Alle inzendingen over Tuimelkruid

en toeschouwers zijn broodnodig Tot de vrije lach in stroeve grimas versteent Ze zeggen niet veel tegen elkaar ze zwijgen besmettelijk nu het besef in hun keel klopt ongezien om de hoek te kunnen verdwijnen als de laatste roddels over hen vervliegen Ooit koningen van hun blank sociaal leven was eenzaamheid taai vreten voor anderen Nu tuimelkruid…