Alle inzendingen over Verdoen

de nacht vandaag komt als beelden in draken visioen rood bijt wit de hals zo is het de mythe te doen om een vlag kan men niet rijmen zo verdwijnen teksten langs de metrolijnen en profeten hun tijd verdoen en verdwijnen klein klaar gedicht je zei wat maar verstond het niet hetzelfde altijd alleen…

schil had mogen verwijderen van zijn in nevelen verborgen lichaam ooit nieuwe pitten had mogen planten in de vroege morgen uren pas dan krijgt nieuwe aarde vaste grond in werkelijkheid geplant waar verrotting haar eigen weg snijdt, gekarteld en wel terwijl het masker de grijns verbergt die gisteren met nu verbindt in machteloos verdoen…

Niet toelaten het is te kort en zonde om je tijd eraan te verdoen. Niet laten doen ze vernietigt teveel alvorens het te moeten verlaten.…

Het is in diepste zin iets religieus Het martelt zelfs, de regels doen vaak pijn Maar lavend zijn de nectar en de wijn Verslavend wel, desnoods intraveneus Wie wil dan toch, met smart en goed fatsoen Zijn leven aan de Poëzie verdoen?…

Vaak wanen wij ons stiekem kampioen In op de naden lopen, tegels tellen En meer van die imaginaire spellen Waarmee we heimelijk wat tijd verdoen Zo mag ik graag een titel confisqueren In ´t rijmend-op-dit-nieuwsfeit-reageren…

wat is er zaliger dan zonder valse schaamte met gesloten ogen je tijd verdoen ver weg van het dagelijks gemodder je zelf warmpjes te rusten leggen gelijk het kindeke op een bedje van rendiermos en dromen van een vredige kerst wanneer er buiten nog wat sneeuw mag vallen dan is het plaatje voor mij compleet...…

iets willen schrijven dat is niets dan tijd verdoen doorstrepend wat je schreef opnieuw schrijven en ook dat weer schrappen aangezien wat je gedacht had slecht bleek maar bij nader inzien nog zo gek niet was misschien zelfs bij benadering het beste hoe- wel uiteindelijk toch ook alleen maar bij benadering en dus zo ongeveer precies niet…

Omdat ik geen tijd heb is ongewassen in badjas de dag verdoen het fijnst Mezelf zijn, thuis in mijn stadsbunker - voor het venster dat spiegelt aan de buitenkant Als je daarlangs vliegt zie je mussen van het voer verjaagd worden door eenden die daarna vluchten voor het meeuwenleger dat vier maal zijn snavels heeft gehard in het maagzuur…

niets zó zalig dan 't nutteloos liggen met gesloten ogen de tijd verdoen zonder enkele vorm van valse schaamte ver van het gemodder van alle dag jezelf denkbeeldig te rusten leggen op een bedje van rendiermos onder een grove den en eindelijk eens durven dromen van een vredige kerst op deze aardkloot...…

Nederlandse werknemers zouden liefst een kwart van hun werkdag hiermee verdoen (bron: Metro)…

ik was bijna vergeten hoe het klinkt als je bruisend de kiezelstenen wast de melodie de je zingt ik was vergeten het speelse klotsen als je verstoppertje speelt onder de overhangende rotsen ik hou van je zeegroene kleur de eeuwige deining, je zilte geur laten we geen tijd verdoen want het nu.... is zo later ik wil dansen, dansen op het…

In mijn hoofd een tuinfeest zonder lege hulzen, die mijn tijd verdoen.…

Een keukenmeid moest keukenwerk verrichten en niet d'r tijd verdoen met poëzie. 'Gebruik dit boek voor delicate spijzen; verspil je tijd niet met een verspil,' zei ze.…

Ik stop met mijn tijd hiermee te verdoen. Ik vergeef mijn moeder niet. Ze kan de pot op. Heb daar vrede mee, of niet. Dat is jouw probleem.…

kip blijkt en de kip een halve haan dus als iets niet is wat het lijkt hoe moet dat dan verder gaan als een eend zich niet een eend voelt er eindelijk achter komt dat hij even anders is - als zwaan bedoeld dan is het mooie wat hiermee wordt verteld dat zij zich vanaf nu eindelijk echt gelukkig voelt sommigen zullen zich daaraan storen verdoen…

U bepaalt de uren, geen seconde te koop, Hoe groot ook de wens om U te manipuleren, te rekken, te verdoen of te een lesje te leren. Onverbiddelijk ontwart U altijd weer de knoop. U noemt ons Uw naam als wij moeten gaan. O Vadertje vertel mij, zult U eeuwig bestaan En bent U misschien een eindeloos spiraal?…

Mijn haar danst caleidoscopisch op de hoogglans van het licht als de wind mijn droefenis uiteen dwarrelt Ik scharrel vol verwachting rond in je timide wateren en strijk mijn hand over jouw zandkleurige dromen van ziltige verlangens en schaapachtige wolken We verdoen onze tijd met onuitgesproken liefde in een storm van verlegenheid waar blosjes…

Een klein steentje in mijn schoen, Heel vervelend, wat te doen, Laat me m’n tijd toch niet verdoen ...kleine steentjes in mijn schoen Er ligt een steen, zwaar op m’n maag ‘k hou niet van klagen, zeg het niet graag, maar ik krijg zo’n pijn vandaag help me met keien in mijn maag grote bergen in mijn hoofd, een scherpe klif, m’n ziel verdoofd…

Dat noem ‘k, o wenkbrauw-fronzende serieuzen De dag verdoen en wel met franse woorden, Chic, artistiek en supra-sensitief. Daár. Veeg je gat ermeê of snuit je neuzen En frommel ’t vod in de oude kreuken, voor den Duivel! – dát ’s hollands hè? Dàt heb je lief.…

Nut, nee geen nut maar door te malen over hoe en zou ’t en voor hoe lang mee tijd verdoen zonder ook maar welke zou doorgaan voor iets echts aan haar alleen gegund, dat wel. copywright 2008 Jules Diepenbrock…

En als je dan nog langer, nog dieper tast naar nog meer uithoeken de trap omlaag om het duister in te zien, een nacht om bang van te worden, dan voel je dat je niet meer verder je tijd wil verdoen, je hebt er ook geen zin meer in. Want je weet het je voelt het, herkent wat er te vinden is in die kamers.…

Want wie alleen aan liefdes brood De eeuwge honger kan verdoen, Vast vaak te morgen en te noen; En wat wij voor elkaar nog doen, Blijft maar een aalmoes in de nood. Want liefde is een verterend vuur. Geen hart, hoe gaaf en sterk, dat houdt Als liefdes smeltkroes op den duur.…

Tijd is niet te begrijpen als je verstandelijk rationeel een millennium of slechts een fractie onder loep gaat evolueren Terwijl wij hier leven en werken of ook te vaak onze tijd verdoen zijn sujetten en malloten onze wereld aan 't verkloten Laat een ieder en elkaar toch in zijn waarde respecteer de vrijheid die ons allen werk'lijk…