Alle inzendingen over VERWACHTING OPZIENBAREND INGETOGEN

"Dit is de dag, die de Heer heeft gemaakt," begint een lied, dat geloof wil sterken. 't Komende uur mag zegenrijk werken, waarbij Gods gunst de mensen heerlijk raakt. Hoopvol vooruitzien, klankrijk samenzijn waakt wellicht als rondgaande arendsvlerken over blije feesten, zingende kerken, belevenis, die snel en glanzend naakt. Stil voorbijgaan…

bloot kennen wij niet daar vallen onze ogen niet op is meer een entourage voor de aankomende top wij accentueren juist de zaken die mensen zich pas veel later realiseren in een luchtig herinneren kantjes roesjes en het half doorschijnend weglatend in het kleine en toch heel opzienbarend zijn waar het mat wit van de fragiele…

daar lig ik opgebaard, ben niet te zwaar een eikenhouten kist op zeven schragen kan onbekommerd mijn omhulsel dragen een laatste liefkozing als stil gebaar dan zal mijn zuster aan mijn zwager vragen: wie zijn dat daar, die vrouwen aan de baar? kijk die toch met dat opgestoken haar ze huilt alsof ze niets meer kan verdragen maar niemand kent…

als ik mijn adem ingetogen verdeel heb ik de stilte lief, zo lief doch ben aan tijd gebonden waar voortschrijdende wijzers, onophoudelijk, verleden verwachtingen verwonden en zie in jonge maagden dat ik steeds vaker oudere vruchten teel in afwachting van de nacht die onherroepelijk op mij wacht toch rust ik in mijn avond,…

Eerzaamlied is mooi: “Uit de tenen oogopslag, bloesemachtig lieve lach; rode appelkoontjes tooi.” Eenzaamlied mag nog best d`r refrein, een beetje tonen teer decor om te bewonen. Niet te lang; zonder orkest. Breekbaarlied zo zinnig kuis wervelend al van geluk maar toch liever niet gelijk heel het liefdeswijsje rijk. Dat maakt de ontdekking…

Dat we ten minste beminnen, indien we niet mogen genieten! Andren genieten? - Welaan: 'k draag hun geen afgunst, geen nijd. Vruchtloos verteren ze in kwelling, die 't heil van een ander benijden, Venus vergunt het genot, die zij begunstigen wil. Andren verkleven aan 't purper van knijpende, zuigende lipjes; Leppen het tederste zoet uit een…

Direct na z'n zeer opzienbarende act heeft de reus alle zeven een lolly gegeven. Z'n kinderopvang was perfect.…

Die onderzoekster is wel heel hoogblond om dit als opzienbarend te poneren! Natúúrlijk is gezondheid godvergeten als je als voer voor leeuwen wordt gesmeten!…

Ik zong het zacht, verlangend ingetogen tot jij mij misschien horen zou je lachte wat en praatte over auto`s enzo en je heldendaden met Bacchus en nu: ik zing niet meer niets is er dat ik nog van jou verwacht misschien als jij jezelf niet meer zomaar veracht kan het nog weer gaan stromen maar ach misschien kijk ik dan liefdevol…

soms heb je geluk en zie je een stuk van een wijf met een opzienbarend lijf waarvan je zou denken dat ze het jou moet schenken maar zo werkt dat niet ze moet het zelf willen dat scheelt een tiet en een avondje chillen zeg gewoon tegen haar doe mij maar…

Het voelt heerlijk aan God te vereren met allerhande werken en gedachten. Boeken vol sterkende boodschap trachten de mensen wijze levensmoed te schenken. Kunstenaars mogen godsdienst beheren, tonen hun deemoedige krachten. Penselen, beitels en zingende nachten geven luister aan de lof des Heren. Het sterke geloof waart bescheiden voort,…

Het orkest wacht… de dirigent in volle concentratie… stil ingetogen het orkest wacht.. de dirigent verwacht zijn interpretatie van een meesterwerk het parelend zweet langs zijn gezicht als toen de meester zijn laatste noten wist gebogen hoofd.. recht! ogen gericht armen omhoog dirigentenstokje rechts en dan….…

Opzienbarend, is de natuur.…

Ik heb je liefde gezien, ik keek je in de ogen, niet wild, onrustig maar ingetogen, adembenemend stil en diep, waar ik thuiskomen wil. Ik heb jouw liefde gevoeld in elke zachte kus, jouw lippen die me raakten het gevoel van het volmaakte, rustig en zacht en stil verwacht.…

hij hoefde zijn rug niet te rechten kreukloos viel het maatpak hem op de huid zijn accessoires waren hun tijd al ver vooruit opzienbarend in het trendy circuit dat hij onderhield hij leek onbereikbaar keek verder weg dan ooit pas op de horizon was er kans op ontmoeten bij toeval op afspraak nooit…

hij hoefde zijn rug niet te rechten kreukloos viel het maatpak hem op de huid zijn accessoires waren hun tijd al ver vooruit opzienbarend in het trendy circuit dat hij onderhield hij leek onbereikbaar keek verder weg dan ooit pas op de horizon was er kans op ontmoeten bij toeval op afspraak nooit…

Hoe ver kon hij daarin gaan, om opgefrist iets opzienbarends de ruimte te geven; buitenaardse wartaal uitslaand, als een ongetemd beest. Hij wou het leven ontraadselen, benoembaar maken, wat onbenoembaar was, zonder de dans te ontspringen.…

de rug in het warme duinzand luchtig perspectief vloeit langzaam dicht grijs en dreigend als een verdampte ijzer die terug naar zijn bedding wil september knibbelt al aan de dagen gedempt en nevelig jagen ze zwarte zwermen zuidwaarts luchten lijken hoger gespannen van verwachting de bomen, de bloemen zijn zomermoe ze kleuren ingetogen…

De zon krachtig opzienbarend. Fraai geef zij ons het licht wat wij nodig hebben. Vogels hoor je zachtjes fluiten Langzaam nemen we afscheid van de winter Het voorjaar…. een openbaring.…

het lied der stilte zingt schone melodieën ingetogen mooi…

Opzienbarend was dat de natuur in zeer korte tijd een gedaanteverwisseling onderging. Adembenemend. Foto Dick…

Bezorgde burgers kwamen bijeen in Gent voor een echt opzienbarend fenomeen Specialisten spraken er achtereen Ze vertrouwen de hemel voor geen cent Atmosfeer vol strepen; ernst of argwaan? Velen denken; er zit vast een luchtje aan! Bron: argusoog.org door Godelieve Vaesen-Internationaal Chemtrail Symposium-Bewijzen: we worden besproeid…

Dat leidde tot een opzienbarende samenzang. Geruisloos maar kleurrijk. Zoals de zon de zee aantikt. En wij te droge op een treffende zandbank. Geruisloze handreiking. Als een speld in een hooiberg. Verwelkom je mij in het schilderij op de gang.…

Hoe bijna ingetogen het licht boven dichtgevroren meanders neigt zich aan al wat uit het ijs steekt te bezeren…

Het leven is als de seizoenen: Ontluikend als de lente Frivool als de zomer Kleurrijk als de herfst En ingetogen als de winter…

het mystieke karakter van vorm en energie- uitstraling was leidraad in de plaatsbepaling die wij voorzichtig samen dachten te gaan delen ik voelde de herkenning in je blik toenemen en in het elkaar ruimte geven hoefden wij geen gaten meer te vullen wij kenden muren vol lijsten met uitbundigheid en het donker ingetogen…

in een trilling van licht blinkt de wereld zijn winterse schijn laat klaagzangen zwijgen verzinken in stilte kerst zal ingetogen zijn…

als verstrooid dichter in de beschouwende schaduw weef ik mijn gedachten van al dat ontgaat aan licht of zicht of verwachten geborgen en verborgen in de mensenziel u zoudt haast gaan denken is leven slechts zwarte inkt: het vergaren van zorgen ik vertel u van schoonheid van vragende tastende vingers de weelde van ingetogen blijheid…

Ingetogen zoals hij is geweest onbevreesd maar zonder blaam. Eenzaam nu en van hulp verstoken, spoken beelden door zijn hoofd. Verdoofd en van vrijheid beroofd.…

Dankzij ingetogen, verspreide broed, zonder opzien, leeft de werkende Geest: een steeds wellende, zegenrijke vloed.…