... rekt mijn koers
mijn vizier wordt verlicht
evenaar mijn horizon
zij kleurt mijn avondlicht.
Ik verleg mijn laatste grenzen
en spoor haar unieke lach
voor vertrouwen en geloof
voor mijn nacht en dag.
Mijn silh...
ik draag mijn gemoed
naar het weidse
een eindeloze verte
verleg mijn grenzen
twist met de wind
als een gevouwen bootje
varend oeverloos
ongekunsteld broos
aanvaardend d...
..., waarin de beek eerst nog
helder leek, de bedding en transparantie
regelmatig door emoties werden verlegd.
Onder een kier van de ochtendmist hervindt
de ondeelbare tijd zich in de herhaalde
dageraad, waarin we ...
...an ‘Don't Dream It’s Over’, gezongen door Crowded House, zie link (herhalingen staan tussen haakjes)
Vrijheid zit in je hart
Vrijheid zit in je hand
Je kunt de zee niet vangen in een vingerdop
En je roeit he...
Achter mijn vergrijsde muur
liggen de velden in een neutrale
kleur, de hemel gaat over in een
onbetwiste horizon van willekeur:
voorlopig zijn de bomen nog bestoft
met donker velours, de kale takken
reiken naar het lic...
...et je, tegen wil en dank.
Durf het maar eens, mens.
Wek op die lust en leef!
Zet zoden aan de dijk, verleg een steen in die rivier,
bouw aan die droom!
Val, en sta op alsof er geen keus is.
Je weet en vergeet het
dat...
...og beschutte hoek
luid mopperend op wind en regenvlaag
dieren blijven schuil in hun warme nest
de horizon blijft grauw van oost tot west
of zon vandaag komt is nog maar de vraag.
Ach, wie weet staat er op pagina tw...
...iegel" lijkt beloopbaar.
En lijkt oneindig groot,
in de verte, wat zie ik daar.
Een schim aan de horizon,
het nadert dichterbij.
Ohw wat mooi, deze zoutwaterbron,
zo voelt het goed, zo heerlijk vrij.
De schim ve...
...
want hij vernauwt zijn blik
tot de sporen voor de trein
maar zelf ben ik meestal ook zo:
eens je teveel traagheid hebt opgeslorpt
kan je immers niet sneller
eens jehorizon bepaald
kan je soms niet meer terug
...rond terecht.
Mannen gaan altijd weg.
Op een balkon speurt een vrouw,
de hand aan haar slaap,
de horizon af: Komt hij gauw?
De wacht zet zich voort
op luchthaven, kade, perron
en bij de gevangenispoort.
Eerlij...
...slaapt
achter sterren bij het opstaan
voel je het met je ogen dicht
het heeft een betamelijke
verlegenheid draagt z’n stralen
in appelrode wangen, niet
om te proeven of te vangen, je
kunt ze aan de kale ta...
...raan in beven.
Ik stijg al hoger uit het dal.
Ik weet niet of ik keren zal.
Weldra zijn over alle horizonnen
mijn ongeziene blikken de een'ge zonnen.
----------------------------------------
doom - damp, mist, ...
Wisselend licht scheerde
langs de stadsrand, over
horizon van waterplezier
van een gastvrije waterland,
verworden tot een zanderij,
het fijne zand stuift over het
speelkwartier, de lege ramen
op de kade...
GEBEDENRATEL
De reiziger wil zich herinneren
de droge kale lijn van de horizon
waarop de plekken waren
waarmee hij verwant kan zijn
Hij ziet het land weerspiegeld
op de wolken, terwijl ...
... onze geest verbaast
nog het meest wanneer alle stormen
na gisteren zijn overwonnen.
Wanneer aan de horizon weer iets gloort
van een geluk nog niet verwoord.
Dat wint na al hetgeen er werd geronnen.
Het lijden dat w...
...
van alles wat ik in mijn gedachten voel
alleen in mijn boot, naakt zonder doel
en onbegrensd is je wrede tegenspel
hoe ik in mijn stilte naar adem moet happen
jij brengt mijn horizon
voorbij de weelderig bloeien...
Staand op het zand van
een eenzaam ver strand
zoek ik vergeefs naar de bron
en die stip aan de horizon
waarop ik kan navigeren
om op het punt te arriveren
vanwaar ik ooit ben vertrokken
maar ik zie slechts in sc...
...j zijn de storm
het seizoen geeft
ons haar zegen,
zoek het maar op,
herken de druppels
tranen op je gezicht.
Houd het maar vast, er
is nog zoveel te beleven
in het bladgoed van bomen,
hun roest verliest ver
ve...
Deksels vallen van de wolken
een slagzin aan de horizon
een paraplu van dromen houdt
verwaaide bladeren van de taal
niet tegen, een woord een uitvlucht,
verdwene...
...eboorte, het kind
elke straat, elke taal
deze plek is van jou
alleen van jou
jij bepaalt met wie je deelt
deze lucht is jouw adem
dit cement zijn jouw poriën
hier at je brood, dronk je verdriet
huilde je vreugde
...
...
uitgestoten stikstof te verschuilen, het
raakt de toekomst in onzekerheid en
creëert een onvrije overdracht, die in
een andere creatie wacht, genereert
gevoel van onmacht in alle vezels
waarin we zijn groot ...