Alle inzendingen over Tijd en tij

en tijd en nemen ons de maat, om daaruit te leren en zijn we al te laat of tot loslopend wild verklaard?…

Uren en minuten, seconden en secondanten, tijd is een wijnstok wat groeit er aan.…

Terug trekt de tijd terug trekt het tij terug trekt jouw liefde voor mij je stormvloed is allang gekeerd met al haar strijd tot eb ben je verteerd en kabbelt voort in eenzaamheid terug trekt de tijd terug trekt het tij terug tergend aflopend voor ons allebei…

Rustig huis, gordijn van tijd. Gehuld in rustig golvend tij. Met mij geduld verguldt 't mijn gevoel van innerlijkheid.…

De laatste tijd werd er gespeculeerd Of Beatrix al snel zou abdiceren Maar door opzettelijk verkeerd chaufferen Is nu het tij voor lange tijd gekeerd Door onze Koningin flink te belagen Wordt zij daarna veel hoger aangeslagen…

Er was een ander strand en later lag in het verschiet twee blonde kinderen, een hond een kar, getrokken door een vrouw het duin op naar de top en naar beneden door het mulle zand de zilte zeelucht als afrodisiacum latent aanwezig, onontwikkeld door voorjaarszon onderbelichte in vloed geëtste golfafdrukken een ander strand, een vroeger tij…

Hoogwater is daar wentel en wentel weer om tij is zo voorbij…

Tijd glijdt niet voorbij maar schokt en bonkt en rolt en splijt dwars door mijn dagen Tijd, keer dan het tij als wind de zeilen bolt wil jij mijn schip nu dragen Genoeg! doe het voor mij als jij niet meer zo tolt zal ik je niets meer vragen…

De god, de vader en de zoon Hoezo werden we dat gewoon De moeder, dochter, de godin Van alle leven het begin De kerk die emancipeert Hoog tijd dat het tij eind'lijk keert!…

Naar Nice, naar Londen of Berlijn, een palmenstrandje Zo af en toe een envelop cash in het handje En Languit in de Eerste Klas dat was een mooie tijd Gewoon omdat ze vrienden zijn voor de gezelligheid Lekker weg, zo geboekt Dat men daar wat achter zoekt...!?…

af Ik bepaal mijn tij Ik bepaal mijn tijd De tijd is aan mij ....…

Toch aan het eind van de weg, Zal het tij keren, en weer zin geven aan je leven.…

Hij hoort de golf nòg komen, door angst en pijn verblind, z’n vrouw en kind ontnomen, de natuur die ze verslindt. Door ’t zien van dat immens verdriet, Voel ik een fractie van zijn pijn, Waar hij ook zoekt hij ziet ze niet, Ik voel me hulpeloos en klein. Als het je niet lukt te geven, Leef je dan een beetje in, En nooit eerder in je leven…

Hemel gedankt, gaat niet álles verkeerd Als handen en voeten, moeten wij als bewoners sámen onz' schouders eronder zetten zodat uiteindelijk het tij zich keert Aan mensen gaat 't leven voorbij die niet zien, niet begrijpen dat echt níets onaantastbaar is ook al is dat alles goed gefundeerd Uiteindelijk ontwaakte de Schepper, die met…

ik wil de merel zijn tussen nacht en dauw die dromen loslaat zich wendt naar het zaad van een volle dag zou ik dan weten wie ik ben de dagen terug, hart en honger 't vervreemden van het mooiste de lage tonen, moe gewaakt door het ontwarren van oude wind om dan alles weer in hetzelfde lied te herhalen…

Wat is het dat de vluchteling kan doen om het tij bij tijds te keren waar zijn de woorden van fatsoen als de mens maar niet wil leren de wereld is van iedereen niemand kiest voor waar geboren soms kan waarheid nergens heen dan dwaalt de ziel in hel verloren wat is het om de ontheemde te zien verdronken in zijn eigen tranen een toevluchtsoord…

Als het tij keert ik sta op de boeg dan slaat het wassende water wild tegen loef springtij op drift stralende sterren verspreiden zich snel de golven omarmend van tij tot tij de zee zingt haar lied van komen en gaan als een eeuwig verschiet zie de visser komt aan…

Het tij is dood maar toch bewegen ze de golven in de zee die nooit stilstaat Ik laat me meevoeren op hun eeuwige ritme richting onbekend Het tij is dood leve de golven…

In een tijd waarin De tijd nog niet bestond En alleen het tij Nog ritme gaf aan Wat er zoal op een dag Gebeurde, zon en maan Dag en nacht markeerden, Kon ik nog ongehinderd Ademhalen, prikkelden wind En lucht mijn geest, Leefde ik mijn leven Zoals het bedoeld was, En viel ik alleen maar stil Als de wind het af liet weten…

Een poort in het leven Moment in de tijd Metamorfose ondergaan Tot overgaan bereidt Je verlaat ons in vertrouwen Op het pad zij aan zij Pure liefde waarop wij bouwen Oeverloos bij elk tij De stroom tussen ons Zal blijvend getuigen Bij de ophaalbrug in liefde Respectvol wuiven In licht & liefde…

wat kan ik nog schrijven nu de wind me voortduwt en de houthakker in mij heeft verwond, geen kruin die mij nog schaduw biedt slecht mijn bast is nog verankerd in de valwind die mijn boeg dreigt te breken in het aanstormend tij, tij kan helen tij kan breken het onherbergzaam geklaag, de weeklank van dit lied, het verliezen van de niet…

Deze fragiele vleugels die mij maar nét kunnen dragen overwinnen de zwaartekracht Ik wil en ik zal slagen Ijle lucht tart mijn longen het gevecht escaleert Jij bent mijn verwachte redding als je het tij keert Jouw aanwezigheid laat me groeien geeft me kracht Zo veel tijd het blijft me boeien Ik kus je zacht…

de tijd die in herinneringen uitdijt afbuigt het karmozijn dat aanhoudt dwingt suist van eb naar vloed eb-vloed eb-vloed zestig, zeventig keer per minuut in ieder tij de vraag naar jou de echo die nou eenmaal echoën moet zelfs als een antwoord uitblijft…

zo vlijt hij zijn wang aan haar zachtheid door nachten van stormend duister van bijna geen maan naar de wassende volle tot aan de dag waarop haar zon vrij spel speelt zij is de rust waarin hij zwerft hij is haar baken zo dragen zij vogels van tij naar tij zo stromen zij…

(Van kaft tot kaft-onderzoek; Van kaft tot kaft, deel II en slot) Veel lezers hebben inmiddels na vergelijkend waren-, kaft-tot-kaftonderzoek slechts één oprechte conclusie kunnen trekken Inderdaad: Een boek moet tastbaar zijn met mooi papier dat geurt 't omslaan van een bladzijde moet je horen Verkoop van E-readers stabiliseert…

Het gevoel spreekt zich vrij Sferen van inkeer na het gekeerde tij De herfst in verscheidenheid In het terugtrekken van de dagelijkse tijd…

juist bij dood tij bruist het water van leven…

In het avondrood onbreekbaar verliefd verpakt doet het tij keren.…

graf te graven en toch en toch zal de tijd ons leren dat we het tij alsnog hebben kunnen keren…

De blik in je ogen mijn hand op je dij kom met me vliegen dan keert het tij.…