993 resultaten.
Drie Heren
netgedicht
2.0 met 166 stemmen 35.776 Korsakoff en Creuzfeldt-Jakob,
gaan rustig voort met vaste tred
en de oude heer Alzheimer
vertrapt een beeld dat leek gered:
De boom die spiegelt in het water,
een huis, een dier, een naam, dit woord
een zonnegang, de liefde later,
een melodie van ooit gehoord.
Een geur die rest, een oud verdriet
ruist zwak nog na, en is niet meer.…
El primer Tango,
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 776 Onder mijn onzekere tred,
die haar welgevallig droegen,
gaf het ons beiden,
een wezenloos gevoel
van tijdloosheid.
De eerste Tango.…
Jij ontsteekt de nacht
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.766 overloop
nestelt zich in de kartelrand gevlochten kragen
die langs de oever van mijn bewustzijn rieten
waartussen hoorbare legers muskieten schieten
die me stuk voor stuk lijken te vragen
wiens donker net door `t streepje sloop
Aan`t knijpen van mijn angst voel ik het verlies
van de werkelijkheid in bloederige slagen
waarbij het knallen van treden…
DE AVONDTROMPE
poëzie
4.0 met 8 stemmen 3.516 Heur' trompe steekt de koe: ze is moe
van neerstig om te knagen;
van lange, in ‘t jeugdig grasgewas,
de zware eur te dragen;
de zware eur, die, molkenvol,
al bij de grond genaakt;
die zwaait, die heur de tred belet,
en ‘t lichaam lastig maakt.…
Het gesprek met God
hartenkreet
3.0 met 26 stemmen 4.689 Als U binnenkort niet begint op te treden
Dan zal ik U nooit meer geloven!…
Mijn Laura kwam
poëzie
4.0 met 10 stemmen 3.023 (fragment)
Mijn Laura die ik min, kwam in mijn slaapzaal treden,
Met liefelijk gelaat, en moedernaakte leên,
Een kleedje alleen bedekte haar heupen naar beneden,
't Hing al van melk en bloed en maagdenwas aaneen:
Een windje op haar verliefd,
Ten venster ingeslopen,
Bedreef een stoute dieft,
En spreidde 't kleedje open,
Daar zag men…
TIJD
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 537 dat zo diep viel-
nu jij je hart weer voorzichtig met mij deelt
Na alle verwarde gedachten, een uitzichtloze tijd
drie jaar, twee landen en een zee van elkaar
beslecht zich langzaam maar zeker onze strijd
wordt de wederzijdse liefde overbrugbaar
De vele tranen schitteren nu van hoop
opgelucht haal ik adem, de verstikking voorbij
mijn tred…
Voor P.
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 656 Durf uit de schaduw van kunstlicht te treden.
Loze belofte schept namaak-karaat.
Edelmetaal zal daar replica's smeden
alwaar valse passie uit koudvuur bestaat.
Jij ontwaakt uit een vaal-geel gedicht.
Rekt je uit onder mijn huid,
veegt de schmink van mijn gezicht.…
Torenbewoner
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 554 Ik heb nog vaak
nachtmerries van al die stenen treden,
zo grijs als mijn ziel destijds. Maar
bovenin woonde broeder Henk, een brave
zonderling binnen de toch al zonderlinge
gemeenschap.…
Waarom
poëzie
3.0 met 5 stemmen 848 Als na de kalme zomernacht
Mijn voet bij ’t liefelijk ochtendblozen
Door veld en weiden om gaat dolen
En soms, vermoeid van ’t rusteloos dwalen,
De onbestemde tred verzacht,
Dan boeien fris ontloken rozen
En hemelsblauwe veldviolen
En witte leliën der dalen
Het meest mijn boezem door haar pracht.…
De Hemel schreef een sprookje
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 782 Nu een ultramarijne hemel mild de stad sluiert
zijn voetstap achterlaat in een nachtelijk gedicht
vullen straten zich met het gemurmel der fonteinen
en een manke tortelduif
Het woekert, het wordt later
dan verwacht als een gehaaste tred in echo ’s
tegen de gevels ketst
Zijn kraag bedekt zijn aangezicht
Zijn handen vouwen stevig het auto…
SIMSON
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 67 Hij was voortaan gedoemd met trage voeten
de tredmolen te treden van het lot
en in den blinde, tastend naar 't verleden,
te draaien rond Delila als zijn god.
Toch kwam de dag dat hij zou zegevieren,
want in hem groeide stil een grote kracht.
Hij trok zijn godentempel in de dood
en als een held herrees hij uit de nacht.…
Paartijd
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 362 Ze treden meteen in de echt.
Een goedzak is Joop, als ze zegt:
'Ik heb toch op zakgeld wel recht!'
Z'n geldkas raakt leeg op den duur.
Hij zoekt naar wat trieste lectuur
en leest dan z'n kasboek. 't Is uit.
Het boekjaar is droevig: geen duit!
Een jaarfeest kan Joop wel vergeten,
want rood is geen feestkleur: geen eten!…
ik spot met oneindigheid
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 441 We passen onze tred aan om ruimte te geven
als we wandelen, dagelijks denken over het leven
hoe kunnen we anderen en onszelf iets geven.
Wij worden tegenwoordig oud en mag verdriet nog
er is geen echt geluk zonder verdriet het mag er zijn.
Leven het gaat over mensen soms over wat goed is
over gezondheid en ook armoede over tal van kaders.…
R.I.P.
poëzie
4.0 met 17 stemmen 5.771 Rust in vrede, rust in vrede,
u nog eens vaarwel gezeid,
eer ik weg en thuiswaards trede,
rust... tot in der eeuwigheid!
Amen.
November 1862…
Ik ben een vrouw
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.044 waarom wilt ge, dat mijn leven
niet zal stralen in zijn streven,
waar mijn lichte voet zal treden?’
‘Om het lusteloos gebaar,
dat U bleef van alle lusten,
om Uw hart, dat niet kan rusten,
wijl Uw wanhoop is te zwaar.’…
Uren
poëzie
3.0 met 5 stemmen 484 Dit is Uw aard, o uren van 't verleden,
Steeds als gij wordt gewenkt, bereid te staan,
Om uit Uw rijk van schemering te treden
In zonglans of het glinstren van de maan.…
6:15
hartenkreet
2.0 met 21 stemmen 1.023 Voorzichtig pak je z'n fles
Maar dat maakt het nog erger
Toch stil de deur weer uit
Naar beneden
Mijd je
De krakende treden
Van de trap
De keuken in
Fles omspoelen
Pannetje
Gas aan
Melk…
De weg naar Sippenaeken
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 154 Uit het hooggelegen bos daal ik
Af, op zachtremmende treden.
En als vanzelf gaat de radio aan
Een symphonie van het Geuldal.
Omlijst door Duitse, Vlaamse of Franse stem.
En avondzon.…
AANGENAME HERINNERING
poëzie
4.0 met 5 stemmen 2.050 -
Mijn vrienden helpen mij, zij letten op mijn treden.
Zij wenen voor - ik volg, mijn harte wordt geroerd!
Zij bidden - en ik bid! hun juichstem laat zich horen.
Ik zing al staamlend na - en word mij zelf ontvoerd!
God kende mij! - hij heeft mij vrienden uitgekoren!…
Welgelegen
poëzie
4.0 met 2 stemmen 642 –
Vlak bij ’t kerkhof, maar twee schreden
En ge zijt er, gauw en goed,
Waar ge lang om heen kunt treden,
Maar toch eindlijk rusten moet.
Vlak bij ’t kerkhof, maar één stapje
En ik sta er aanstonds voor;
Komt mijn tijd voor ’t laatste stapje –
’k Heb geen rijtuig nodig, hoor!…
Ubuntu
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 128 over hoge treden en met de gele maan, over
de trage lange rivier, zo zijn ze gezellen,
onder werelds deken, de moede gele maan
en de eenzame man, raken in z’n kano onder
de gele maan nooit uitgekeken
gedwee, getwee naar een verre vrije zee
berust op de zwaarste en langste tocht,
langs droomschappen onder een moede
gele maan stroomt de…
Gelukt!
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 86 rustte,
het zware touw dat je
meezeulde en nooit gebruikte,
alle kuiltjes en ribbels die
de wind bracht
en jij die het fotograferen wou,
de paarsrode heide,
de klaprozen en het hotel van je 80 ste
met zoveel familie en vrienden
en onze euforie,
de trap in Petten
van het mooie uitzichtspunt
waarnaar je toe wou
en je na de eerste treden…
WRANGHEID
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.572 Ik heb weer, tuk op de oude mijmeringen,
't bevallig kronkelende dal doorlopen,
waar eens mijn kinderlijke stappen gingen
in dartle levenslust en dwepend hopen;
bij d'ommezwaai der heimelijke paden,
weer eensklaps de onverwachte vergezichten
zien scheemren, die in blauwe dampen baden,
en eens, zó lokkend, voor mijn treden zwichtten.…
Sonnet (Gezwinde grijsaard die op wakkre wieken staag)
poëzie
3.0 met 102 stemmen 33.001 (opgedragen aan zijn afwezige verloofde Christina van Erp,
met wie Hooft 3 maanden later in 1610 in het huwelijk zou treden.)…
De Nacht
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 849 schrijf ik dit gedicht
Ik ben gezwicht
Ik geef me over
Mijn hart is veroverd
Je hebt me betoverd
Een tinteling was hetgene wat me tot beroering bracht
Een aangenaam gevoel, lang verwacht
Het licht op zijn felst midden in de nacht
Is het moment dat wij ontwaken in onze kracht
De nacht en het duister niet vrezend zijn wij in ons element
Wij treden…
Wrangheid
poëzie
2.0 met 6 stemmen 447 Ik heb weer, tuk op de oude mijmeringen,
't bevallig kronkelende dal doorlopen,
waar eens mijn kinderlijke stappen gingen
in dartle levenslust en dwepend hopen;
bij d'ommezwaai der heimelijke paden,
weer eensklaps de onverwachte vergezichten
zien scheemren, die in blauwe dampen baden,
en eens, zó lokkend, voor mijn treden zwichtten.…
Vier stukken
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.222 Toen het feest na een poos was herhaald
had de ridder z'n keuze bepaald
en hij kon zelfs een stuk overreden
met hem in het huw'lijk te treden.
Na een jaar dacht-ie: ' 't Kan zo niet langer;
m'n wijf is tonrond en niet zwanger.'
Door vraat was de schoonheid ontaard
in een schommel, een volvette taart.…
Nieuwe weg II
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.692 Mijn hart is zo
Als 'n piano,
Die luid klinkt en toch zacht
Haar klanken strooit over de mensen,
Die langs de vensters van het salet
Voorbij gaan, in trage tred.
De piano, zij klinkt alleen
Voor de mens die haar bespeelt,
Voor die over haar zijn vingers heen
En weer laat lopen, haar bestreelt.…
De ruïnes van Arcadië
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 110 In gratie – weergekeerde geest
Zij waart in ’t rond – in waardigheid,
haar rechte, translucente tred
leidt haar naar oneindigheid,
ver voorbij de oude man
die zij – een schim - niet meer herkent.
Wat zou het ook? Wat boeit haar nog?
De diepe val van vroegere sterren?…