aan de tulpenboom
kleurde een enkel
blad intens geel
de takken
reikten naar het
wolkendek
stormen dwongen
het oude huis
op de knieën
ik vond de weg
niet terug…
buiten de tulpenboom
enkele bladeren slechts
intens gekleurd geel
het oude huis
verstikt in loden leegte
de trap naar het vertrouwde boven
bezweek onder doodse stilte
we zijn elkaar onderweg kwijtgeraakt
de tijd kan niet helen
ik hoor je in mijn verlatenheid
nu je er niet meer bent
buiten de tulpenboom
er komt geen dag
dat ik niet…
Hoe staat hij daar te pronken
al is er nu geen zon;
de blaadjes fier opgericht en wachtend.
Rozerood als droomlied in de morgen
en zonder groen, alleen maar tere tinten.
Wachtend op wat komt:misschien straks sneeuw en buien,
maar nu alleen de stilte
van de morgen.…
Een lommerrijke wereld
Waar ogen zich de kost geven
Gedachten zwijmelen tussen bloemenperken
En oranjerieën die tot leven komen
Siertuinen in bonte kleuren
Vlinders zwevend langs het kruidenarsenaal
Citrusbomen buiten uitgestald
Een moestuin vol oud rassen
Statige lanen waar eikenbomen ogen laten dromen
Tulpenbomen in bloei
Metasequoia…
De tulpenboom voelt drang om uit te botten,
verdwenen is haar matte winterkleur.
Ik zie al merels in een plas ravotten
en ruik zelfs af en toe een lentegeur.
De treurwilg is gestopt met treurig wezen,
zijn slierten kleuren heel voorzichtig groen
en rond zijn takken buitelen de mezen,
zoals ze dat alleen in ’t voorjaar doen.…
Een allerlaatste noot
grande flora
bedwelmend van nature
verdampt als
broze lentegeur
in volle fleur
tussen tulpenbomen
onderscheidbaar
en toch geheel
zuidoostelijk eenzelfde
naar de natuur getekend
met vreugdevol gevoel
staat een magnoliaboom
contrasterend
en alles beheersend
eeuwigdurend
kraken zijn twijgen
bedekt
statig…