Alle inzendingen over Uitzwaaien

Daar gaat ze dan een rode sporttas aan haar schouder terwijl haar rechterhand een kleine koffer trekt ze kijkt niet op of om loopt vastberaden recht vooruit met voor een lady eigenlijk net iets te grote passen nog geen volwassenheid bereikt wenst ze haar eigen weg te lopen advies is niet aan haar besteed zij claimt de wijsheid van haar…

je blijft achter je zwaait de oversteker uit je bent steeds de een of de ander nooit in één aanblik beide tegelijk niets blijft zoals het was alles verandert het één en het ander…

De tijd "van" is bijna gekomen ik twijfel over mijn regels en zinnen het ongemakkelijke samenraapsel van de afgelopen weken en jaren. Hoe intiem mag mijn pen worden het voelt wellicht voor anderen als een novemberschoen na de intocht of bijzonder leven wisselend besproken. En ik , ik luister naar de regen buiten scherts in kleuren ouders…

je zwaait en zwaait nadat ik de deur uitstap en nog even over je bolletje heb geaaid ik weet nu het is voor mij als afscheid bedoeld ik reageer misschien wel iets te onderkoeld je zwaait en zwaait nog maar eens een keer ‘k roep nog tot morgen dan zie ik je weer en als ik me heb omgedraaid en een laatste keer naar haar heb terug…

Tot jij klein verdwijnt langs de gracht zwaai ik naar jou – 'kom gauw weer terug'.…

Haar na veertig jaar huwelijk uitzwaaien bij de voordeur, naar de achterdeur lopen en weer zwaaien, want je kan haar daar nog een keer zien kijk heren dat is liefde ze gaat alleen maar winkelen…

Nee ik zal niet meer aan je denken terwijl ik je op de drempel nog even uitzwaai je kijkt niet om want dat toont sporen van zwakte daarvoor is je rug te recht en loop je volgepropt met verwijten gehaast mijn leven uit…

in een kunstcafe hoorde ik haar lach mij uitzwaaien ik kuste die lach onmiddelijk glimlachend en wel die lach, volgens mij sloeg het vanuit haarzelf nadat ik over de drempel was gestapt om in eeuwigheid te kunnen glimmen…

alleen neen, niet alleen, maar met mijn gedachten ik was op weg naar beelden in het verwachten dichtbij een einder die ook best nog veraf kan zijn, dat is aan de machten ik volgde de hoop in haar facetten zij voedt de aderen kan de geest verdraaien de toekomst achteruitzetten met de wind meewaaien de adem pletten maar mij ook doen uitzwaaien…

Ik hoef je niet meer te zien ik wil je nog wel voelen maar vooral wil ik me je blijven herinneren maar eerst gedenken met de kinderen en kleinkinderen en nog wat familie en vrienden als we je uitzwaaien bij je aanstaande uitvaart waarna je voor altijd in ons zal blijven bestaan en door alle gevoelens heen je blijven zien, weerzien!…

Als ik hem uitzwaai denk ik na. Hij geeft in een paar woorden Zijn levensvreugde weer. Ik hoor in zijn afscheid de adem van de Heer, Ik ben verrast!…

albert heyn binnenlopen, mensen daar bang maken maar wel op een bescheiden manier, je moet de mensen rustig benaderen en niet de stuipen op het lijf jagen, beetje rondstappen met je flap- schoenen en je rode neus op, tot slot de groente water geven, de wonderen van het kapitalisme aanschouwen, jezelf de winkel uitprijzen, portier uitzwaaien…

ik kan je moeilijk laten gaan schat 't spijt me maar ik moet je maar vrolijk uitzwaaien naar huis gaan - misschien maar eens 't gras maaien en m'n zorgen laten staan de knuffel en het vaarwel je komt vast terug...…

De brieven die jij hebt achtergelaten na inzicht om jouw droom te ambiëren verloor ik mijn rust op mijn standbeen het cynisch uitzwaaien gaf geen evenwicht om de harmonie van ons af te sluiten toen jouw silhouet in de horizon verdween.…

Ik wilde nog iets kwijt over de pretogen van mijn broertjes verjaardagshond, kamperen in de tuin, stilzitten, kauwen op gras en klaver, de maan uitzwaaien in een warme slaapzak naast jou. Aan jou werd niets gevraagd; ik heb je uitstel gezien, wekenlang, verzet tegen beter. Vader kan zo weg zijn, zei de arts.…

nu zij haar ogenschijnlijke bescheidenheid op haar verjaardag kleurig verspreid verheffen saaie bloedverwanten - onder oogcontact - uit het uitermate behagelijke bankstel zodat uitzwaaien bij de aftocht een geheel ontspannen draagkracht krijgt de witte en rode wijn het oude hassebassie staat nog half in het glaasje te wiegen de knabbelnootjes…

Sierlijk gekarakteriseerd hier ik je uitzwaai vanaf jouw laatste vertrek. Een plek verplaatst niet alleen een persoon nu jouw geest in mijn hart rust. Een levendige naam in vrede om voort te leven zonder het gevoel van jouw levenslust.…

O mijn schat mijn kind laat ze wellen laat ze voluit gaan lucht je hart ga mij vertellen waarom je zo bent aangedaan daarna gaan we ze uitzwaaien laten we ze toch verwaaien en droog jij je ogen in die zachte warme alles wegwuivende wind…

Het stiekem toch blijven stilstaan Voelt als schuld aan het voorbijgaan, Want op uitzwaaien rust taboe, Omkijken verklaart schaamte; Het afscheid onzichtbaar gemaakt, Moeten we opnieuw uitvinden. Omkeren is wat er opkomt, Geconfronteerd met de kus en De hand op de arm die uitbleef.…

De dansvloer knarst Onder het hees gebulder van narren Die het jaar uitzwaaien Ze zit op een barkruk genageld En toch wrik ik haar los Met een koevoet als het moet Draag haar naar de grote markt Til haar op de hoogste sokkel Waar de helden van de Gulden Sporenslag tronen Meer en meer krimp ik in een huls Dolend van deemoed Vind ik de…

Liefde is: In een menigte staan en je met tranen in de ogen uitzwaaien. Liefde is: De dagen afstrepen op de kalender en het huis versieren voor je komst. Liefde is: De dagen willen tegenhouden, ze gaan te vlug voorbij. Liefde is: Slapeloze nachten hebben, vol zorgen om jou.…

Ze willen vast geen publiek monument voor het voltooide leven nu uitzwaaien genaderd uren afsluit wat jij niet ziet als jij alleen papier leest. Dus schrijf ik over hun gedachtes en dat we met te veel zijn op aarde om alle prachtige kleuren te beschrijven ook over wandelingen in het park.…

een man, een vrouw, vriend, vriendin zij zeilden je leven in maar er even hard weer uit je hebt het nakijken, het uitzwaaien zeilen strijken storm laten razen speelbal op de golven onder gevoelens bedolven worstel en kom boven dat laatste daar komt het op aan om vervolgens, bij…

niet blij blijf je bij mij voor even toch wel zegt zij en koestert de dagen minuten, uren die ze samen doormidden zagen filmpje kijken schermpje turen koffie op bed door hem gezet door haar dubbel en dwars genoten even 'net echt' die gestolen momenten daarna het uitzwaaien…

blok waarschuwt mijn voeten mijn rug naar de waaier van het veld gericht ik weeg de kogel op het stootkussen hij past in de plooi van een hals, de kin rust op het koper de elleboog halfhoog opgericht als een stramme vleugel de vrije arm bengelt langs de heup mijn blik boort zich vijf stappen verder in het rode sintelpad ik tol met een uitzwaaiend…

groeten en afscheid zoete hoop en zilte tranen op de witte zeilboot de rivier volgend weg van de onrust naar het moederland met de kasteeltuinen waarin je opgroeide had je mij kunnen vertellen waarom die grote gebeurtenissen zonder gevolgen bleven in de lethargie van jouw religie ik had de film willen geloven de witte zeilboot kunnen uitzwaaien…

alleen neen, niet alleen, maar met mijn gedachten ik was op weg naar beelden in het verwachten dichtbij een einder die ook best nog veraf kan zijn, dat is aan de machten ik volgde de hoop in haar facetten zij voedt de aderen kan de geest verdraaien de toekomst achteruitzetten met de wind meewaaien de adem pletten maar mij ook doen uitzwaaien…

afscheid zoete hoop en zilte tranen op de witte zeilboot de rivier volgend weg van de onrust naar het moederland met de kasteeltuinen waarin je opgroeide had je mij kunnen vertellen waarom die grote gebeurtenissen zonder gevolgen bleven in de lethargie van jouw religie ik had de boeiende film willen geloven de witte zeilboot kunnen uitzwaaien…

Laat je graag naar het sussen luisteren voorkomt ook dat je jezelf gaat haten Zacht met jezelf verdedigend praten en zo trachten jezelf schoon te pleiten Is in feite van de waarheid verraad en een stap tot beletten van zelfverwijten Innerlijk de waarheid dan verdraaien totdat je de gunstige woorden aantrof Is zeker de echte waarheid uitzwaaien…

Men zegt dat de liefde diep gaat de zin en lust daarna slechts enkele centimeters zeg mij dat het maar momenten zijn waar mijn, inmiddels volwassen heupen een schort voor dragen waar ik, ook voor het avondeten wederom mijn eigen boontjes dop en je keer op keer, iedere Goddeloze zondagochtend smeek om diepgang ik wil je niet meer uitzwaaien…