4120 resultaten.
" De fontein ben jij "
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 174 Na de openheid,
ongenaakbaar in de regen,
jij naakt, ik verlegen.
De hel breekt los
of gaat de hemel open ?
Wat maakt ons dat uit.
Heb mis gegrepen,
strohalmen naar de toekomst,
weegschaal naar geluk ?
Uiterste balans,
wat je kiest is om het even,
eind brengt evenwicht.…
Album
gedicht
2.0 met 6 stemmen 4.892 Maar één van hen, de mooiste, jij,
nog niet verlegen met haar leven,
is met de aarde iets van plan.
Ik wil haar schooljaar overdoen:
haar smoezen, fratsen, onvoldoendes,
haar appelflauwtes om een niets,
de droesem in een oude droom.…
Drenkeling*
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 2.863 Gaat zij nu onverwacht snel overstag
en ben ik vol van haar mysticiteit,
nodig is dat zij mij haar koers zien laat
en, niet meer door verlegenheid van slag,
met bakens van gemeenschappelijkheid
toont dat één vaarweg van liefde bestaat.…
Door huid heen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 196 de dood
huilt de wind over naamloze staken
flauwe schijn van geschiedenis maakt
een stille tocht langs littekens
lichtvoetige schimmen versterven
in een lenig landschap
waar nauwelijks plaats is voor zoveel ruimte
en de laatste pagina ontbreekt
veraf ligt het dorp voor anker
ze verbergt, achter fluisterende zandmaskers
haar weelde verlegen…
Hoe depressie eruit ziet
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 140 Met vlijmscherpe blik
Fileer je mijn
Aanwezigheid in die
Uiterst steriele
Apotheek van jou -
Wegkijken lukt nog
Net niet, maar wat
Had je het graag
Gewild -
Mijn smoezelige jas,
Ongeschoren kop,
Mijn tandenloze mond -
Je walgt en kijkt
Uit verlegenheid naar
De grond, je schaamt
Je dat je zoiets goors
Moet aanschouwen…
Terug naar Texel
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 382 Hoe schielijk werd de wilde zee
teruggetrokken en verlegen.
Zij ebde weg van lieverlee.…
Dageraad
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 160 Haar eerste licht is wonderschoon,
ze bloost en kijkt verlegen.
Zwart afgetekend staat een boom.
Haar takken strekken,
om het moois te pakken.
Wiegend in de zonnestralen,
ijzige pegeltjes lekken.
Het licht trekt vrolijk haar baan,
dwingt schaduw die moet gaan,
over tegeltjes ter plekke.…
enige houtopstanden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 73 vooral op momenten
die tussen wal en schip
vallen en verdrinken
in koud havenwater, meestal
troebel zoals toegeschreven
aan uren zonder vaste verblijfplaats
maar ook aan alles wat tijdloos is
en binnen kaders relevant
koop nu een pond suiker
nog gauw even voor de winkel sluit
om dorst aan te lengen en later
niet om zoete thee verlegen…
jij en ik
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 104 Na de verlichting
naakt en verlegen zijn ze
ineens jij en ik.…
LAIS CCII
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 84 Breng je lijf niet in verlegenheid.
Spreek uit wat je in angst en vrees verstilt.
Gooi alles weg wat je verstikt met spijt.…
Extatisch genieten
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 51 het vuur
in je ogen
brandde
toen ik
mijn koude
handen
met witte
vingers aan
jou liet zien
in liefdespatroon
dansten rood-
oranje vlammen
hun warmte
en altijd als
wij samen
waren begon
het hete bloed
te circuleren
nog steeds
werden wij
overvallen door
deze intussen
bijna berekenbare
acties en ons
verlegen lachen
had zo…
weet je het nog...?
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 207 ik weet... dat ik niet leef
wel adem maar niets voel
dat ik nergens nog om geef
geen gedachten of een doel
ik zoek... maar vind geen reden
mijn hart voelt koud en fris
ik kijk omhoog en naar beneden
een teken dat ik je zo… mis
het is nu al zo lang
dat alleen zijn in het leven
maar iets is wel van groot belang
en dat is hopen en nooit…
Achterblijven
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 136 als ik laat in de avond
thuiskom, met in de verte
nog net het rood
van de ondergaande zon,
ruikt de tuin naar
vochtig gras en kruiden,
en voel ik verlangen
naar ’t verleden.
de klank van kinderstemmen,
zachte vogelgeluiden
van zwaluwen en grutto’s,
de jonge eenden die schuw langs
de rietkraag zwemmen.
Je bent zo dichtbij
als ik…
Machteloos...
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 148 Hetzelfde raam, waar eens jouw vader stond.
Ik weet het allemaal nog goed.
Bij het weggaan zwaaide hij naar ons.
Precies zo jij nu doet.
Je bent zo ziek mijn zoon,
we vrezen voor je leven.
Zo heel erg ziek,
jouw arme hart wil het begeven.
Zo dikwijls heb ik het gezegd:
“O nee, niet nog een keer.”
Toch loop ik hier,
en zwaai maar weer.…
Voor je het weet.
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 81 Vergeten uren.
Je bent steeds weer onder weg.
Tot het tijd is...…
De dag...
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 93 De dag… vandaag.
Gisteren is voorbijgegaan,
de zoveelste dag in mijn bestaan.
Weet ik nog wat ik heb gedaan?
Niet alles meer,
vergeet soms weer.
En dat is goed.
Stel dat ik alles zou onthouden...
Ik zou geen ruimte overhouden.
Toch heb ik dingen opgeslagen.
Gevoelens over iets wat me nog spijt,
ik wil ze ook niet kwijt.
Ik leer…
Het leven is een kaartspel
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 107 Vroeger was het leven zo gemakkelijk.
Zo zorgeloos, vriendelijke en zacht.
Maar als je jong bent word je ouder elk jaar.
Soms zo vermoeiend, ondraaglijk en zwaar.
Waar wil ik heen, wat ga ik bereiken.
Hoe kom ik daar… en wanneer zal ik er zijn.
En onderweg is de liefde zo veel meer dan verdriet.
Het leven is als een kaartspel,
dat eeuwig…
Vertrouwen.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 184 Mijn hart, de vervlogen dagen.
M'n ogen, de vele vragen.
De zee met zijn mysterie en
de stad in nevel gehuld.
Ademloos kijk ik naar haar.
De vele gebeden, mijn weemoed,
mijn verdriet.
Een zeemanslied dat mij ontroert,
het is het onkenbare dat mij voert
naar een stille plek om deze
weer te verlaten.
Onzeker van top tot teen, maar…
Brieven
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 147 Ik koester de amechtige epistels
in mijn bezit.
Schaamt u nooit voor de brief welke u anderen
hebt geschonken.
In een vlaag van helderheid
hebben een vriendin en ik ooit brieven
die we van elkaar hadden gekregen,
gefotokopieerd en de kopieën
aan de auteur geretourneerd.
De vriendin is al vele jaren dood,
onze soms aandoenlijke correspondentie…
Mooi mens
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 596 Een straaltje zon
raakt haar wang
de glimlach verdiept
en bereikt haar ogen
Handen bewegen
gedachteloos door
schitterende haren
plots rustend in haar nek
Gezicht geheven
richting horizon
gedachten onpeilbaar
niet in licht te vangen…
Winternacht...
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 640 De dauw in een winternacht,
legt een deken over het landschap,
rijping in fonkelende kristallen,
weerspiegelen in het maanlicht,
verlengen grillige takken,
met glazige ijspegels,
sterren schitteren aan een luchtgewelf,
tegen een gitzwart decor,
de horizon heeft de honneur,
van waterdampen in vlokvorm...…
Levenspad
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 619 Ik kijk
naar de horizon
die niets verraadt
van wat me wacht
Aarzeling...
maar dan besluit ik
en kies een weg
op mijn gevoel
Vastberaden
loop ik
mijn toekomst tegemoet…
Tasten
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 506 Waar daagt de horizon
voor ogen
die verloren
dwalen
in hun eigen zicht
vroeg ze me
zwijgend
en ik zei:
in de beelden
van voorbij
Wat zoeken handen
in het schemer
als er
enkel
leegte ligt
was haar vraag
voordat ze ging
en ik zei:
herinnering.…
meisje
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 624 En zwijgend
tuurt ze voort
dieper dan
de sneeuw
en verder
dan de horizon
die niet bestaat.
Voor haar
is de winter
een zicht op
de wereld
in haar fantasie.…
licht in het hoofd
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 613 de zon schijnt tussen de wolken door
alsof hij nooit is weggeweest
sta op, haal diep adem
je voeten ruiken een spoor
dat over de horizon leidt
door dat bos op die heuvel
nog even dan zweeft een luchtballon
warmte happend voorbij…
wandelen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 647 voor mij rolt het pad
trekt strepen door het land
de horizon verandert
met elke stap maar
komt nooit dichterbij
panorama's rijgen zich aaneen
glijden als kralen van 'n rozenkrans
door mijn hand tot
ik alleen nog luister naar wat
geen stem nodig heeft…
opnieuw
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 745 in traagheid van gemoed
de diepte
het oog van de melancholie
en nog altijd
het verstilde reiken
naar de schoonheid
van een onbevangen jeugd
een bevrijding pas
aan de horizon van de utopie
maar desondanks
gaande door het leven
in de schaduw
gaande in weerklank
van het voortbestaan
steeds de lente opnieuw…
enkel zee
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 159 soms is de zee de zee
slechts water
dat in schuimende golven
en donderend geraas
onaantastbaar
het land aanraakt
dan likken grauwe regenwolken
zijn gulzige waterhand
lessen zijn dorst
tot wolk en water versmelten
aan een lege horizon…
optimist
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 291 oneindige grijze grauwheid
wolken tot over de horizon
de zon voor altijd weg
ruisende klettering van water
trage tranen op het glas voor
een uitgeregende wereld
en plots toch verre muziek
die tinkelende verre vogel
een kleine natte optimist…
Najaar
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 601 Ver weg
voorbij de
horizon is het Licht.
Dank U
voor deze
aarde God.
Ik zal
er zuinig
op zijn, elke dag.…