In Blijdorp werd H5N1 gevonden
Waardoor een tweetal uilen werd geveld
Wat keurig aan bezoekers is gemeld
Waarna er toch gewoon nog rijen stonden
Al zo lang wordt gewaarschuwd en sindsdien
Wil iedereen dat virus wel eens zien…
geweest
Ik heb enkel maar aan mij gedacht;
aldus ben ik erg egoïstisch geweest
Ik moet mijzelf pijn doen sprak zij
mezelf pijn doen als een goede les
In mijn arm, mijn been of mijn dij
ik heb straf en verdien dus het mes
Ik moet mijzelf kastijden, vind ik
mijn cijfers waren opnieuw te laag
Behalve dat, vind ik mijzelf te dik
en ik was een uilskuiken…
deze oude vieze wereld
die kun je gerust weggooien:
de romantiek van
uilskuikens
het is verdomd
moeilijk om te leven
zie in de hemel:
alles is rotzooi
maar als we maar
hoop hebben
zolang we maar
hoop hebben...…
mijn vuur heb jij gestolen
in het nachtelijk uur
waarin alleen de uil kon kijken
toen de vogels lagen te slapen
een zwaar vergrijp
rijkdom en macht de verleidelijke rode steen
afkomstig uit een barre rots
die het hart komt binnensluipen
een ijskoude hand dwars door je borst
de aardse somberheid
er vormt zich een ijzige korst
het uilskuiken…
“zijn naam niet steeds weer noemen”, zegt een deel
“maar Leiders moet je roemen” vinden wij
al is voorwaar niet ieder met hem blij
die halfgod met zijn blanken-eerst-krakeel
toch is hij niet meer dan een onbeduidend moertje
verknipt en, heel gênant, een poetinhoertje…
waar levend begraven slachtoffers
nog immer knekelen
en in de nacht hun botten
laten rammelen
vuurspugend
uit ingekaste holle ogen
met eendere schedels
rij aan rij
wijl zij in minder wakkere uren
vol vrees afwacht
in haar ivoren toren
op het uur dat gewis gaat komen
de maan lacht in zijn vuistje
de zon doet een oogje dicht
het uilskuiken…
complotgedachten vreten wappies graag
hun credo: denken? nee! echt véél te moeilijk
en feiten deugen niet: gewoon verfoeilijk
‘zij weten alles’; stellen dús geen vraag
op blaren zitten? dat valt reuze mee
en anders schenk ik nóg een kopje thee…