Alle inzendingen over VERSIEREN MIJMEREN INGEVING

De licht blauwe en zilverkleurige engeltjes aan de kerstboomtakken worden strelend getroffen door kruisende lichtstralen uit kaarsen of lampen hun glanzende vleugels en mantels geven geleidelijk aan stille lust weg te zweven door dak en muur zoeken naar wijde lucht _ heelal deze kleine versieringen van het winterse sparrengroen wekken…

Mijmeren over toen, nog meer toen wat later en dan ineens over nu, overdenken, peinzen, dit soort dingen be-mijmer ik nu, alleen in de vallende avond, is dit een stil moment van mij....…

Het dorp, het veld, de vruchten, Bezield, bezonnestraald, Op landen en op luchten De zomer zegepraalt! IJlt tegen, blijde scharen, De goudgelokte vorst, Met bloemen in uw haren, Met bloemen op uw borst. IJlt tegen, Hem tegen, Met zang en groet, Die weelde brengt en zegen En liefde in 't jong gemoed. Plant meien op zijn wegen, Werpt kransen…

Veel kinderboeken tonen in alle eenvoud de levenswijsheid, waar volwassen mensen vaak lang naar blijven zoeken.…

Je giet iets in me waarvan ik niet eens weet hoe het heet, alleen dat het de kop heft, de oren spitst en rondkijkt met een argwaan die verlangt. Je raakt iets aan dat siddert, op hoge poten vaste grond zoekt, zonnedauw onder de hoeven voelt en geen plek vindt om te baren. Je legt je valerianen vingers op het trillen van mijn wimpers. De…

Ze zitten rond de tafel in de dagopvang te peinzen wat te schrijven op een afscheidskaart als één van hen een inval krijgt met glanzende ogen de stem overslaand stamelt hij in een treffende flard: wel uit het oog maar níet uit het hart!…

Het is een hele beleving Zo’n plotselinge ingeving. Je raakt in verbazing Van die aanblazing. Ja, in het leven, Is er heel wat te beleven!…

Zoveel gedachten Maar is dat het wachten waard Want wat is mijn aard Want wat is mijn beleving Is dat een ingeving Of is dat structureel Of is dat juist mijn eigen geheel…

Versieren... wil ik je bloemen steken in je haar Versieren wil ik je met ketting,ring en parelsnoer Maar jij geeft geen ene moer om opschik of versiering Je wilt eigenlijk maar...een ding: bemind te worden.…

urenlang tapte schonk liep opende praatte waste zwaaide zij haar scepter niet te verleiden tot het vertrekken van ook maar één spier leidend tot een lach oh mooie barjuffrouw ik wacht en smacht…

Versieren wil ik je Met woorden versieren Oorschelp,oorhanger oorbel Huid en haar vacht en vel Als fluisteringen hang ik ze Aan je oren: bekoren,bekoren.…

zondes vergeeft om te zien dat ons leven samen nog wel degelijk een kleur heeft Iedereen leert van gemaakte fouten en niemand zal ooit perfect zijn maar we zullen heel veel missen als ik uit jouw leven verdwijn Alsjeblieft, pluk mij weer als een bloem en laat onze liefde zegevieren als jij mijn hart weer verwarmt zal ik het jouwe ook versieren…

(tanka) Veel mensen geven bij het kerstfeest hun voortuin kleurrijke lichten met een blakende ijver maar even grote wansmaak.…

Maar desondanks ging ik op vrijers pad en hoopte dan een meisje te ~versieren~, terwijl ik niet de minste notie had hoe of het moest, de lusten bot te vieren. Het liep altijd op een mislukking uit; bij god, je vrienden mochten dat niet weten.…

meisje met je mooie gezicht in de zon naar de schaduw geroepen door een ingeving om niet verminkt te worden door vallend geweld in je gezicht lees ik nu nog de engel die jou eens riep…

ben ik het voorbeeld voor jou, een vol beeld is mijn gedraging voor jou, een ingeving ben ik wijs door niet te laten zien dat ik wijs ben niet tonen is veel doen alles tonen is niets prijs mij niet aan wijs mij niet aan…

Als los zand hangen de woorden aan elkaar dichten valt me zwaar hier en daar een zin en af toe een ingeving een magiër wil ik even zijn echter, voor mijn gemoedsrust een stuk lichter altijd een dichter.…

Oranje tulpen versieren korenbloemen onder de driekleur.…

steeds in december weet ze hem te versieren en af te tuigen…

Linten van zilver versieren groene velden verdrinken in zee…

2 halve dennen maken een hele kerstboom (maar dan omgekeerd) nu nog versieren…

hier ben ik weer terug van weggeweest was spelend op zoek naar een andere sfeer bad mijn muze opnieuw kleur te bekennen of op zijn minst rijmloze ingevingen zo te schikken dat ik mijn inborst mocht herkennen de bloesem was niet inferieur; van mindere kwaliteit maar het zaad bleef ik zelf het heeft niet tot…

Orchidee Huiskamermatinee Je creëert sferen Je mag het innerlijk accepteren Speel met de beleving Zorg voor een positieve ingeving Laat het intrigeren En hart en ziel zullen het waarderen Geef jezelf dat extra’s Afleiding van de massa Het wordt in je gemoed begroet De plantengieter die de rest doet…

Ik strooi mijn vingers door je haren en hang lieve woordjes aan je oren Ik leg mijn streling om je hals en tover kleine lichtjes in je ogen Ik maak je gezicht op met mijn lippen En hang mijn hart tussen je borsten Ik versier je met mijn liefde…

Mijn tactiek is je bekijken leren hoe je bent houden van hoe je bent Mijn tactiek is tegen je praten en naar je luisteren met woorden een onverwoestbare brug bouwen Mijn tactiek is in je herinnering te blijven ik weet niet hoe of met welk voorwendsel maar te blijven in jou Mijn strategie is eerlijk te zijn en weten dat jij eerlijk…

De kerstboom biedt nu extra veel plezier, we vullen hem dit jaar met ornamenten, met namaakijsjes, muffins vol met krenten, gevulde koeken, frikandellen, bier. De boodschap van het kerstfeest deze dagen: niet één, maar een complete winkelwagen.…

wat zou mijn kleine Kikimeis vanmiddag doen met blokjes spelen en een toren bouwen de pop uitkleden of de kar voortdouwen of geeft ze snel haar beer een dikke zoen misschien een kopje thee voor mama maken voorzichtig om vooral maar niet te knoeien de lepel in de kop om mee te roeien of zou ze bezig zijn met hele andere zaken het hoofdje…

in de avondschemering keren huis en haard tafel en stoel, glas en boek naar hun roerloosheid terug dooft ieder gebaar, zwijgt elk woord sluipt de nacht in de dag versmelten de dingen met schaduw en duister vinden in vage contouren heimelijk rust zo toeven zij onbewogen in het dunne, wazige licht tot de nacht weer krimpt…

Het is de weg die tot mij spreekt, in monotonie van witgestreepte morse trekt hij banen in mijn hoofd als eigen stem door velden galmt. Van dat alles herhaling is zonder einde. Reizen zonder bestemming. Bewegen zonder doel. We draaien de klok op maar missen de sleutel…

denk niet aan mij als je ruikt aan bloesem na een malse bui vergeet mij als je hooi ruikt in zon of wind op het veld gedroogd ik ben een mens in de rui al even door de aanstormende ouderdom gedoogd zie mij als gerijpte vrucht zoet, zuur of beurs. als bon vivant of kneus of het bruine loof van oude eiken mag ook een grijze wolk…