176 resultaten.
Bergen, 1971
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 334 Met wankele benen
van de dronken boot
nog zonder een plek
om te verblijven
In kou en regen
van haven naar stad
vluchten naar het museum
de warmte van de kunst
Zalen met schilderijen van Munch
Wij kenden niet eens zijn naam
wisten wij veel…
van hem, dè Noorse schilder
van het licht en het duister
van die eeuwige schreeuw…
nieuwe aubade
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 315 loslaten
is gaan in diepten
niet om te vergaan
als oud vuil
of worden
tot uitgedroogde
bloemen
het is zoeken
naar de aarde,
wortels voelen,
drinken uit
nieuwe waarden
waarop ikzelf
mag roemen
in bleke schaduw
zal ik verblijven
waar nog prille zaden
de stilte inlijven
wachtend op
een nieuwe aubade…
regelrecht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 61 waar liggen we
weer hand in hand
waar
verblijven we boven verstand
in aardse woonsten?
ach
de allerschoonsten
blijven haken, in
het tussenland van
alledag…
Onzichtbare banden.
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 1.812 Niemand is zo gelukkig, als zij
die verblijven in het licht.
Gestuurd door de liefde
van deze of gene zijde.
Kleuriger dan een regenboog.
Helderder dan zonnestralen.
Zij zijn en blijven bij ons.
In ons hart en onze ziel.
Kijken mee in onze dromen.
wijzen ons de weg.
Die ook wij ooit moeten gaan.…
Samen, in eenzaamheid.....
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 947 Tot over de grens wil zij verblijven
in armen der vergetelheid
zijn zacht geproken woorden
nu genageld in haar ziel
koesteren haar gedachten
het zout verweven met het
zand golft gebroken letters
als schuim, zin voor zin
zacht als harde waarheid
in plots verloren leven
samen een, maar nimmer
was zij zo een, doch alleen
met haar eigen…
De magie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 67 vloeiend zacht
spreiden haar ogen
hun warme blik
iedereen voelt de
licht intieme klik
als zijn ziel ontwaakt
het contact met
gelijken is weer even
in de hemel verblijven
het goddelijk moment
waarvan de magie
overal wordt herkend
veraf en toch
intens dichtbij zo delen
wij haar mystieke zijn…
De wereld der schepping
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 134 ik weet waar je bent
gaat en verblijft
nog is er altijd die strijd
het warme verlangen
om bij je te zijn
je hand en ogen te vangen
het is als ontsnappen
naar een andere dimensie
stappen in elkaar beter verstaan
ongestoord en privé
in de wereld der schepping
verblijven op hemels terrein
om later de liefde
met anderen te delen in…
Wachten
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 161 Teer onttrekken we ons aan het heden
en aan de kamer waarin we verblijven.
In het wachten schuilt de hoop.
Wachten - urenlang - om uiteindelijk
te horen dat het te laat is.
We vallen samen
met de tijd roerloos stil.
We wachten niet langer.…
peppe
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 98 midden mijn alleen zijn
heeft ’t verleden
me bij de arm gegrepen
bracht me naar de bank
achterin de tuin
bedacht hoe hij een tak
zoetigheid afbrak en sprak
huil maar mijn stekelbeeske
ik droog je tranen wel
nu en later
zal nooit overgaan
maar in je hart verblijven
één en al aanwezigheid
samen zijn we naar binnen gegaan…
Als ik word geroepen
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.022 Als ik opeens geroepen word
het zelf niet aan zie komen
plotseling van je weg moet
zul jij dan niet schromen
naar mij te zoeken in de ruimte
in je hart en in je geest
want daar zal ik zeker verblijven
daar is van mijzelf het meest
omdat ik niet eens de kans kreeg
je nog goedendag te zeggen
je te kussen, te bedanken
geen tijd meer om iets…
Vriendschap
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 2.077 Laten we vrienden zijn
die ook als ze verre
van elkaar verblijven
verbonden zijn door zielestroom
Laten we elkaar gedenken
en gedachten zenden
die licht brengen
Licht als de stralen van de rijzende zon
Buiten is de nacht sombere regen
de kamer is gevuld
met serene klanken
en de vlam van de kaars
en ik denk aan jou…
Levenskracht
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 193 hoi mag
ik jou
voorstellen aan
mijn allerliefste
Vriend
was drie
dagen overleden
nu weer
eeuwig horend
ziend
Zijn eerste
nieuwe twee
woorden shalom
aleechem kan
niet beter
toch
doch
velen willen
dit helaas
niet erkennen
bid hiervoor
tezamen
opdat zij
verblijvend in
de andere
wereld dit
horen amen…
Droom ons blij
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 999 droom mijn gedachten
gedichten zo prachtig
de woordjes zo lief
voor jou hartendief
zonnebloemen violen
emoties die dolen
zoentjes verdwalen
in de dalen
van emoties zo lieflijk
huppelend verblijven
verwarmt onze lijven
voel hoe gerieflijk
je ogen behagen
de vonk kruipt in mij
het vuur verwarmt
we voelen ons blij…
Doen denken in een luister
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 354 herinneringen
in woorden
zocht een bron
zonder erin te verdrinken
ik zag dat de zon zich keerde
naar de verlatenheid
een glans
tekende zich een lange tijd
op een kerkraam
hoe kleurig toch weerkaatste dat glas
en ik voelde en wist
dat dit liefde was
een missen
is niet uit te wissen
gedachten zullen in strofes
dansende verblijven…
dagdroom
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 55 denkend aan een kamer
waarin nog niemand verbleef
achteloos naast het pad en buiten
de tijd waartoe het lot ons dreef
nu is er droogte voor de regenbui
en is de exacte locatie nog niet bekend
maar straks vallen ogenblikken
samen op hetzelfde moment
verblijvend tussen de muren
die op hun ruimte wachten
alles is zo waar dat alleen…
AFSMEKEN
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 59 Lieve Hemelse Vader
ik ben me er van bewust
dat al mijn gebeden van eens
bij U verblijven
als opgestegen verdwenen
maar onzichtbaar bestaande damp
waarvoor bid ik?
geeft U mij de moed en kracht
om in het diepste
van mijn hart en geweten
door te dringen
waarvoor zal ik bidden?…
Gisteren...
gedicht
2.0 met 14 stemmen 6.820 Maar of zij verblijven
Onder derden kunnen, is de vraag
En het antwoord woekert met de wildgroei van tentakels
----------------------------------------
uit: 'Alle gedichten tot nu toe', 2002.…
Nog even herfsten
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 542 mogen wij
nog even herfsten
de kleuren van
voorbije zomer erven
in rood en geel
verblijven want het
charmante bruin is al
helaas van onze lijven
met eikels en kastanjes
weten we de oogst
paddenstoelen kleuren
zich nu op het mooist
in zacht oktoberzonnen
is er nog dat sprankje hoop
maar als de echte winter komt
kent ook de lente…
je afgrondt me
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 535 het is zomer
maar je afgrondt me
met vergezichten die
de sneeuw verijzen
de gletsjers tussen ons
doen groeien in hun
eeuwige verblijven
ik pluk bloemen
en de kruiden die
zo heilzaam zijn
laat zinnen groeien
balanceer met woorden
op een nog niet
uitgesproken lijn
ben jij de rechter die
het evenwicht bepaalt
afgrond of de hemel…
MIDDENSTATIE
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 76 Een hoge paleiskoepel overhuift
onverstoorbaar statig het gekrioel
van mensen, die zich spoeden naar hun doel,
als de trein met gedender binnenstuift.
Men roept gehaast, snelt langs elkaar en wuift.
Druk zoekende ogen en jachtig gevoel
zijn in de spijszaal plots aangenaam koel,
waar de blije drinker ogenschijnlijk fuift.
Bedaagd marmer prijkt…
De snaartheorie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 180 waar deeltjes
botsen in
het cyclotron
ontstaan weer
nieuwe energieën
waarvan de massa’s
om en om
althans naar oordeel
van de wijzen in
deeltjes of golfjes verblijven
zouden dan
de golfjes in hun
langgerekt verschijnen
de snelheid van het
licht iets overschrijden
de snaartheorie
gaat in dit spel
heel hoge ogen gooien
alleen…
lege stoelen
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 304 het licht heeft zich bevrijd
en heeft mij een volle schaduw nagelaten
ik zou je kunnen vragen
hoe het is
om op papier in duisternis
te verblijven
jouw tegenspraak is zwak
ook van het lot dat dwarrelt
rond woorden van eindeloze eenzaamheid
die dode vlinders begraven
achter het roestig hek dat niemand aanraken wil
behalve de nacht
immer…
thuis
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 79 eigenlijk is er helemaal geen begrip van tijd
het is gewoon aanwezigheid, een eeuwig nu
waarin ik op ieder moment kan verblijven,
en kan ik wanneer ik daar behoefte aan heb
mezelf bezoeken en aanschuiven bij mezelf
en dan stil en zacht om mezelf niet te storen,
welke weg je ook gaat
Je vind er alleen jezelf...…
Goed volk hier
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 81 zij wisten de
deur op een kier
maar het goed volk hier
had in geen jaren geklonken
het werd te vroeg donker
gestommel beneden
gekraak van de trap
de deurknop bewoog
maar gaf geen entree
aan wie er ook was
verschrikt in stilte
keken zij elkaar aan
onbeweeglijk lieten zij
de minuten gaan in
hun angstig verblijven
de gast was verdwenen…
Zomerzonnewende
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 70 ik heb schaduw
losgemaakt van
mijn bewegen
kwam mezelf
te vaak tegen
waar rust
verblijven weinig
inspannend maakt
zie ik eindelijk mijn
evenbeeld weer staan
het kaatst de
contouren van heden
zonder overigens
in controversiële
details te treden
op deze zomer
zonnewende puzzelt
mijn geluk want stilstand
en bewegen komen nu
nauwelijks…
Exit
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 239 Stadjes verblijven weer
verankerd in hun
star verleden.
Jij fluistert hoe
voorbij dit is.
Ik zal dit nu beamen.…
De hoogste diepte
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 269 wie wil niet
in zo iets verblijven
ook al ben ik mens genoeg
om je schouder te raken
ogen kruisen kan volstaan
om juist het echte te bewaken…
samenhang
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 188 traan
je raakt me aan, zo nu en dan
in het wezen van mijn bestaan
zij kent geen woorden
noch gebaren met de hand
ik droom in de echo van de nabije oorden
doch immer aan de buitenrand
van een verbeelde werkelijkheid
in het wezen van mijn bestaan
het is zeker zo, dat ik word geleid
door fragmenten van oplichtend gevoel
wel in afzonderlijk verblijven…
Intensiteit
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.056 de rode lava
brandt mijn zinnen
waar vurig diep
de eros troont
braakt de witgekraagde krater
die asse spuwt
die stenen gooit
en maalt de aarde langzaam
in vlammende tooi
de wanhoop uit de dalen
schroeit de witgekraagde krater
het wezen nog
in thanatos
waar tranen nooit
zo lang verblijven
dan een ogenblik
van spijt
omdat al het einde…
Zoveel in eeuwigheid
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 321 laat mij verblijven
enkel en alleen
op de zachte toppen
van je vingers
laat me niet stijgen
noch dalen
in dromen licht van toon
ik wil ontwaken
in de rust van je morgen
in mooie woorden zonder schroom
laat mij
je handen vullen
met alles wat vleugels heeft
in lage en hoge wolken
waar vertrouwen wordt gestreeld
ik wil verlangen…