Alle inzendingen over Verstild moment

Gewilde levenskracht, verstilde momenten. Met 'n balans ertussen in, geeft leven kans en 'n nieuw begin.…

het eeuwige van gister het eeuwige van vandaag het leven zoet en zilt valt over daken en bomen een wens in je hand zo klein als geluk en het allermooiste liefhebben zoiets als vrede voor wie zwerft in een verstild moment…

Rustig koffiedrinken tijdens onrustige momenten. Rustig genieten van geur en smaak. Gedachten die ons onrust baren in smaak en geuren op zien gaan. Koffie ervaren als bevrijde tijd die tijdloos stil gaat staan. Zo ontspant ons koffiedrinken tijdens een verstild moment.…

Nu neem ik mij voor om de zonnige momenten van het nu diep in mijn zijn te koesteren en te bewaren voor de verstilde momenten van later. Zodat, als later nu toen is geworden, ik meer kan genieten van de roze wolken van nu waar ik mij soms op bevind.…

Hoopvol zoek je.. houvast, aan de buitenkant schittert het leven een verstild moment, prachtig weergegeven..…

En op deze prille gewilde morgen, op dit verstilde moment; is 'r niets wat onzuiver is verborgen, zoals we soms bij mensen zijn gewend.…

verstild moment Van verre af of heel dichtbij Vol verwondering of geheel bevlogen zijn er vele ogen die bij d'zonsondergang hun tranen drogen…

Nicolaes Tulp 'de chirurgijn' een verstild moment van trots en pijn dat op meesterlijke wijze werd vereeuwigd door die jongen van van Rijn ---------------------------------------------- de anatomische les van dr. Nicolaes Tulp - 1632 doek Rembrandt van Rijn het Maurithuis Den Haag…

Dit is zo'n moment dat de klokken even stilstaan dat alle bomen hun bladeren verliezen dat kinderen wenen en niet buiten gaan spelen het is zo'n moment dat niemand weet hoe het te stoppen de bodem is drijfzand je grijpt je geliefde bij de hand drukt hem stevig vast maar hij lijkt weg te glippen het is zo'n moment dat de wereld verstild…

In de zolder van de ziel, keurig in doosjes geborgen, liggen de momenten opgesloten. momenten als in een foto vastgelegd, welke de herinnering ontwikkeld, en een leven weergeven, inmiddels al meegemaakt. Waarheden, leugens, lach en tranen, niet bedacht,meegemaakt en door het leven gebracht.…

Versteende stilte zo dichtbij Zo veraf Als er zulke mooie versteende momenten, successen Zijn als ook de historie verstild, versteend Zonder rustiek “zijn”, zonder universeel weten… Energie als verlaten straten, als verstilde dagen, als verstilde ….. ego’s…

één moment verstild in tijd tel ik wensen spaar ik dromen één moment waarin het lijkt dat hart en ziel samenkomen in één sentiment... het gevoel dat je veilig bent…

Nadat hij was weggegaan, Begon de wind te loeien beukte het huis, Gromde de schoorsteen. En ik dacht: De wind zal tegen hem brullen als een leeuw. Hij zal de weg verfoeien. Zeven mijlen verder en niet meer zullen de lippen verkleumd zijn die ik zo verhit kuste, Vergeefs want een kus warmt maar een keer. Langer had ik moeten kussen…

mijn hand al gerimpeld, het vel dat wel mijn hand dus strekt zich uit over de stilte sneeuw, een onzichtbaar dik tapijt helder wit geweven haast glanzend sluipt op tegen een licht glooiende heuvel mijn korte vingers begeleiden de opgaande lijn in de vallende rust naar de verte toe zelfs mijn denken, mijn denken, vraag…

Zij knikte verstild zijn afwezigheid zo groot de houtkachel dood de tafel anders daar viel geen nutteloos woord…

ik verblijf vandaag in een cel niet dat deuren gesloten waren of dat er iets is met de voordeurbel neen, zit de ganse dag met gesloten ogen vanuit mijn stoel te staren het is zo'n dag waar het leven niet wil waar niets er toe doet of misschien wel maar in en buiten mijzelf blijft het stil het is een verdichting waarover ik vertel vaak…

een nieuwe dag begint het licht is nu zacht alles is nog verstild blauwgrijs, ginds in de verte een silhouet van geboomte langzaam aan roert zich leven een vogel zingt een lied zomerrozen geuren de zon wint aan kracht…

de stilte, naakt de stilte laakt het haakt losgeslagen gedachten zij lijken uitgebraakt mijn oren zijn dichtgemaakt de wereld is toegedaan de tong verzaakt en likt een verre maan de wonden ongebonden een zin, reeds ongeschreven in lucht opgegaan gaat hene naar deze of gene met gesloten monden waar enkel lippen ronden de stilte…

Maar eerst hebben we samen het Wilhelmus ingezet en wie nog moest ging eerst nog even snel naar het toilet We kwamen bij de ingang en wie zagen we daar staan de echte sinterklaas en de bekende indiaan 'T  is een en al oranje en we zijn er allemaal Alleen nog even wachten op het eerste fluitsignaal het volkslied als vanouds een plechtig en verstild…

scherp de uitdagende blik de halve schaduw haar krullen het hoofd schuin trots krachtig hypnotiserend zacht de huid het gevoel van overgave begeerte verstild het moment dat onze ogen bevroren…

tocht vocht zich van buiten naar binnen verkilde de sfeer van stappen die kwamen verstilde het moment van ontmoeten in ogen lichtgrijs blonk het ijs van begroeten zonder hand al die jaren ik kon me de illusie besparen van het nieuwe beginnen het tochtte nu ook ijskoud van binnen…

als het licht in de ochtend zich ontworstelt aan mijn duisternis en het zicht niet verder oogt dan mijn gemoed drijf ik slechts voort op het morgenrood het zijn zo die momenten waar mijn gevoel dichter staat bij de kille dood en eenzaamheid knaagt aan mijn verstild aanwezig zijn wachtend totdat het ongekende daagt in een troostrijk…

Verzilverd hebben we je zachte lach je milde staren in brons gegoten het stokkend hart voorgoed omsloten en strijden nog mijmerend jouw slag Wat is verliezen of gewin in de leegte van verstilde uren zelfs de balsem kan het schuren niet verzachten in ons gezin Zo onraakbaar dichtbij zo tastbaar ver weg altijd die echo als ik zeg waar…

Geen traan rest ons, om nu nog te verspillen; In deze ene nacht, geleefd voor een eeuwigheid; De wind die zacht en speels, ons beider hoofden streelt; En de aarde, de maan en tijd, staan voor ons heel even stil.…

Het water slaapt. Vredig en sereen kadert het haar grenzen. Ze spiegelt hemelblauw in licht bewegen, schittert en verdiept zich zonder reden, met alleen een klein verdwarrelt licht geruis.. Het water zingt. Zachtjes, wat alleen, het zwijgen horen kan. En wie, het echt nog wil.. Stil.. Krakend, onbedaarlijk, stil. Zo vlijt de winter…

Bekend in deze stad in dit oord wijd en zijd Zijn arbeid verstild zijn bewegingen verstomd Hij, ambachtsman stokstijf beeld van ooit....... van toentertijd.…

Verstild ontwaakt de natuur. Vogels hoor je cirkelend in de lucht fluiten. Nieuwe impulsen, momenten mag je tot je nemen. Neem de dag zoals die komen gaat.…

ik voel de rijpheid voor het moment, neem tijd voor de opname.…

Vergeven zijn alle gesproken en verzwegen onvertogen woorden Vergeten de momenten waarop wij elkaar niet hoorden Onvervulde verlangens met diep verstilde wensen Stromen afwaarts de rivier naar nieuwe plaatsen en mensen De mooie momenten blijven ons bij, de geur van een rijpe vrucht Ze komen en gaan, als een uur…

Zoals een spiegel die is gevallen zit ik gevangen tussen de scherven mijn hart vol met donkere momenten van gebroken en verstilde woorden waar ik steeds weer in verdwaal.…