Alle inzendingen over Verkeerde kroeg

In een homocafé in Amersfoort zei een stamgast dat ik op Willem-Alexander leek, waarna ik ineens begreep waar ik was, zodat ik snel mijn biertje leegde en er zo ongemerkt mogelijk als een haas vandoor ging.…

Stuurse blikken, ingeblikt Verwijtogend gadegeslagen op wielen Fronsende achteruitkijkspiegels Ik vlucht in stroken…

Al in de Plantage daar is er een kroeg Wel onder de groene bomen, Daar drinken ze laat en daar drinken ze vroeg, Daar drinken ze nooit haast jenever genoeg; - Mijn Lief zeit: ik mag er niet komen.…

Daar waar het bier schuimt en verdriet versmoort op de barkruk aan de toog Daar waar een thuis huist en sappige vertelsels smeulen in de ziel van de waard en zijn warme stem Daar waar de dronkeman zijn hart lucht En na diepe zucht de mop van z'n leven hoort…

Ik zie ze al weer zitten de koppen naar omlaag vervreemd van lief en aanverwanten met roos rondom hun kraag Ze drinken snel hun bieren alsof de tijd hen dat gebiedt en lachen met hun tandeloze monden en niemand die het ziet En als ze dan de kroeg uitlopen de koude nacht weer tegemoet zou ik ze graag mijn jas meegeven maar niemand die…

maar jou zelf bedenk, een zacht soort bedrog ’t Is mooier, een ideaalbeeld te maken dan van jou in ’t echt, maar vooral van mezelf, zo hard op de grond, zo onzeker te raken Dus ik naar de kroeg, je zou mij moeten horen hoe ik je verheerlijk, ons altaartje bouw.…

geen tijd om na te denken je neemt nog een slok en een trekje ja waarom niet, draai nog maar een rondje en zo nog talloze in het verschiet die bol neemt je toch wel mee of je het nu wilt of niet kom, doe nog maar een rondje, wat let je ach, die eeuwige kroeg, het blijft een wervelend verzetje…

wij doen alles met gevoel" "Schenk de glazen vol,aalmoezenier het hindert ons geen zier wie moet bloeden zal betalen op het leven kun je niets verhalen" Een vrouw met mooie ogen neemt een slok en zegt bewogen: "vroeger naaide ik de wereld rond nu wandel ik alleen nog met mijn hond" We zwijgen zonder reden laten het ochtendlicht de kroeg…

swingende zichzelf verzen leerende troubadoer snoer de cynische critici de mond symbolische werelden nemen het woord dans brandend door verhalen en verbeelding smelt doof het licht niet eerder dan vogels zingen in het ochtend licht…

De meinacht laat zijn koele droppels neder, ik schuil onder een lispend lindendak, mijn oude hart vindt zijn verlangen weder dat naar de lente geurend openbrak, en vóór mij is het licht der kleine kroeg, daar tiert men bij de hooggevulde glazen, al wat ik vrucht'loos aan het leven vroeg ligt in de simp'le jool dier blijde dwazen.…

drinken uit de goot de hond zal wel dorst hebben van kroeg naar kroeg…

Het is al een ervaren ideaal, dat een naam diepzinnige sporen laat Ook lijkt het dieper dan normaal, dat ik de wenken prees van het gelaat In eenzame uren zonder aanduiding van tijd vanuit de stilte gluren en door iedere klank bevrijd Nu galmt het laatste lied en dooft de laatste vlam wetend dat jij hierheen ziet verlaat ik de drukte…

Wat is je favoriete kleur...? vraag ik de mooie dame,(niet gek!) ...Ze heet, geloof ik, Loes... Vaag bemerk ik, dat het overkomt als gezeur... Ik hoop op een, in sex eindigend, gesprek, beginnend met een smoes. Ze kijkt me strak aan... "In ieder geval NIET blauw!..." en draait zich direkt weer om... Ik ga dichter bij haar staan...…

"Ik ga wel moeilijk doen,...in de kroeg..."…

ik kom hier zo af en toe omdat het hier zo ouderwets is een vervallen kroeg van zijn groezelige soort aan de oude tapkast met marmeren blad drink ik de plaatselijke cognac tussen vissers en armoedzaaiers in de verbeelding van mijn bezopen brein is die vreemde oude vent van een dichter hier ook binnen rechtop achter zijn glas schrijft…

In mijn eigen stilte zitten treuren in café Eijlders vol vertier. Ik tel daar mijn barsten en de scheuren, zwelgend in grote glazen bier. Bitterballen, kaas en ossenworst, zorgen voor gesprekken met volle mond. Voor de sprekers met de grootste dorst, maakt het niet uit of iemand het verstond. Met open ogen en nuchter hoofd, beschouw…

zijn het details of eerste opvattingen die beslissen over het verdere verloop van communicaties ik heb geprobeerd de details af te trekken van die opvattingen verbazend … hoe stil het werd!…

Ze kroop gestaag van kroeg naar kroeg, dat duurde toch wel even, en is daar door na sluitingstijd al in de kroeg gebleven. `s Morgens was zij de eerste daar, ze voelde zich ook vrijer, was `s nachts over de schreef gegaan, en zat als een Maleier. Spreuken 20:1…

Ik werd geboren door een verkeerde zet in de verkeerde richting volgens de verkeerde wet met de verkeerde verplichting Ik nam de verkeerde weg met de verkeerde kundigheid die leidde tot de verkeerde tendens Ik was op de verkeerde plek op de verkeerde tijd ging om verkeerde redenen over de verkeerde grens Verkeerd!…

Dat kon ie goed, er klonk geen noot verkeerd; hij liet zijn alt-sax ingetogen zweven. En Ella wist het ook zo mooi te zingen. Hoe zij het bracht dat konden er niet veel: Lichtvoetig maar toch ook sentimenteel; in Ballad-tempo wist zij nog te swingen.…

Ik heb u eens ontmoet, een lang vervlogen dag t is jaren her, de plaats ben ik vergeten t was eerst en enig keer dat ik u zag U was bekend, ik had het moeten weten U las wat voor, het waren vast sonnetten De verzen zaten strak gebeeldhouwd in t corset Van rijm en ritme volgens oude wetten Maar ach een kniesoor, die daar nu nog steeds op let…

Ik liep de kroeg in en ging aan het bier Niet lang, want middernacht gaan ze al dicht Ik pak m’n iPhone, want dat is verplicht, Of is dat overal behalve hier? De kroeg heeft net stilzwijgend ongestraft CoronaCheckApp checken afgeschaft…

Mijn pa in de kroeg om de hoek Innemend op vele manieren Verzint wel bij ieder bezoek Een list om de teugels te vieren De hoek van mijn pa in de kroeg Je hoort er gekraak van plankieren Drie dames zijn amper genoeg Om daar zijn verjaardag te vieren De kroeg om de hoek van mijn pa De plek om eens goed te versieren Met steevast het hiep…

het verkeerd dat ik echt mezelf bleef Is het verkeerd dat ik in jou liefde zag…

, je kunt te laat komen, te vroeg op de verkeerde plek of met je neus in de boter je kunt verbergen, zwijgen schreeuwen prachtig zijn niets meenemen na de dood je kunt je overgeven aan leven maar soms alleen van buiten…

Ernst Jan en Jan Jos in de kroeg Ze dichten er talloze stukken Men hoort er maar zelden, ‘genoeg!’ Ze hangen al uren op krukken De kroeg met Jan Jos en Ernst Jan Vaak wil er wel eens wat mislukken Men roept dan vertwijfeld ‘hoe dan?’…

kleintje, met je blauwe ogen nooit voel je jezelf bedrogen hou je liefdes gescheiden probeer het mixen te mijden uit is uit, thuis is thuis werk is werk en kroeg is kroeg mijn vraagteken vroeg zwijgend naast hem naar huis Praat niet met vreemden…

We rijden doorgaans verkeerd.....…

Wanneer jij de laatste traan veilig wegstopt in je jaszak koud en kil tussen de grote bos sleutels voor die ene deur en het laatste boodschappenlijstje waar op staat dat je vooral de koffie niet moet vergeten pakken kromme vingers dat andere briefje waar op staat geschreven ik weet niet hoe laat ik thuis ben wacht maar niet…

ze glijden weg van daken, de woorden als zemen vol milde regen de dichter kon niet vertalen de zon in verzen vol hoe ze aaide traag gloeide op zijn huid als een maagd in een koekoeksbuik hij verloor zijn onschuld en werd tuinier plant nu zijn rijmzaad in vochtige winter bedjes…