Alle inzendingen over Vergezichten

Die met verblindend licht Het duister splijt in Gelijke delen en Ons het licht uitdeelt Ons deelgenoot maakt Van het eeuwig vergezicht…

opluchting bij gebrek aan gemis Het valt nauwelijks te vertalen Nog steeds in diepe gedachten gezonken Maar de sleur is er zeker uit Was te lang naar ongeluk aan het lonken Nu sta ik op en verdeel de buit Niet langer is regen mijn zonneschijn Of de stad vol lege gezichten En ik geniet niet meer oprecht van het venijn Maar van mijn mooie vergezichten…

Hoe al die dieren bekwaam uit te roeien als maar met flora en fauna te knoeien, het hele ecosysteem te ontwrichten beste mensen, afschuwelijke vergezichten.…

En alle ogen richten zich op de man die op de persconferentie van de grote bergbeklimmer gevraagd heeft: en als je eenmaal boven bent wat ga je daar dan doen?…

Daar waar jij zal zijn als ver gezicht zie ik vooruit kijk maar eens om zoek er niets achter want ik ben daar waar ik jou bedacht…

nog koeler dan het vensterglas klaarder dan het lopend water vang ik het bevend licht vanochtend in een vergezicht…

Meeuwen verliezen zich in beeldende wolken vormende een stoet van witte vergezichten. In de verte zinkt de zon in zee, in nacht, in andere handen. En de regen, zij valt met regelmatige tred op het ritme van haar hart.…

Zie een vergezicht, In de verte gezichten, Gezichten te ver, Ruw schetsen kleuren aarde en lucht gespleten, Horizon in zicht, Netvlies prikkelt op panorama van de geest, Innerlijk inzicht, Ondoorschijnend vlak spiegelt onder bewustzijn, Onzichtbare zelf, Vergezicht ik zie, Zichtbaarheid is je aanzicht, Uit zicht je gezicht.…

kunst van de wereld oefent aantrekkingskracht uit op een vrij uitzicht…

Onder de wijde hemel ligt, met hare vormen die vervloeien, de wereld als één vergezicht.…

En alle ogen richten zich op de man die op de persconferentie van de grote bergbeklimmer gevraagd heeft: en als je eenmaal boven bent wat ga je daar dan doen?…

Ranke zwanen hals aan hals wadend in wolken luchtende uiterwaarden welt het water wijd de zwanenzang in stille huid het water de halzen onder het spiegelende oppervlak avondlicht op witte huid wind waait weg in een vederlicht vergezicht de dag is gaan liggen in het laatste avondlicht verstild in magisch geluid.…

Tijd is jouw stem, die een deken legt van woorden, zinnen en betekenis Wij ontmoeten, gaan uit elkaar twee trams in de nacht passeren Waar ben jij dat ik slechts kan reiken mijn hand tast naar een herinnering Jij met een dunne sluier om je heen geeft licht als een vale, verre maan…

Vergezicht. Over land ontwakend morgenlicht nevelt mijn adem grauw overdekt de welige mensengroei met een deken van rouw. Gelaten. Stromen woorden uit met troost overladen monden in lege ogen woekeren tranen mijn diepste wonden. Ik draag met jou mijn liefde voor het leven waarin ik alles samen met jou verloor.…

Vanuit haar stoel dicht bij het raam kijkt ze over de velden, weerspiegeling van braakliggende akkers achter haar ogen waar oude bekenden ooit verwaaiden, haar gelaat bleek en verlaten, het licht dat langzaam achter de einder verdwijnt.…

Wolken zijn diep zwart: de einder vol avondrood glanst des te sterker.…

Maar als je jezelf nog niet begrijpt is er een vergezicht in je eigen hart. Want jij bent minstens even duizelingwekkend als de kosmos in al zijn verten. Achter de sterren in jouw hart verborgen, is een veld vol met wilde bloemen. Ze zingen van geluk onder duizend zonnen.…

Vensterbank die voor Het eerst warm aanvoelt Voorjaarsgeur die bij Ons binnendrijft, Onuitsprekelijk mooi Vergezicht dat bij Ons binnenkomt - betoverend Berglandschap dat met het Meer dat tussen rotsen Hangt voor 't eerst Zichtbaar wordt Oggebbio, 1 mei 2013…

de stem komt uit de wolken hier beneden is het niet serafijnen dalen af langs blauwe bergen fonteinen van licht een vergezicht voor een donker land opgesloten en dicht…

het is de vloeiende droom die je over het diep gevoelde leven voert het vergezicht zal helder en onuitwisbaar zijn…

prachtige kleuren doen mij beseffen, dat ik hou van dit seizoen…

Hoe ik me voel, Vraag je, hoe het Met me gaat, Wel nu, als je Het per se weten wil: Honderden heb Ik vergeven Voor wat ze Mij misdeden, voor Het aangedane verdriet - Alleen mijzelf vergeven, Dat lukt nog niet…

waar contouren kleur willen bekennen want hoe schilder je met woorden een vergezicht hoe giet je Oostindische inkt uit in vriendschap taal schiet tekort waar een penseel schittert…

Gesprek waar geen woorden Voor nodig zijn - Samen genieten van het Hemels vergezicht dat Zich hier aan ons ontvouwt Zacht zonlicht dat de Bergen in de verte kust En zelfs de laatste Hooggelegen sneeuw Weet te verwarmen Kabb'lend water van het Meer dat ons verzen zingt Omgeven door olijfstruiken En een terras dat een dak…

Een leven kent zijn vergezichten. Mooie plaatjes op afstand waar het verlangen nog niet is gestrand. Waar de ogen zich koortsachtig op hun doel blijven richten; ver van huis in een schijnbaar ander land. Een leven kent zijn vergezichten. Het gras lijkt er altijd groener om het anders kunnen doen. Onbereikbaar lijkt het veelal.…

Des avonds wordt een koudschuim traagsonnet Gebrouwen door de Bonte Korenaar Hij praktiseert nog op zijn Gouden Snaar Maar miste een twee pruimpjes naast zijn bed Hier liggen reeds zes regels voor hem klaar Een handvol fictie, niets is minder waar PS: voor DNA en Vrije Wil Zet ik bij dezen graag de kloktijd stil...…

de vergezichten worden zachtjes besproken geur van meloenen…

de sterren stralen astronomisch vergezicht van lichtjaren her…

De trein dendert voort, vergezicht na vergezicht trekken aan ons voorbij. Landschappen, steden, toekomst en verleden. Een pastoor prevelt een gebed, maar krijgt geen gehoor. Gelatenheid maakt zich meester van hem.…

Geef mij maar de wijdsheid van het vlakke land met prachtige vergezichten; Ik zie de bloemenvelden en het strand. Geef mij maar de wijdsheid van het vlakke land. Ik rijd op mijn fiets langs het Ouddorpse strand en ga op bezoek bij Goereese nichten. Geef mij maar de wijdsheid van het vlakke land met prachtige vergezichten.…