Alle inzendingen over Toegift%3F

Stilheid die de dorst zal stillen linde bloesem etst het leven in een terugkerende odyssee op de koele huid van een zwerfsteen gegrift, alle ervaringen als gift met pieken en dalen een evenwicht met licht betaald, op dichters graf, waaruit gedrevenheid ademt, als toegift .…

TOEGIFT voor ons allen.…

Het donkert vroeg maar bij de zee is altijd toegift van het licht…

Klimmers verdienen de toegift van de duinen: een wijd open zee…

Niet het geluid van uilen in de wouden noch geuren van het afgevallen blad geen donkerblauwe lucht bezaaid met sterren of wind die langs het zwarte water strijkt de zomer laat zich dit jaar niet verjagen al geven wij haar voorsprong van een uur weer bloeien bloemen, vliegen vlinders een broze toegift van moeder natuur…

Er is, zo’n zestig jaar na hun debuut, Alsnog een gloednieuw nummer uitgekomen Met samenzang die van weleer doet dromen De song ontroert en raakt mij absoluut Toch krijg ik ook een naar gevoel hierbij Is dit nu kunst of lijkenpikkerij…

Natuurlijk haal je liever iemand uit het water die nog te redden is. Maar stel dat hij nog leefde wat hadden we dan voor hem kunnen doen. Hem vragen waar zijn wanhoop op berustte, hem zijn geliefde weer terugbezorgen, of zijn werk, of zijn zelfvertrouwen? Nu kunnen we een heel klein beetje rouwen niet eens om hem, omdat we hem niet kennen,…

ik zag decors snel wisselen in je ogen de hoofdrol speelde jij maar de regie gaf je aan mij zo dat je vrij kon stralen het publiek kon overhalen tot applaus geen plankenkoorts ik droeg de toorts tot jouw succes en dacht je al de mijne in het sluiten van gordijnen maar de toegift was voor hen…

En een kleine toegift … Distichon 38 bis. Fabian Cancellara Voor hem waren de druiven zuur: hij sloeg te pletter op de Muur.…

Het aflopen van die plaat over Vietnam in vlieggeluid plaatst de toegift uit een zwarte merel over mijn dak; oorlog aanstaande laat vogels bijeen van steun verluid, gelijk uiteen zwermend als de vredesmars over het rak.…

ik keek naar jou en zag - vergroot - mijn eigen angst voor close en samen ik zag je vertrekken en deed zelf de deur maar vast dicht … moet de spiegel verwachten toegift: dagelijks denk ik: ha! vandaag nog niet aan jou gedacht…

de lente doet me denken aan verlies er zijn weer negen maanden dood, begraven wat overschoot is voedsel voor de raven de bron van al wat leeft is vuil en vies de lucht is zwanger van het zaad, ik nies en druppels vinden in de grond een haven een groef ontvangt het vocht vol overgave er rijst iets op, er scheurt een maagdenvlies zoals…

aan wie dit leest mijn levenslijn ging over pieken en dalen mijn broedsels kunnen daarvan verhalen hier afgelegen was de avondvoorstelling laatste toegift die nog applaus ontving het dna van gegeven zoengeld zal uitwijzen hier leefde hij: een held! de bast van deze wijze berk moet dienen als kleed van mijn zerk…

het ene lijf is zeker het andere niet al zou je verbouwen gelaatstrekken vouwen verrassend de gewetensstalen van alledaagse vragen mimiek vertelt het eigen bescheid van zacht tot fel en mijn ogen blijven eten elk toegift op het vlees ze vreten de complete getoonde persoon uitgesproken of bedeesd maar verre van gewoon…

Een liedtekst wordt nog zelden uitbesteed Waar zangers eigen teksten prefereren Blijft men de liedjesschrijvers wel fêteren Een schrale troost, als huldiging verkleed Tekstdichters krijgen sneller een hommage Dan een gepaste opdracht. Met een gage…

Mark is een god in ’t diepst van zijn gedachten In ’t echt een gladde aal, wars van gevoel Naar Groningers toe bleef hij jaren koel Bizar, want hoe lang hoosde het niet klachten? Hij veegt het nooit meer schoon, zijn eigen straatje Daarnaast: een god die almaar lacht, is naatje Dus kan de DART van NASA, slechts heel even, Die lachebek…

Toegift: Bakker Coeck bakt zoete broodjes, zoeter nog dan bakker Hack. Maar Hack zijn broodjes smaken beter dus die Coeck die blijft een zak. ------------------------------------ uit: 'Liedjes voor kinderen', 1995.…

Ik zal afdalen en me overgeven Aan het gevoel dat je me geeft Zonder nog te verzetten Leg ik me neer Ik ben verliefd Zeg ik, tegen me zelf en ik zink In een zee van onzekerheid Verdergaan zonder toegift kan niet meer De golven zijn te hoog Ik verontschuldig mezelf tegen mijn ziel Voor het gevecht dat ik heb geleverd Voel me euforisch…

ik heb nooit de taal van snelle jongens gesproken die versierders kozen op hun pad was van de kleine dingen een vriendelijk woord en de warme hand als die nodig was wij spraken slechts de taal van ogen waarbij als toegift nog het lichte blozen in onschuldigheid zij bloeiden in bescheiden aandacht tot de mooiste bloemen…

Toegift: Bakker Coeck bakt zoete broodjes, zoeter nog dan bakker Hack. Maar Hack zijn broodjes smaken beter dus die Coeck die blijft een zak. ----------------------------------- Uit: 'Lees maar lang en wees gelukkig', 2013.…

Eens bevroor de zee - hij die hier geboren was vatte niet de slaap Vroeg in de morgen weer dat helder makende indringende licht Schuimbekkende steigerende paarden golvend op de kust Turend over zee ziet hij door nevelen heen het witte Engelland Het donkert vroeg maar altijd aan de zee die toegift van licht Verstomde branding…

de lichten aan kleur in de coulissen moest op toneel en wachtte op je blik jij was er wel maar mensen veel te veel toch sprong de vonk weer over in magie jij gaf mij sterren aan zag de hemel in je ogen ik liet mezelf volledig in jouw warme aandacht gaan ben geland op het gevallen doek in toegift heb ik jou mijn hart en ziel gegeven…

Een toegift aan een nieuw leven als een extra modegril met een flanellen blokruiten gunst. Hipsters, mannen met excentrieke snorren en goed verzorgde baarden. Hipsters, mensen die op jazzmuziek dansen en terugtrappend fietsend retro-mobiel eigentijds in de mode zijn.…

Wanneer de stille stad, sluimert aan de Maas. Wanneer uitgelaten mensen, nog een uurtje willen blijven. Wanneer die goede, oude tijd, een uurtje stil gaat staan. Wanneer uitgelaten mensen, fonkelende glazen heffen. Wanneer een verloren zoon, blij is thuisgekomen. Wanneer een oude troubadour, eindelijk is uitgespeeld. Ja, dan lééft een…

Het park stroomt leeg nu weg van de oranje lantaarns schemer en maanlicht vergeefs de invallende duisternis te lijf gaan Voor het echt gaat duisteren laten eekhoorn en merel nog één keer staart en snavel zien, een afscheid als een toegift het groen van de parkwachter en de blauwige schijn van onze wankele begeerte is het laatste wat…

vergoedt niet jouw afwezig zijn het rot gevoel dat slijten moet ik pak de wind en veeg je paden weer begaanbaar trek wolken uit elkaar en openbaar je aan de lucht ik verkort mijn horizon met vergezichten die jouw blikken laten blozen zo intiem dichtbij kom weer bij me in de opgetrokken schemer de zon wacht op de dag mijn laatste toegift…

Geestdriftig is er bot bij bot gelegd Voor die Tyrannosaurus rex in Leiden Een machtig groot reptiel uit vroeger tijden De koningin der dino’s, zogezegd Natuurlijk zegt haar naam in feite niks Maar heel toevallig heet dat boegbeeld Trix Toegift!…

Als een toegift uit een hogere hand. Waar de onredelijkheid vaak lijkt te spreken ligt de rede voor de hand.…

Achter glas verdeelt de tijd zijn stralende rust, dekt met stilte dit tafereeltje toe en draait de aarde door in de psalmen van de lage landen gewassen in een vroege toegift van een aanstormende lente.…

Hier dirigeren soepele walsen als een preluderend balsem in een opmaat naar ’t refrein Het allegro stemt staccato Op klavier en sopranino zweven noten orkestraal Compositie als gegeven voor ’n barokker, hoger streven maakt het denken lateraal Soepel eindigt het adagio in een majeure pianissimo voor het fijn gestemde oor En als toegift…