Alle inzendingen over Transformatie

De bladeren verkleuren En vallen naar benee Ze nemen wat ontgroeid is Als pakjes met zich mee Dat gaat heel diep de grond in Alwaar het transformeert Als Koningin de Winter Het witte land regeert Als Koning Lente klaar is Straks met zijn winterslaap Dan duikt hij in de aarde Om met een laatste gaap De afval van de blaadjes…

Kruis naar kracht in transformatie Overmacht en onderstroom Sublimatie tot machtig over Eeuwig thuis in kracht naar kruis…

maar in mijn droom kan ik haar raken mijn gesluierde hallucinatie na een ware transformatie mijn ogen bruin, mijn ogen blauw mijn gesluierde hallucinatie ik ben een man, ik ben een vrouw…

niet dat ik je misken of wil ruilen dat zou zoeken zijn, geblinddoekt, tegen beter weten in of lijken op wisselen van spiegelende bomen wederom zoeken naar broze luchtgevulde zuilen om ze weer met tranen te vullen uit opgeblazen dromen noch is het zo dat ik mijn hart snijd uit geborgen goud dan wel mezelf bevrijd uit vermeende…

Houd je haaks fluistert de wind bolt de zeilen stormachtig voelen en denken betovering van kristal haar worsteling ze draagt op haar innerlijke wereld voortdurend aan transformatie zet je scherp fluistert de wind onverwoestbaar doorgaan zo is het goed hart hoofd en ziel In lak'ech Ik ben een andere jij Inspiratiebron"Pan…

vanwaar komt wat mij doordringt? met gesloten deuren en ramen is het er als een doorzichtige houtworm vreet het zich gestaag naar mijn binnenste niet te stuiten knagend vol genot geen verweer maar zin in morgen meer het leven laat zich zien zonderling kronkelend maar helder als glas flonkert het diep in mij handen voor de oren ogen strak…

het huis van zand spoelde weg toen handen met gieters naderden het schip bracht zichzelf tot zinken toen het voor even de wind zag liggen het schelpdier werd een kraal verloren verhaal toen zand haar bedolven had het vloeibaar goud stolde kreeg de vorm van een kroon de liefde die een treurspel werd…

Nu nog, zou je zeggen je komt toch adem te kort gezien je jaren boven de zeventig, zou ik me enkel op behoudende gedichten moeten blijven richten? of op het podium een voordracht neerzetten iets dat vertoeft in van haver tot gort waar tijdens de handgreep rond de microfoon op de bühne, ik korte intrigerende poëzie of als proza in lengte…

het dorp stierf verstikt onder lagen van as en puin een stille dood in het dorp leefden bedaarde beukenbomen groeiden bloemen in het korenveld vervallen huisjes krom geteisterd door weer en wind en altijd in de donkere verte die eenzame fietser onder de grijszwarte lucht de sonore klanken van de kerkklok mijn gesmoorde…

Hecate, Lilith, Baba Jaga De oude vrouwen strijken neer De wijsheden van lang geleden Hond, kat en uil herrijzen weer Het vuur van feniks blaast nieuw leven In wat tot as geworden was De jeugd, de onschuld, afgebroken In duizend scherven splinterglas Een nieuwe vorm van zwart wit marmer Zo hard als staal en diamant Geen muren…

Bestaat er een maat voor het pak van de slang die het menselijk bestaan wil uitproberen? Leven er slangensprookjes in de plooien van zijn hersenpan stroomt er gif door smalle aderen van zijn bloed? Weet hij van haren die in slangen veranderen van babbelzieke kraaien sist hij gedichten zonder lezers? Kent hij de plaats van de strijd…

Transformatie in de gouden zon Beweging in de verte. Hij.…

Eigenlijk bestaat er geen dood van onze dierbaren, zij transformeren naar de harten van hen die ze liefhebben...…

vlak boven het geultje van haar stuit waar de rivier ontspringt van haar twee benen staat iets getekend op haar huid gebeiteld als in marmeren stenen het lijkt gegroeid van binnenuit en biedt een uitzicht voor degenen die haar als minnaar hebben buit- gemaakt en balanceren met hun tenen het prikkend ornament prijkt als een stempel op haar…

Lichtreus van de nacht Verandert in witte dwerg Uitgebluste ster…

straalt, weg van elke weg, wij als mensheid zoeken hulpeloos een oordeelsvrije, liefdevolle plek aarzelend en gekwetst stromen de sprankelende watervallen als woelige rivieren in tranendalen over onze ziel een constante observatie van de geest onveilig en opgejaagd, met een toenemend gevoel van liefde, verkwikken ze de wezenlijke transformatie…

Mijn lief, ik ga het boekje sluiten Dat jij beduimeld achterliet Ik hoop dat jij het ook inziet Waarom mijn ziel begon te muiten Mijn ziel wil luiken voor de ruiten Daar dat kans op genezing biedt Er ligt nog zoveel in ’t verschiet Daarom sluit ik je voortaan buiten Vanbinnen staat een stel op sprong Elkaar een soort jawoord te geven In…

Als een lelijk eendje Sloot je jezelf buiten Want je wilde niet zijn Zoals zij Als een kip zonder kop Deed je alles wat zij niet deed Zolang je maar niet was Zoals zij Als een gekortwiekte struisvogel Stak je jouw gevoelens in het zand Want je mocht niet egoïstisch zijn Niet jaloers of gemeen zijn Niet zijn Zoals zij…

je verliest het besef van de aarde als je in de wolken bent daar waar je zonder instrumenten navigeert bang voor het verlies voor de ontankering en toch vliegen vliegen boven het wolkendek angst transformeert in een onuitsprekelijke schoonheid als je uit het leven vliegt je gaat niet dood je vliegt…

binnenkort vertraag ik de tijd en daal neer ver ten zuiden van hier, in afzondering, zogezeid daar spreekt men een andere taal en dirigeert de koebel nog met enige zwier het lied van verlichte stilte en donkere nacht alwaar ik opzoek ga naar mijn verhaal immers in de schreeuwende verlatenheid ontmoet de mens zichzelf ontdoet zich van gelatenheid…

Wees zo sterk dat niets je rust kan verstoren Praat over gezondheid, geluk en welvaart voor iedereen die je ontmoet Laat al je vrienden voelen dat er iets speciaals in ze is Denk alleen aan het beste Werk alleen voor het beste Verwacht alleen het beste Wees enthousiast over het succes van anderen Spendeer zoveel tijd aan het verbeteren…

Een ziel herrezen, een transformatie, een herkenning. Van oorsprong door licht omgeven. Open vleugels, beschermend en vreugdevol, altijd aanwezig, dat ben jij mijn lieve zomervlinder.…

Als Edith Bunker kraaide ze een tune Terwijl ze een geschoolde zangstem had Alsook een dieper stemgeluid bezat Jean was volkomen anders in haar doen Haar rol was, tot in iedere gradatie Een onvermoede diepe transformatie…

Gevangen in de sluimering van de dag Alsof je in de wolken loopt Verdwaald in de somberheid van de hemel Overgegeven aan de mist der verblinding Fysieke transformatie van Moeder Natuur in extrema Donkerte omarmt de ziel Lethargie vervult het "Zijn" En men schrijnt Niets is het bestaan…

hij woont op zijn uitgeteerde berg een wijsgeer met haar van zilver de wangen decennialang ongeschoren en ingevallen ogen gevuld met het vuur van een ster zijn band met de wereld is zijn vlees, zijn gebeente de gevangenis voor een geest die transformatie wil nog tijdens het ademen zijn laatste woord eindelijk…

Mijn erbarmen ligt vast in geheel mijn wezen. Mijn erbarmen, ja dat kun je in de houding lezen. Mijn erbarmen spreekt niet alleen in woorden... mijn erbarmen dat kun je voelen: dat zal jóu ook verwarmen!…

ik laat mijzelf vloeien over een huid van gedachten het streelt de lijnen van het zachte verwachten naar hopende mildheid die de zuiverheid verfijnen ik laat mij glijden over brandende zuchten verlos de hitte van zuigende verliezen om de immer resterende as te mijden niet meer te duchten ik zweef over dromen die van overdag het geeft…

Daar waar het blad de boom vertakt de wind een volle bloemknop knakt gaan dromen soms verloren En als de bodem leven voedt de Aarde al het goede doet in stilte niets zal storen Bent U met mij, mijn goede Vriend de Kracht die al mijn fouten ziet en in mij blijft geloven Het leven desalniettemin en iedereen die ik bemin zal ik mijn goud…

Behoorde Reich tot de avant-gardisten Die stukken schreven voor kleine bezetting En nootversiering legden aan de ketting Met Glass was hij een der minimalisten Ongelimiteerde in de tijd verlopende Ritmische, repetitieve frasen Subtiele consonantenvariaties Metamorfosen in een transformatie Bij Glass de blazers, orgels…

De Zon rijst als een koperen kogelrond over het aardse niemandsland De Maan zoekt in alle stilte koortsige dromen tot aan de morgenstond De Aarde is voortijdig in de hoek gedreven van een manifest heelal De mensheid woekert in een duister labyrint van wat ooit verdwijnen zal Kunstwerk: " Transformatie ", 1994 Kunstenaar: Irmlinda…