34 resultaten.
Leeg gedicht
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 777 glijdend over een ongeschreven vel
probeer ik sporen achter te laten
vereeuwiging in het niets
verheldering of slechts vervuiling
maar niets gebeurt…
Durend zwanger
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 101 Durend zwanger
Bevallen in brokjes
Het dragen van een droom
Tot een goede vrijdag
Dan is het zondag
De vervlakkende zandloper
Van versterven
Naar vereeuwigen
Zeker van zijn stuk
Schaakmat…
Aliën
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 548 de stam van de boom
op de camping municipal
in Bourg-en-Bresse
oogt buitenaards
wanneer ik hem
met één "click"
tracht te vereeuwigen
geeft hij mij nog snel
iets van een knipoog
vergeefs zoek ik later
naar het bewijs op de foto…
lief mens
netgedicht
4.0 met 53 stemmen 11.095 mag ik
mijn dank vereeuwigen met begin en einde
zoals eenheid in het sterrenlicht
de woorden opvangen
in het thuisgevoel als een immer
durende dageraad
mag ik
dicht, in ieders lach,
bloemen schenken
ook al wordt dit schrijven oud…
Verward ontwaken
netgedicht
2.0 met 27 stemmen 3.434 Niet meer het weten herkennen
in het doel van het streven
van wat het leven ook mag bieden
Stilstaan en de dromen
vereeuwigen in het gruis
van vertrapte idealen
Spoken jagen achter
het toneel op het ritme
van de akoestiek
Het applaus ontwijken
om geen gezichten
te herkennen die ik
niet kan onthouden…
Groepsportret
gedicht
4.0 met 1 stemmen 5.918 Zet alles klaar om vooraf vol te zijn,
in forse hompen, snijdend te verdelen.
Valt het van tafels, zal het vallen.
Grond eindigt niet.
Zorg dat servetten vleugels zijn en boten
tot ze op schoten liggen voor het morsen.
Moet iemand even doen alsof een hoed,
laat maar begaan.
Dan kruimels weg en kleren recht en voorsten
vooraan neergelegd…
Versteende rust
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 416 De innerlijke rust
die uit me vloeit
sterft in een ander
Ze vloeit naar een
ander lichaam,
een andere geest
Ik wil weten
hoe lang mijn ziel en mijn geest
zich zullen vereeuwigen
Kom en sluit je dampkring
rondom mij,
beziel mij met
jouw stromen,
maar geef mij die
stenen rust terug…
Geen kunst
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 469 het krijgt een naam
een gezicht en een baard
wat was het je waard
je naam te vereeuwigen
was het de macht
een schreeuw op te wekken
probeerde je
een kwart van de bekken
tot sluiten te dwingen
of was het de betovering
van de Madonna die toekeek
met half gesloten ogen
hoe de olie werd bedrogen
in doeken zonder herinnering
-------…
Alles
netgedicht
4.0 met 50 stemmen 1.435 Na het definitief
ben je nu as
mijn as
vereeuwig je in glas
ons glas exclusief
en
kus jouw beeltenis
huil onbekende tranen
bij het vinden van
onze ringen
een tijdje niet gedragen
maar nu
opnieuw betekenis
om
het laatste plastictasje was
door jouw gedragen
waar ben je mijn lief ?
-ik wil je stem !…
Geestvrede
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 1.273 strevend naar een relict
bedwing ik mijn gedachten
m’n zielsbevinding in conflict
kan ik eeuwig op je wachten
ontslapen in een bloembed
onderga je sneeuw en kou
wat onze samenkomst belet
langs tijd blijf ik bij jou
ik vereeuwig je in mijn wezen
zo rust je altijd in mijn zijn
want de hemel is geprezen
met een ziel zo lief en fijn…
het bed van glas
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 143 schilder mijn lijf
vereeuwig me
met je vaardige
slanke handen
mijn kunstenaar
je kunt haast niet
wachten
en ik voel me trots
als ik het
eindresultaat zie
daarna vrijen we op
het bed van glas
jij en ik……we zijn
bedreven in kunst.…
vuur en ijs
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 118 waar de wind
het ijs splijt
wil ik het
vuur begraven
het inbedden
net vóór de
vuurzee haar
vlammen ontvouwt
de gloed in ijs
vereeuwigen
net vóór het vuur
het water raakt
hoe het zich tooit
in vlammend
verenkleed waar de
wind het ijs splijt
wil ik het vuur
begraven…
verdriet
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 116 Beelden vereeuwigen,
op het netvlies
van een vorig leven
Troosteloos verloren,
in diepe kloven
van een ontaard gevecht.
De schijnbare wrevel
is onnodig berecht.
Blijven geloven
kan niet meer.
Het is zelf verboden
één druppel herinnering
op te slorpen,
in de nederige geest.…
Alsof jij op mij wacht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 914 Klein fragiel
fladder jij door mijn tuin
op zoek naar de laatste bloem
in deze late septemberdag
alsof jij op mij wacht
pak ik mijn camera
vereeuwig jou daar
ik het zachte licht van de zon
en is jouw leven al lang vergaan
kijk ik nog steeds naar de kleuren
geportretteerd, vereeuwigd
blijf jij voor altijd bestaan…
gup
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 93 hartstochtelijk kijken
kinderen klein
het kleurrijk krioelen
dat achter glas
eieren levend barend
miljoenenvisjes doen
vertederd kijken
de eigen guppy’s
ook de ouders groot
die zij kozend lief
uit rivieren hartstocht
het leven schonken
hun telgen kijkend
zouden stilletjes zij
hen vereeuwigen willen
als die missionarisvisjes
veilig…
Hardvochtig hout
hartenkreet
5.0 met 11 stemmen 633 Kalveren, twee koppen
benen vier
aan de zwier
stelligheid vereeuwigen?
een zomerkoorts!
sotternie
weg dat mes! genoeg
gekwelde schors
pijn pikt het niet
pijn zwiept takken
pijn schiet naalden
pijn roept: pot voor drie!
afgelopen
met Bram luvs Jantje
Jantje hartje Sofie
kalverbast bloedt, goed!
ze druipen
liefde?…
Nuchter belicht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 653 bloot mensenoog
Gezeefd door de dampkring
Astronauten nemen als eerste waar
Aan boord van hun hemelse huls
De film in de ver reikende lens
Versmeert het detail
Door verstrooide straling
Later vond men betere spiegels
Voelsprieten onder stroom
Om bij gewoon licht
- het vergrootglas op een as –
Een klein wisselend gebied
In een tel te vereeuwigen…
ik ben een beetje in de war
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 241 vijftien jaar
wat kaler en wat meer bereden
ontroerd betast
mezelf berisp
me dan laat gaan
even weer
ik verklaar niet meer
ben moe gestreden
ik weet waar je glanst
ik weet waar je stroeft
blindelings raak ik je daar
waar je splinters verloor en je haar
zonder te blozen kleur ik je
zonder pozen verbeur ik me
omsluit je
volg je
en vereeuwig…
Mijn dromen
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 448 Ik blaas
En weg is mijn droom
Minuscuul als een korreltje zand
Ik kijk mijn droom na
Zie hem vervliegen
En één worden met de lucht
Totdat mijn droom
Neerdwarrelt op de aarde
Die door de dauw weer wordt bevrucht
Mijn droom laat mensen groeien
Zorgt voor blijdschap,
vrede en plezier
Daarom zal ik zijn dromen volgen
En ze voorgoed vereeuwigen…
De wereld en oud worden
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 204 Verwonderd als ze keek naar de natuur,
zo keek ze ook naar de wereld.
Onherkenbaar was die,
het begin vergeleken met het eind van haar leven.
Alleen al op technologisch vlak
volgde ze met haar scherpe intelligentie alles.
Maar ze zocht altijd voornamelijk
de goedheid in de mensen.…
Het subtiel introverte
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 61 heb het beste
gereedschap besteld
om jouw lach
te gaan vereeuwigen
jarenlang heb ik
haar bestudeerd
in alle stemmingen je
gezicht gefotografeerd
sta voor je klaar
met kleur en penselen
kijk in je ogen en weet
meteen wat ik ben vergeten
ja het doek als
basis van leven dat
naast alle extremo’s ook
het subtiel introverte kan geven…
Rode vlammen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 153 kleuren bewegen
terwijl je je eigen schoonheid
op de achtergrond houdt
juist dat
siert je elegante integriteit
Je mystieke sferen boren door mijn hart
je bent mooier dan je kunstwerken
maar dat laat je onaangeroerd
terwijl je met grote kundigheid
de wervelwinden veredeld
droom ik van een heldere nacht
waarin ik jou als een Picasso
vereeuwig…
Gelijk een hond
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.647 - Waarom, waarom uw beeltenis gerecht
uit leem van leed, vereeuwigend Verrukken?
Ach, diepte huilt en ijlte is hoogste kim;
begeert moet zich aan onmacht vergewissen;
en alle liefde is lammer dan de vim
van dode vissen.
--------------------------------------
vim - honderdtal, grote hoeveelheid…
Devaluatie
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 658 Want zou die hype niet blijken wat het leek
Is al die was straks mooi vergeefs vergoten
Kan alles omgesmolten na 'n week
Wanneer je vroeger duurzaam aan de top stond
Was je voor zo'n vereeuwiging pas rijp
Nu giet men na wat gisteren nèt opstond
En zo volgt de historie dan de hype
Wie neemt zúlk eerbetoon nog serieus?…
Plaatje
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 521 Dit tot grote radeloosheid
van een fotograaf, die bezig was
zijn bruidspaar op de voorgrond
en de smetteloos witte beesten daar achter
saamhorig te vereeuwigen, alsof ze iets
met elkaar te maken hadden.
Als enige buitenstaander
voelde ik de omvang
van dit moment en
schreef het op.
Maar misschien niet
vloekend genoeg ...…
Verheven nachtrust
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 458 Niet als een fata morgana,
een wind die waait en verdwijnt, de tijd
verplaatst, maar verandert nooit vereeuwiging.
Goden of geen goden, zie ons verlangen
naar eenwording in geest en lichaam,
al lijkt versmelting onvolmaakt, bemerk
de edelste vrucht op aarde.…
robes van klimop
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 93 een ongehinderde dag
waarop vrouwen hoogstemmig
zingend wel en wee vereeuwigen
hun barensnood vol woorden
als vlinders rond het dak
waar kleine kindjes smakkend vragen om een
tepel melk, zo’n dag
dat mannen hitsig tegen muren plassen
gemak zit in de wassen neus
van ruwe taal vol krachtige beweging
want ze dragen hun zachtheid in vereelte…
de sterkte van palestina
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 498 een oorlog die wel gewonnen
maar nooit genezen kan zijn
grond dat bloed kan zweten
tranen uit natuurlijke bronnen
eeuwige pijn
zal ieder kind zijn kinderen tekenen
de wereld stap voor stap
aan het verenigen
tegen de gruweldaden
die een volk verjaagd heeft in 1 klap
een volk dat zich in de geschiedenis zal vereeuwigen
zonder hun waardigheid…
Zwarte zeilen, donderwolken
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 Achter wolken schijnt de zon
het hiernamaals lonkt me: kom
en vereeuwig jullie band
..........Bretagne (Tristan en Isolde)..........…
MACHO
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 153 Ondankbaar, sluw, en berekenend
ontstaat de opgeblazen mens:
om zijn huid te redden
zal hij zijn sporen ontkennen,
om zijn hemel te halen
zal hij zich breeduit vereeuwigen.
Zijn Beeld moet de toekomst verZENgen!
Afschuwelijk hoe massa's mensen met MACHO meesmuilen...…