Alle inzendingen over Vergaande individual

Verlaten duister zelfs in licht niet gevonden verloren hart. Gezicht zonder herkenning dat geen woorden vind voor gelijkenis of zijn van ’t pas geboren kind. Handen grijpend in luchtledig tastend naar steun of hulp in blinde onzekerheid. Voeten zoekend vaste bodem gelijke tred op effen pad voorwaarts naar ’t licht waar geen duister…

mijn bomen bloesemend in blauw mijn doden in de grijze grond vergaand vergeten…

donker nu en stil het al te veel doorvaren watervlak geborgen het fel gejaagde waterwild in de strengeling van struiken en vergaande autobanden…

Kennen jullie het verhaal van Job? De economie draait er goed op! God vroeg Satan wat hij van Job vond… Terwijl er geen beter mens bestond… Job was een rijke man… “Neem hem maar eens alles af” zei Satan… “Op een dag zal hij je vervloeken”… En dat gingen ze uitzoeken… God zei tegen Satan: “Doe met Job wat je wilt”… Zolang je hem maar…

Vergaande aardse wereld om je heen. Wetend dat je reis verdergaat, met je ziel in ons hart gebleven…

Wat moet ik nou? Ik kan je niet meer volgen je hebt alles eerlijk verteld maar de waarheid heeft gevolgen Je vertelde me van alles waar ik niet blij mee was je had het over drugs en nog meer van die poespas Een opgevoerde brommer o, wat prachtig vond je dat toen je die bekeuring kreeg lachte ik me slap Toen begon je over roken "…

ik mis je temeer nu het zomert in de groene vogeltuin het is er zoet zoet als de lepel kandij in de kop zwarte koffie in dit jaargetij beleef ik de kracht schoffel ik het onkruid en och toch draag ik het vraagteken zal het blad zich wederom opmaken om te sterven tot in vergaande nerven ook weer veel te vroeg…

na elk vergaand spreken beelden wij het landschap in nieuwe contouren ik in de vorm waarin wij vertoeven en jij met hoge schouders op gebogen benen in onbegrepen tekens maar in de taal die wij herkenden in de vele morgens die nog komen wachten,worden meegenomen in woorden die steeds verder komen het drijfzand van zinnen..…

De trots die mij vervuld hiertussen te mogen staan een te zijn met het eeuwenoude ritme een nimmer vergaande historie van gezang en puurheid…

Searching for a sign disappointed by time Waiting for dreams to come true disappointed they never do Getting lost on the obvious track disappointed there's no way back Learning more each day disappointed why this way Wondering how to do this better disappointed still no answer Intelligent individuals disappoint me Acting like…

verrot ben ik van binnen totaal verrot vergaand gevangen in woorden niet in zinnen bestaand kapot ben ik van binnen ontbindend voor de dood aan gedonder voor de lichtflits opkomend na het afgaan verzot ben ik op minnen lief hebben op de korte baan een kus verzet de zinnen de glimlach spiegelt een traan genot zit ook van binnen niet…

het fruit je zag dat ze om het najaar vroegen zijn gebreken zijn voor mij duidelijk de heerschappij wil hij over het land slecht weer is een niet uitgenodigde klant veranderingen blijven voor hem moeilijk zijn beste truc bewaart hij voor het eind nu mogen bloem en gewas hem verzorgen en laten genieten van zijn domein ik zie dat hij in vergaand…

Een schrijven over niet vergaande liefde… beschermd, afgesloten voor kwade invloeden van buitenaf. Glazige woorden omvatten het gevoel van het intense gemis, doorzichtig vereeuwigd. © avriends - 2007…

datgene wat in mijn keel brandt het verlangen de liefde de hoop verslonden versplinterd vergaand verkast verhuist naar de planken naar hemelse kasten het rad draait voort en voort en voort en voorvluchtig ben ik voor het heden het verleden verhalend vertaald de taal geliefd de taal gehaat de tweestrijd mijn gespleten persoonlijkheid…

Vergaand in moeder aarde. Het geheim dat ons het verhaal vertelt. Hoe onze voorouders en onze kinderen, verder blijven leven in het licht. Van een eeuwenoud verbond. Wij levenden zijn fakkeldragers.…

zwartgallige angst heeft een lichter kleurtje gekregen omdat doemdenken de laatste tijd uit vergaande slijt ineens tot nieuws is verheven en doordat het patina van de publiciteit dolgraag de donkere kanten van alle emoties verlicht in hun jacht op potentiele klanten stilte regeert uitgestorven straten argwaan schijnt nog…

niets dan lucht ben ik helaas geworden onbegrijpelijk vluchtig zonder houvast onzichtbare papieren baas vingerloos vind ik mijn weg op de tast morgen overmorgen de dagen daarna een klucht voor velen anderen zijn boos vergaand geïsoleerd informatieloos ik ben lucht niet bestaand of anders een vliegende vis die hapt en hapt naar adem verstikkend…

moe klopt de kokosmatten wringer en wastobbe verkeren in wachtstand houten knijpers liggen in een mand op de regenbak de buurvrouw zingt met stok en zwarte pet wandelt opa van moeders kant gekromd als de r stram onder invloed van Bechterev soms even óp kijkend over straat herinneringen blijken ongesorteerd vervagende illustraties van vergaand…

Ook al vond ik haar dorst wat vergaand, zeven borrelglaasjes op een rij, zonder blikken of blozen voor haar neergezet, nog vreemder vond ik het dat ze alle glazen wist te legen, voordat de kreeft en de biefstuk gearriveerd waren.…

Parijs, hoe moet je daarop reageren? Zo’n grove provocatie door terreur Met slachtoffers, bepaald naar willekeur En met uitsluitend doel om te shockeren Het beste antwoord lijkt om te bedaren En door te gaan waar we gebleven waren…

Al die tijd, zo snel voorbij gaand elk spoor van mij als stof vergaand eindeloos ver gedreven door een onzichtbare hand. Is er daar, aan de koude waterkant niet ook een ster die alleen voor mij verbrand een dof oplichten als een vuur in de nacht dat nooit uit gaat.…

ik woon in mijn hut weliswaar van hout in vergaand stadium onthecht en op een enkel cruciaal punt gestut in de zomer warm en winter koud doch ik ben omgeven door engelen. ze laten mij met rust of laten mij bengelen aan de rand van mijn eigen woud.…

Veel bajesbazen hebben Fred gemeld: Niet elke delinquent is vluchtgevaarlijk Wat minder sloten is dus niet bezwaarlijk De nor moet blijven, ondanks minder geld Geef boeven ook een taak: elkaar bewaken (Helpt tevens om snel uit de nor te raken)…

Vol verwondering prent ze het beeld op haar netvlies van een plots neerdalende blauwe schemer die als een vluchtige nevel verandert en vervaagt van ivoorwit scharlaken rood naar een in elkaar geweven langzaam vervagend vergaand kantwerk. Verzuchting...…