Alle inzendingen over Verraderlijk

verraderlijk dat is het veen je kunt je makkelijk verstappen want onder zacht en verend oppervlak ligt 't zwarte water op de loer zij lopen naast elkaar een wereld ligt daartussen pakt zij voor steun zijn hand?…

De zeevonk is verraderlijk en mooi Verraderlijk om in te recreëren Maar mooi om van veraf te signaleren Dat water met die vreemde rooie tooi Ze is er weer, maar laat je niet verleiden Een gloed om als een femme fatale te mijden…

De zee is verraderlijk en ineens ben je niet meer te zien. Mensen gaan naar je op zoek en dan ben je niet meer te vinden. Enkele dagen erna wordt je gevonden, hoe erg is dat. Voor de nabestaanden heel veel sterkte gewenst. De zee blijft verraderlijk.…

landschap vol spiegels verraderlijke schoonheid winters herkennen…

licht danste op het plafond ik proefde het gouden schijnsel dat mijn gezicht bewoog zacht als de muzieknoten die dwarrelend als een ragfijne sluier mijn huid beroerden, zich schikten naar de contouren van mijn lichaam tot ik de kleuren hoorde van jouw onverwachte komst je voetstappen, grijs en koud doorkliefden mijn ruimte ik probeerde…

je ziet eruit als een picknick van Van Gogh blozende wangen in een gebruinde huid als aardbeien tussen twee boterhammen met talrijke tarwekorrels als sproeten vertrouwen was zonnig verschenen maar verried de winter al voor de herfst en nu, wijl de dagen nog steeds lengen had het niet donkerder kunnen zijn je ziet eruit als een picknick van…

En Judas tot Jesus komende zeide, Wees gegroet Rabbi; en hij kuste hem. Matth. 26.29. Wat vriendelijker schijn bij vijandelijker haat! Wat bitterder gemoed bij zoeter liefdeteken! Wat zedelozer hart bij zedelijker spreken! Wat Christelijker groet bij duivelser verraad! Wie zag ooit zo veel strijd in vredelijker staat? Wie schandelijker…

Schreeuwde ik tegen de betraande glazige ogen die me aankeken even leek het of ze reageerde vuur sprak uit haar maar stil stroomden ze verder Verraders!…

Kraakhelder water in een vuige zee dichtte mijn ogen het zout dat beet het kristal was niet zo mooi als het leek verraderlijk hard en venijnig scherp het bloed was zuiver…

Opnieuw de diepte wil op zachte zeebodem verraderlijk en muisstil nadert gevaar.…

Mijn wens behoede u onverrot, O STOK en stut, die geen verrader, Maar ’s vrijdoms stut en Hollands Vader Gestut hebt op dat wreed schavot; Toen hij voor ’t bloedig zwaard most knielen, Veroordeeld, als een Seneca, Door Nero's haat en ongena, Tot droefenis der braafste zielen, Gij zult nog, jaren achtereen, De…

Ik vloek de dag dat mij voor ’t eerst verblijd het licht heeft dier verraderlijke ogen; en ’t uur dat ge in mijn hart gekomen zijt en hebt er mijn ziel ganslijk aan onttogen!…

In de ruige eikenkruinen soest zware zomer levensmoe sluipt jong najaar strijkend rond daaronder trillen - deinen - zweven verwarde spinnenwebben kleven aan een zonnestraal hun schittering siddert voelt zich gevangen - wil vlieden popelt uiteen te springen vliegt versnipperd omhoog tussen de takken spelen verspreide vingertopjes van…

Natuurlijk moet je blijven oppassen, want zij blijft toch… verraderlijk.…

zij beeldhouwen achterdocht als een standbeeld zonder voetstuk zielig zoeken ze verklarende woorden ze liegen de richting voor door een oplossing aan te reiken en daardoor vallen de verraderlijke kegels om zogezegd zie ik het niet voel ik het niet maar ik weet dat ze vanbinnen beven…

Vaak uitgemaakt voor 'zeikerd' en 'verrader' Maar achteraf in elke speculatie De zo gemiste redder van de natie Al brengt dat een verspeelde kans niet nader Aan heel zijn loopbaan tussen paal en lat Kleeft, nu nog meer, het eeuwige 'Stel dat...'…

in de verte paarse bergen de zee een glooiende heuvel verraderlijk beeld in avondlicht twee zeilers op het water een koppel aan het strand een schilder achter de keermuur vissersnetten in het schemerlicht nocturnes dromen de nacht…

Terwijl een eerste schaatstocht op een weiland wordt verreden in verraderlijke vrieskou en bij winterende zon hak ik lepelend een wak in erwtensoep zojuist gekregen en denk even bij mezelf zeker weten - it giet oan-…

God van ontluikend, rottend groen Uit zijn bloed bloeien anemonen Hij barst uit de schors, uit gomhars (Het inteeltnest door Aphrodite bestraft) Zelfs de hel zwicht voor zijn schoon Zo wordt hij speelbal van godinnen Door een jaloers everzwijn belaagd Verraderlijk in het kruis gebeten…

de blos mag geen verrader zijn hoe kil ook de emotie…

Waar was je al die tijd Voor jou bevaar ik verraderlijke zeeën Waag ik een sprong in diepe wateren Maar waar was jij? Schepen gevangen in vurige doodstrijd Doch zou ik altijd mijn koers voor je wijzigingen Blijven varen tot in de eeuwigheid Maar vriendschap, waarom was je niet hier? Vriendschap, ik gaf alles Maar wie ben jij?…

Storm aan de horizon laatste stralen door de wolken het razend huilen, dat met vlagen begon wakkert kabbel tot verraderlijke kolken woeste golven slepen schepen mee en nu de krakend lucht het schuim verlicht zie ik, in dit patrijspoort, met die zee de spiegeling van jouw gezicht…

Voor doodslaan en gelukkig zijn en schromen en weifelen en in een afgrond vallen en ontkennen en schuldig zijn en koortsachtig zoeken naar waarheid, schoonheid maakt vrijheid geen verschil, of hooguit een verschil als tussen een bloeiende appelboom en geen bloeiende appelboom, of tussen een kus en geen kus, hoe vluchtig en verraderlijk ook.…

Span prikkeldraad en dreig met bajonetten en leg ons als sardines in een hong verdor ons hart, sla boeien om de tong onthoudt ons vitaminen, vlees en vetten plunder mijn huis die reeds mijn land bezetten ontruk mij aan mijn kinderen, mijn vrouw beloon verraders en bestraf de trouw Maar stuur in godsnaam eens wat sigaretten…

papa, ik voel me rot, omdat jij ons leven verliet hopelijk zie ik je nog eens in het verschiet ik dacht niet dat het jou kon gebeuren dat die verraderlijke ziekte je zo kon verscheuren help me, nu je mij hier alleen achter liet ik weet dat je me daarboven nog altijd ziet ik blijf je kleine meid en niet tot de dood ons scheidt papa, ik voel…

zag de zak met veren ineens een anders zijn door met pek te teren publiekelijk scheiden met schande vastgepend hun daden eindelijk gekend ooit was er eva en de slang kaïn en zijn abel judas de verrader van het span toch gaat de schepping door komt de zoveelste verrijzenis halleluja zingt het engelenkoor…

Verraderlijk, sissend, soms met een muil, druipend van ander bloed. Het geluk is als een slang, glad van tranen lang en met gespleten tong.…

Loop niet zo ver van mij in deze verraderlijke mist. Al scheiden ons maar drie meter ik heb je al drie keer gemist. Mijn blik is bewasemd als mijn bril. Kom naast mij lopen, met je elleboog tegen mijn ribben. Kom zo dicht als je kan. Zoals straks in onze kist. --------------------------- uit: 'Oktober '43', 1998.…

Als onweerswolken Vol donder en bliksem, Dreigend zwart getooid met Verraderlijk zilveren rand, Jagen oncontroleerbare Gedachten door mijn brein - Ze gaan er met mijzelf vandoor, Zonder dat ik ook maar een moment Boven mezelf word uitgetild - Gedachten jagen, Gedachten jagen, En laten mij dingen doen Die ik van mijn leven…

Nu kolken m'n aders, verlangend en heet, lichamelijke verraders mat-glanzend liefdeszweet. Hoe moet ik me beschermen? Dwaas, droom ik nog steeds dat, wanneer hij me laat kermen na mijn lijf, het niet mijn hart is dat breekt.…