrassen Halverwege een pijnlijk verrassen wind niet in toom en koud de stroom uit 'het Hoge Noorden' Vorst.... laat z'n baard ....weer staan.…

ontkleed in winters tij Vervuld in zomer overschaduwd terrassen diepgroen tot in de kruin Ik ben blij dat ik over bomen ook vrijelijk kan bomen.…

droom na droom splijten de rotsen open steken ravijnen scherper af verstuivend gebied getijde na getijde onder de blauwe koepel tekent helder een woestijn terrassen van zand resten van een tempel in stralende verlatenheid ------------------------------------ uit: 'Verstuivend gebied', 1979.…

O, de eenzaamheden van de zomer, de branding der terrassen, tinkelende glazen vol bedwelming. Zo eenzaam is de zomer: de zachte roep der duiven in het woud; het dorsten naar haar lippen als rode wijn.…

De terrassen gaan nu sluiten, Wij moeten gaan, ook al zitten wij buiten. Wij hebben onze rekening betaald, En de auto's worden nu gehaald. Er is een tijd van komen en een tijd van gaan.…

Naar zwoele vrouwen in zomerjurken die met me flirten op het strand en terrassen met druiven aan het plafond…

nazomer alles plast verwaaide terrassen groene tafelpoten stuifzand op hopen golfbrekers palen meeuwen hangen in winden mensen dralen wel of niet afdalen aan het strand buldert de zee bij strandpaal zeven-honderd-zeven kwam er het besef van zijn geloof de aarde was niet rond maar plat hij kon er van af kukelen…

Nooit ben je slapende stad en je goudgemutste terrassen wuiven dagelijks, nachtelijks temidden hoge huizenbergen. Nooit ben je slapende; daags buig je blinkend naar de rivier, lachen je daken naar het zonneblauw. Nooit ben je slapende stad.…

De wolken spelen er hun spel met wind als kornuit Fluit vals door de kieren van nieuwbouw die op oud moet lijken Nieuwbouwwijken aan de rivier zorgen op terrassen voor stemming en vertier Het Ridderbier vloeit rijkelijk langs oevers lage wallen Hier weten rijkaards hun rijkdom 'in blik' uit te stallen ondergronds…

Mensen zijn in Enschede van de terrassen gevlucht omdat 200 leden van de motorclub Satudarah in vol ornaat naar de binnenstad waren getrokken. ------------------------------------------ Je zit in Enschede op een terras, Dan komen er opeens tweehonderd binken, Die willen heel gezellig ook wat drinken, Waarschijnlijk doen ze daarna nog een plas…

Wanneer de terrassen opengaan, Zal ik er zeker eens gaan zitten, Ben ik even close met oude vrienden, En dan weer terug naar binnen.…

De maas vertelt er van bruggen tussen verleden en heden De maas verzwijgt niet de nieuwbouw die uit wil torenen boven de oude kerken waarin God nog huist in 'bovenkamers' Op het Vrijthof hebben ze er blijkbaar vrede mee Op de terrassen nemen ze een pint slobberen hun wijn nippen aan hun thee Of peinzen er uren-met…

Vandaag zaten we weer op het terras Iets wat altijd gewoon nu iets bijzonders was In de zon met de ontwakende geuren van bloemen in de voorjaarswind boven de ranja een bij hoorden zoemen…

gehavend klotst de zee bedaard langs de gestutte boten het luikenblauw viert hoogtij in de rode avondzon kades met terrassen vol meeuwen schreeuwend dol terwijl de obers vliegen het water wast ongedurig kolkt de spiegel tot diepzwart dat blauw verdonkert tot de nacht terwijl de kades feesten overspoeld door de bretonse lach…

een streep trekkend door lijnen die voor de hand liggen, neem ik de trein laat mij vervoeren door lavendelvelden en terrassen met wuivende gewassen zonnebloemen die het blauw ingroeien rotspartijen waar korstmossen gedijen het landschap lijkt voorbij te varen zoals de jaren rugwaarts roeien en in mijn jas gevoerd met lapjes leven bloeit…

er heerst een diepe rust gerestaureerde kerkjes zijn koel in de voormiddag het goede leven neuriet langs stoelen op terrassen en toost op voetstappen en vrolijk gelach van oprechte poëten die in honger van geest in kronkels prevelen en hoe potloden uit de vingers glijden en over de vloer rolden woorden wegvlogen in de diepe duisternis…

die nu wil reizen de bomen bijna kaal terrassen aan de kaai leeg En meeuwen die slechts krijsen niet willen onderdoen voor het roekoe van duiven Ik mis nu al het wuiven aan de wal van te oud van dagen.…