Alle inzendingen over Vallende bladeren

Bomen in het bos de vallende bladeren bedekken het mos. De vogels fluiten in de verte klinkt hun lied wat mooi in het bos.…

Wat zonnelicht over vallende bladeren, een glimp in de straat van een kind dat roept, twee geliefden die luidkeels lachen en zoveel mensen die haastig verderlopen; naar waar? naar ergens? een hartslag die aanhoudt en duurt al vallen de bladeren…

Vallende bladeren Verkleurde bomen De zon blijft langer weg En de regen blijft maar komen De zomer zwaait vaarwel Er komen talloze bladeren voor terug En met een adem, een zucht Verwelkom ik de donkere, grauwe lucht…

de straten zijn leeg dat is een begin van een gedachte over lege straten maar misschien is het niet veel meer dan dat er gewoon niemand loopt nou ja maar toch wel in melancholie die lege altijd weer lege straten en de lantarenpalen die schijnen in eeuwig eeuwig vallende bladeren…

bossen en velden stellen ten toon de overgang van een seizoen goudbruine kleuren bedekken in vorm van vallende bladeren wat paadjes en wegen deze stomme film schept sferen en geuren met als ondertiteling: “de herfst ligt op de grond”!…

In regen op de klinkerstenen ritselen hun jassen tesamen met vallende bladeren en wanneer hun flessen stukvallen op stoeptegels zijn hun lippen gebarsten met rode ogen vragen zij om meer totdat een zondvloed van tranen losbarst door de goten en de nacht valt over metroroosters.…

Maar herfst is ook een prachtig seizoen met al zijn kleurrijke, vallende bladeren. Geniet nog maar even van die mooie nazomerdagen.…

de wereld lijkt wel treurig met al die regen al die vallende bladeren maar wat een pracht die verschillende kleuren en af en toe een schemerzonnetje een arm om je heen voor de genegenheid die we samen maken wat een heerlijkheid zo wandelen we samen op het bladendek die onze wereld kleurt…

De vallende bladeren verhalen hoe er nieuw leven komt maar hoe eerst iets moet sterven en vergaan: groots en teder.…

: vallende bladeren niemand behalve een enkeling kan de boom vragen wie zij is ook de wetenschapper geeft slechts zijn antwoord, bomen niet…

bladeren die schermen met mijn ziel…

Van de vallende bladeren kan ik nog veel leren: je gewoon laten gaan, niets kan je nu nog deren de wind bepaalt de plaats waar je terechtkomt laat je meevoeren, maar laat niemand je de mond snoeren zing mee met de wind dwarrel met de bladeren willen kunnen durven weten ervaren zijn adem het leven versla de dood ervaar het…

bladeren een vale winterlucht in mij.…

wat kan de herfst mij nog vertellen over vallende bladeren over de kraaien die in de bomen luidruchtig zitten te vergaderen over de reeën die hopen op hun vlucht de schietgeile jagers te kunnen ontlopen over de vos die een prooi verschalkt over een verre ezel die het melancholieke geluid van de herfst uitbalkt wat kan die toch zo adembenemend…

Het ingetogen applaus van vallende bladeren zwelt gestaag tot een staande ovatie, het zoveelste bisnummer in een ontmanteld decor.…

bladeren, mogelijk, het landen zullen verzachten…

Zullen we een jaar lang dromen over sneeuw, bloesems, schaduwen in de zomer en vallende bladeren in de herfst?…

Groen was mijn gras Jong en smakelijk Bont kleurde ik de bloemen in de lente Ik was zo ongelooflijk aanrakelijk Heet de zomer, in de stad Frivoleerde ik het terras De zon die ik aanbad Ik wist dat ik er was Zelfs vallende bladeren Konden mij niet verkalkend veraderen Mijn leven, een en al kleur De herfst sublimeerde mijn geur Uiteindelijk…

loslaten bladeren waaien dalen vlagen in ritselende lagen op de paden bruin geel rood ruikt als verse tabak nog niet dood paddenstoelen de lucht staat strak van de kou die we voelen nog geen nachtvorst die zomaar ineens komen zou november smaakt als gember vallende bladeren geen redding de Ruiten Aa in haar bedding sleurt ze mee…

Zwevend op de vallende bladeren van de herfst Die pril is.…

bladeren…

draait dreadlocks in mijn hersenen en als ik ze wil ontrafelen knoopt hij de metaforen met een stevige zeemansslag vast zijn ringvinger wijst naar gisteren hij verzwijgt het graf en ik het weten van met lange poten vlekt hij een giraf over een rotte wond ik raap de vallende bladeren en kijk met argusogen hoe hij honderd poppetjes…

de alleenheerser draait dreadlocks in mijn hersenen en als ik ze wil ontrafelen knoopt hij de metaforen met een stevige zeemansslag vast zijn ringvinger wijst naar gisteren hij verzwijgt het graf en ik het weten van met lange poten vlekt hij een giraf over een rotte wond ik raap de vallende bladeren en kijk met argusogen hoe hij…

Wandelen langs stille paden, gekleurd door vallende bladeren doet een mens goed. Een klaterende vijver met ganzen die heel veel lawaai maakten, waar ik even bij stilstond. Heel soms denk je dan aan woorden die je raakten en verdrietig maakten, het kwam als een volledige verrassing.…

Deze zomer kan ik met een gerust hart afsluiten naar de herfst, regen en wind, vallende bladeren. Een voorraad aan woorden, voornemens, liggen naast nieuwe cd’s en boeken.…

bladeren een intelligent gezichtje en hoopvolle ogen het waren woordjes als mamma en broodje poep liedjes die op de schommel werden gezongen en als er een stilte viel dan voelde hij het niet.…

vallende bladeren zorgen voor schemering en het licht van de bloemen is klaar. deuren en gordijnen gaan dicht en het mooie meisje met die jurk van haar ze hangt het netjes terug in de kast, en ik stoei op een bladerendeken met haar. de winter is de nacht van het jaar. de spoken komen op je af en iedereen slaapt en kijkt zwaar.…

Afgelopen winter toen je in mijn droom beweerde dat herfst niet lang zou duren vond ik herfst terug in een brief met vallende bladeren rottende vruchten spiegelvriend je schreef mij over vroegere tijden toen ik die kwajongen was die speelde als een aapje in de speeltuin van het bos het werd lente vernieuwende bloesem zoete bloemen…

't Wordt lichter in de kamer, elke dag een beetje meer dat komt door de blad'ren die vallen in rap tempo neer. 't Licht kwam daardoor minder binnen werd getemperd, als het ware maar wanneer ik naar de blaadjes kijk voel 'k me bedroefd gelijk. Want al klaart 't binnen op, de bomen raken steeds meer leeg dus 't licht wat ze me ontnamen…

Oktoberregen vermengd met vallende bruinerende bladeren der bomen hartzeer en gruwel vreugde en verblinding buiten of binnen aan jou de keus vlucht weg…