Alle inzendingen over Verbondenheid

Als beschimmeld zaad in het dorre land geplant groeit uit tot vrucht van droefenis een nagel door elke hand De schedel met dorens als horens op het hoofd verdoofd vervliegen haar woorden in een storm van smart Twee zielen voor eeuwig verbonden in een bloedend hart Zij werpt knielend een laatste blik naar ogen gebroken…

Wat is dan leven: duisternis en dood of ooit tenvolle verbonden zijn met allen, ja, juist met hen die kansloos zijn en niet geteld, behalve in de armoe-statistieken? Kyrie eleison.…

Ze voelden zich verbonden, met touwtjes door de gaatjes. Ze deden elke dag hun taak, van af de morgenstond en reinigden het hele huis van alles wat men vond. Hun trouw was onafscheidelijk, ze vormden een hecht span, en kropen voor elkaar door `t stof, daar hielden ze zo van.…

een zachte foto uit gedeelde tijd brengt lief vertier, een kleine lach en grote lege handen maar mijn hart is vol, het klopt waar het wil stranden en ik laat mijn liefde blijken door te kijken naar dat mooie dat er was liefste Sas, jouw broertje voelt je in een fijne ring twee namen aan de binnenkant verbonden door een cirkel wit en…

bedacht weet je dat het onbegonnen werk is wat de dichters ook schrijven en hoe goed ze het bedoelen het blijft slechts wegwerppoëzie de één zal het geschrift misschien een poos bewaren in de la van het dressoir terwijl de ander er zijn gat mee afveegt en zo moet het ook zijn het vers als het lijdend voorwerp vluchtig doch vooral een verbond…

Ben heerlijk ver weg niet te vinden trek me terug In het onbestemde tijdloos verbonden met de mooie natuur bomen die kunnen spreken vertellen mij hun rust overgave en wijsheid doorheen de tijd ze geven het leven, zuurstof, en wat met de omzet van CO2, dank lieve moeder je zorgt voor je kinderen wij niet voor jou een en ander loopt…

Als de laatste dennennaald verwijderd is van 't kamerbreed en het sprookjes-sneeuwtapijt verworden is tot modderkleed, als romantisch kaarsgeflonker vlekken naliet op 't dressoir en de geur van oliebollen hangt in 't hele huis nog zwaar, als door vuurwerk vingerloze handen alle zijn verbonden en de dodelijk verschrikte poes is toch teruggevonden…

Mij Zijn levensgeest schenkt, Hoe meer ik met Hem verbonden ben, hoe krachtiger ik word. Geen orkaan, kan hier tegen op. Mist verspert mij de weg niet meer. Mijn zicht is helder. De nacht ten einde. Eindeloze Vrijheid.…

zacht gleed zijn hand uit de mijne ik voelde de kou zijn langzaam verdwijnen verbonden als kind voel ik nog zijn knuisten pas later gebruikte hij soms ook zijn vuisten maar in de strijd om bestaan heeft hij zich nooit laten gaan relativeerde en blies dan wat pluizen het laatste gevecht heeft hij niet kunnen winnen het onzichtbaar…

eenzaamheid gezworen was in mijn eentje gestrand wist niemand te bekoren mijn hart aan de stilte verpand verbonden aan vrijheid verknocht aan de rust niet gehecht aan tijd geen behoefte aan lust zo leefde ik voort mijn leven onachtzaam door niets of niemand gestoord ik werd zeer bekwaam bekwaam in de wijsheid ik beschouwde mijzelf…

Blijf bij de realiteit en wees voorbereid er gebeuren vreselijke dingen om ons heen het is alles voorspeld tranen en zorgen diep verborgen een leven in vrijheid welvaart of wat de tijd ook voor ons in petto heeft geef me je hand en laat de hoop steeds overwinnen met elkaar in één geest van liefde en Waarheid verbonden…

een schok een blamage een puinhoop een ravage een tragedie de democratie heeft een nieuwe bladzijde de ommezijde de schaduw kant van een vrij land geleerden buigen zich over een boek maar in het echte leven is de weg zoek wanneer vindt de samenleving elkaar weer in verbondenheid de verdeeldheid van de tijd doet zielen zoeken daartegen…

Wordt door passie met elkaar verbonden, en krijgt romantiek iets van een eigen gezicht; wanneer twee geesten in één gedachte samensmelten; en hun geluk reflecteren naar het eeuwig sturend nachtelijk licht.…

pril is de liefde die opgewekt ontwakend elkaar de zinnen prikkelend mensen vurig verleiden kan lustig is de liefde die verlokkend en verleidend de een en de ander dartel dagen doet geloofd is de liefde in een geringd verbond die zich verbinden laat voor altijd tot eeuwig waar is de liefde die aandachtig en geduldig in en aan elkaar…

tuin begraven ik heb je voor je liefde en trouw op m’n knieën bedankt een zwerfkei vormt jouw grafsteen en ja dat kan want je was mijn hond jij hoort en blijft bij mij maar een mens moet als hij is ontzield terstond worden weggedragen naar een plek waar het voor jou en mij zo koud kil somber is en onbekend waar niemand zich met jou verbonden…

holen smeden kobolden hun dromen gnomen doen het transport komen verbeelding tekort ik blaas vuur zij wetten ijzers sommige zijn door de toets der kritiek ook geen blijvers vaak roest ook het edelste staal en gaan hun ideeën met de tijd aan de haal er is een museum diep onder de grond waar O2 is verbannen in een eeuwig verbond…

Je pakt me bij de lurven als een bok laat me draaien als een tol totdat ik wankel links of rechts om mij te ketenen gedwee en volgzaam op mijn grond in mijn licht uitstralende bloementuin waar je de lelies vermorzelde en de doornen plantte niet wetende dat de wortels met elkaar verbonden blijven in vruchtbare aarde…

groenste blad ja, de viooltjes spraken vannacht de huiskamer vol met eennachts spreuken en onderlinge verwensingen anderzijds werden ze aan schouder gedragen en van snaar tot snaar ontheven van een spectaculair melodieus ontheven gezang de strijkstok vertraagde in de hand van de meester op het moment dat de kou hun vroege ontmanteling verbond…

ik plant een zaadje in de aarde dat mijn bedoeling verstaat en het schat op waarde zonder ook maar iets te vragen levert die stille zwarte grond z’n waardevolle bijdrage hoe simpel het ook lijkt ‘t is dit zwijgend samenspel dat de wereld verrijkt het zaadje – ik – en de zwarte grond een op stil vertrouwen gebaseerd verbond met als…

Helaas lukte het hem niet om het me uit te leggen Hij gleed weg, langzaam snel In Rouen zag ik een schilderij met geel licht: twee jongens in een boot, een kaars aan hun voeten lamgesneden en verbonden Hun verhaal is een beeld van sterven geworden: de overtocht de geest verliest zijn scherpte vervluchtigt in nevels over het water…

iedere minuut één druppel, iedere druppel één leven, geschakeld, verbonden meer stil in de grot. Druppels blijven volgen, versmelten en toch hebben ze geen weet van elkaar, anders dan via water. Maan trekt aan het meer onder de rots, al zien ze elkaar nooit.…

Die vrede die nu wordt bezongen, die God door engelen bericht – de vreugde die thans ongedwongen kan stralen van een aangezicht, mocht die ons verder begeleiden het hele jaar dat komen gaat, dan kunnen wij in hoop verbeiden wat lukt, maar ook wat tegenslaat; dan zullen wij in vriendschap leven, met al wat groeit verbonden zijn, - dan…

Zie ons hier staan en reiken - direct verbonden met Daarboven. We worden gehoord. Zoals afgesproken. Mensen trekken zich aan ons op om richting te geven aan hun ambitie. Voortdurend wil men hogerop. Maar kijk eens hoe wij roerloos op éen plek de wereld becommentariëren: beduidend, wuivend onze kruinen bewegen...…

schenk me een droom in tot de rand van trage wandeling en samen klinken van onlosmakelijk je hand laten we wijn met weemoed genieten een klein slokje op z'n tijd dat we september strooilicht zien en ons hart zich vult en reikt laten we wijn met terugblik proosten uit het rek van toen en samen van glimlach tot oneindig troosten en zacht verbonden…

ik heb ze gezien de ondoden van deze wereld ze gegroet in de taal van elkaar niet meer delen fragmentarische stukjes wildgroei in de smurrie en verrotting waar stilte en stank het hoogste woord hebben omdat niemand meer luistert wat verbonden was rafelt en verteert stuurloos waar contact stagneert nog rest het incidenteel opvlammen…

een vlinder landt op een bloem voor zijn laatste rust hij is op.....verloren en helemaal uitgeblust maar die bloem is niet de plaats waar zijn rust is gevonden hij voelt zich meer thuis in een ander dorp waar hij langer was verbonden zijn geliefde neemt het besluit geeft hem een nieuwe bloem met kleuren dicht bij hen ....een warm gevoel dit…

jij zag het gebeuren hoe mensen zachte geuren kapot scheurden om hun kleuren juist daar waar niet weten geen kwestie is van vergeten maar een gebrek aan verbondenheid er is geen uitgewogen pakket dat als wijzer de maatschappelijke blauwdruk kan volgen of duidelijk zal uitlijnen wij leveren geen fijnheid van zinnen maar abstraheren…

zich zijn eerste feest nog heugen van dat hij neerstreek en mocht blijven liggen zijn stofjes waren een eerst verschijnen van zijn geest die in vele jaren volgens een subtiel aanwezig zijn er altijd al blijkt te zijn geweest wij zijn in de loop van het leven steeds meer drager geworden van onafscheidbaar goed zichtbaarder verbonden…

Herfst met navelstreng verbonden, komt traag uit z,n barensnood, een vogel schelle welkoms schreeuw, bomen wachten stam aan stam. Weemoedsklank in zachte kleuren, 't is zomers afscheids symfonie, herfst kan nu zijn troon bestijgen, regeren in het nieuwe jaargetij.…

Aan de rand van de duinen, voorbij het eeuwige water, keten ik mijn handen aan de horizon, verbonden met een uitgeputte achtergrond. Het zand blijft aan mijn tranen kleven, ik wil de afstand niet weten tussen de leegte en het leven. Hoog in de lucht, blijft een laatste meeuw om een gouden wolk smeken.…