Alle inzendingen over Toveren

Als ik eens kon toveren was de aarde geen wrede woestijn volkeren zouden elkaar verdragen er zou nooit meer oorlog zijn. Zou 't klimaat evenredig verdelen met een constante temperatuur geen aardverschuiving, overstroming maar blauwe oceanen, heldere rivieren en een groene natuur.…

lief klein toverkindje je tovert mij 't verdriet voorbij je onbevangenheid verbind je zo met mij…

Als ik kon toveren, met zo'n grappig stokje dan deed ik zo mijn best ik bleef toch maar zwaaien met dat ding en mijn wensen deden de rest...…

ik leg witte bloemen op je schouders kijk met ogen die nooit hebben liefgehad zoveel moet ik nog leren over het prille fluister van sterrenbogen het teder voelen van een dromer je geeft me nachten in feeënblauw ademt mijn adem in wolkendauw je spreekt me over verloren tover en ruikers vol rozen over het nevellied…

tover de tijd terug terug naar ons ooit in golf van spijt een plons zo rijp ga je nog een keer mee naar dat bos zo clichè ga maar weg en verdwaal iedereen zijn eigen verhaal laat maar lopen laat maar vliegen k zal nooit meer bedriegen liegen of heb ik dat nooit gedaan het is te mistig ik zie het niet de maan…

Met fluisterende frasen Probeer ik te toveren Het gaat zo langzaam, ik ben zo moe Mijn spreuken vertragen Sinds weken en dagen Het toverstokje is aan vakantie toe Hoe komt het met de wereld nog goed Wat kan één heks in hemelsnaam doen Zacht blaas ik mijn adem De wereld wordt groen…

Ze piekeren zich suf daar in Den Haag. Ze moeten snel wat krom is recht gaan zetten. Waarom in zee gegaan met goeroe Jetten. Zijn mantra dreunt maar door: oomm..laag oomm..laag. Maar met een glimlach tovert Mark een haasje uit zijn spreekwoordelijk geworden vaasje.…

Als ik kon toveren, ja als ik kon toveren Dan toverde ik je weer terug op je tuin Nu is het daar niet meer dan een hoopje puin Als ik kon toveren dan was kanker niet meer dan griep Waar je hooguit een dag of tien mee liep Als ik kon toveren bleef iedereen leven En werd je na honderd jaar tot de engelenstatus verheven Maarja toveren daar geloven…

Een vrouw die in de ban der heksen raakte Volgde zelfs een studie in dit vak Hetgeen zij met de fiscus nabesprak Waarna die het voor haar wat leuker maakte Conclusie: deze heks kan het dus echt En daarmee is die aftrek weer terecht…

huis verblijven en weg zijn smart en neerslachtigheid Heel eventjes met je handen gebaren wanneer het knakt in je weerbaarheid Of door te bewegen hulp te ontwaren en weg is je angstige, innerlijke strijd Heel eventjes met de benen springen wanneer je van verdriet zo erg schreit Ik wou dolgraag dat het aldus ging en dat ik verdriet kon toveren…

Jeanine zei: ‘Ronald...zeg niet teveel, geheime zaken moet je nooit bespreken en zeker niet met Twan of met Tweebeeke, ze grijpen je om niets zo bij de keel’. Ronald ging toch en wordt daarvoor beboet. Of...haalt hij nog iets uit z’n hoge hoed?…

Een nieuw pensioenplan ziet alweer het licht Het oude bleek nog niet naar wens te werken De kortingsonrust was alom te merken Gelukkig is dat onheil nu uit zicht De dekkingsgraad wordt overboord gegooid Simsalabim...er is meer geld dan ooit…

Toveren mag ik toveren met licht Binnen oogbereik de bloemen van de toverhazelaar Groot gevaar idylle van lente te verstoren: Gele bloemen als gouden spinsel uit een sprookje Verzonnen verzinsel zelfs onwaar? Toveren mag ik woorden tot in dit waar gedicht.…

in de vroege zon toveren madeliefjes een teer sneeuwtapijt…

gaatje in mijn hoofd mijn hoofd is helemaal, helemaal leeg nu tover ik weer de juiste woorden ja, zo'n tovenaar ben ik dus ik tover de juiste woorden voor de juiste vrouw, voor jou…

lijnen toveren onverwachte patronen fantasie vol kleur…

Kom in mijn armen, ik tover wat je wenst, alles kan Trek jouw blauwe jurk aan en schud je haren los Ik droom jou veilig in onze liefde Ik tover en de zon schijnt Ik tover en jij lacht me toe…

wat wil je dat ik tover een sleutel of een open deur bloemen of alleen hun geur wil je zon zodat de nacht niet uit kan slapen of pak je zelf nog een uurtje mee ik kan je alles geven zoals liefde en plezier ik steel voor je de hemel het paradijs haal ik naar hier nog eenmaal wil ik je veroveren wat kan ik voor je toveren wil je de maan…

Ik tover en ik klover Van Hamburg tot Hannover Ik ratel en ik spatel Van Overveen tot Blatel Ik wikkel en ik weeg Ik schrobbel en ik veeg Van Oeteldonk tot Poker Van Levenslust tot Moker De bezems vegen schoon Van Lotjebroek tot Troon De magie reist en tovert Van Hekelburg tot Klovert En kom ik eenmaal thuis Van reizen…

verblindt door de koperen ploert die je het uitzicht beneemt ik zie hoe je tastend kreunend naar de ijskast loopt van de ronde blokjes uit het diepvriesvak bestemd voor de cola-rum tover je ijskompressen: legt ze op je ogen een gebroken stem uit de duisternis grijpt je bij de hand fluistert met omfloerste…

De hoop, met zijn loverpracht, Is wel de rijkste aller bomen; Dood en vernietiging wacht Wie aan zijn tover ontkomen.…

(Voor de chagrijnige dame tegenover me) Tover een lach op je gezicht Zo 's morgens vroeg Aan mijn eigen ochtendhumeur Heb ik meer dan genoeg…

een witte maangodin haar ogen glinsteren dwaal, lichtjes flonkeren en tover zweefde nevel stil zachtjes frisjes. Ik proefde haar magie en verloren in gebaren stokte mijn stem… gedachten spiralen herhalen haar ontelbaar ik dwaal nu alle dagen en zie haar lichtjes flonkeren haar tover in mijn geest……

een rijk in tover bomen,struik daar... is het de aloude Vorst -blijkbaar- om begonnen.…

dichten kan ik niet verwoorden, dat kan ik licht toch is wat u ziet een door mij gemaakt gedicht toveren dat kan niemand verbazen misschien toch blijkt magie relevant als wij elkaar zien…

Heeeey een toverstokje in het stof wat zal ik daarmee eens gaan wensen geluk en lief voor alle mensen dat lijkt mij werklijk uiterst tof Geen ziektes meer of ongelukken vaarwel met pijn, de dood gevangen geen mens kan zich meer echt verhangen in de spiegel zien we ware stukken Wie schildert kan geen ezel kiezen het doek valt niet meer te…

Ik kan echt toveren...het kan verkeren Wel kantje boord maar ‘k heb het net gered Voortaan houd ik nog meer onder de pet Wat ze niet weten kan ze ook niet deren Onder een pet...je weet dat dát niet past Haal snel je grootste hoed maar uit de kast…

jij bent niet echt de heer die over golven loopt zijn vinger doopt in water dat ooit wijn had willen zijn droogt langharig warm mijn voeten in je ogen mag ik zoeken naar de vonk van kennen in de tweedeling van pijn geen magie en tover ik ken het lover waarin jij bloeien zal de appel en een slang delen het paradijs helaas…

gisteren was de tijd jonger toch waren mijn helden al zoveel ouder wanneer ik vandaag naar het werk van de oude helden kijk zie ik dat de poëzie ze jonger doet lijken de taal zó fris en de strofen zó teder dat ik wel moet geloven dat de taal kan toveren…

die in boogjes waren weergegeven het raffinement was je vreemd en toch proefde je de passie van duistere geheimen in de melodie kwam tover tot een nieuw ontwaken maar liet het vergankelijke slapen…