Alle inzendingen over Verzorgingshuis

aankloppen ergens in een verzorgingshuis de wind zal je hun geluk toefluisteren want ze wandelen er hand in hand zij net tachtig hij er al ver over heen…

Al sla ik niet met woorden, de gedachten zijn er ooit en die voel ik soms steken in de vijver van verlangen. Veel liever zou ik jou met vrolijk feestgezang omhangen dan dat ik die gedachten hier zo rustig hou gekooid. Zovelen zijn er hier en elders die nog moeten wachten tot iemand naar hun vragen hoort, hun droeve blikken ziet en zelf ervaar…

Stemmen in een verzorgingshuis worden vaak niet gehoord. Verpleging geeft niet thuis, wordt liever niet gestoord. Stemmen verstommen, eenzaamheid slaat toe... Men staart voor zich uit, energie neemt af, men wordt moe, gevoelig voor elk geluid...…

de ooievaar, de rammelaar en daarna snel gedoopt de basisschool, de pubertijd de mouwen opgestroopt een gladde ring, een hypotheek een blijde kinderlach de midlifecrisis, de golfbaan dan wenkt de herfstdag de stramme loop, verzorgingshuis verleden uitgewist gebroken blik, een laatste snik en daarna zakt de kist…

Hoop gloort als Alles is verloren Lucht komt als Verstikking dreigt Niet altijd is hij verloren Die normaal gesproken zwijgt Diaconessenhuis Meppel, vrijdag 6 juli 2012 In liefde opgedragen aan mijn schoonbroer Anton van der Giessen, bewoner van de Sleutelbloem, Stichting Van Boeijen, Havelte, verzorgingshuis voor mensen met verstandelijke…

Ja, was je een verzorgingshuis toegewezen, dan mocht je voor je leven vrezen, het virus was ook daar neergestreken, en menige bejaarde is bezweken. Nu komen de langzaamaan de vragen, waarom werden er geen mondkapje gedragen. Die vraag blijft aan mij knagen, of is dit naar de bekende weg vragen.…

Als je er komt, dan zit ze in haar hoekje van de gang, afdeling vier. Nee, ze zit niet met een boekje: Dan had ze nog wat leesplezier. De dagen duren lang; Ze slaapt, ze drinkt, ze eet en zit te turen in die gang. Bijna zeker en gewis kun je (gelukkig) zeggen: Oma weet niet waar ze is. Maar, niet altijd ben je daar zo zeker van, want als…

Maar dan ineens, dan merkt ze dat ze huilt en op haar wang voelt ze een traan. Ze is zo bang; hoe moet dat gaan, als ze haar huis voor een bejaardenkamer ruilt? Dat huis waar eens haar levenstrein begon, waar dierbaren zijn meegereisd, verlaat ze nu, alleen…, vergrijsd…, Om te vertrekken naar haar eindstation.…

Als u de zeventig bent gepasseerd en u ligt op de grond op apegapen, doen wij geen moeite om u op te rapen, want er wordt niet meer gereanimeerd. Maar als u dan per se wilt blijven leven, gelieve dit wel even door te geven.…

Sofia is een sofist althans zo denk ik dat ze denkt zoals ze daar nu zit het is net alsof ze wenkt wat is het dat ze mist? Ooit kwam ze uit Duitsland waarvandaan ze vluchtte met velen als ratten van land naar land als je ze ziet, mag je ze strelen uiteindelijk is ze in Israël geland Hoe oud denk je dat ik zal zijn? vraagt ze met heel…

Het leven heeft de crisis in de genen De inhoud van de loonzak zakt omlaag De oude dag ligt loodzwaar op de maag Verzorgingshuizen zijn straks al verdwenen Na eenzame aanvaarding van het lot Blijkt ook nog eens de hemelpoort op slot…

In het kleine verzorgingshuis zat hij te bidden en ging toen in bad. Een verpleegster verzorgde de pater. Ze nam iets speciaals aan hem waar. Door z'n lichaamstaal werd het 'r klaar. Ja, het stond als een paal boven water. Z'n geslachtsdeel was nauwelijks nat, dat van haar des te meer, toen-ie bad om een innig contact met d'r lijf.…

toch ik weet het nog, dat u de paarse velden de zilverstammen van de berk aanbad het veen, de oevers rond de poel op uw netvlies geschreven had en u genoot van de dauw de spinnenwebben op het gras ik zie nog uw handen strelen over de wilde bloemen, het zomergewas *Opgedragen aan mijn vader* (naar aanleiding van de opname in het verzorgingshuis…

het Levenslicht aanschouwd Als jouw borst mij Liefdevol opvangt, En als jouw moedermelk Mij ongevraagd wordt aangeboden Begin ik als vanzelf te zuigen Met mijn tandenloze mond, Melk die noodzakelijk is Om dit leven op gang te brengen; Een mensenleven later, als ik Als ik een van de weinige gelukkigen Ben die mag wonen in dit verzorgingshuis…

En als ik omkijk ben ik bij hem in zijn tuin van 't verzorgingshuis, kijken we samen uit  op zijn bloemen.   Een paar ervan nam ik mee voor mijn tuin. En uit mijn raam kijk ik nu op de bloemen van hem, paars.   Hij kijkt naar mijn koken en bakken van knoflook, van de tros, die ik vond in zijn kast.…

We hebben een demente kat Hij woont nog bij ons thuis Wij moeten constant op hem letten Want er is geen katten verzorgingshuis. Hij weet niet goed meer wat hij doet En loopt wezenloos in het rond Miauwt niet meer hij jankt Slaapt zelfs in z’n eigen stront.…

Smullen van een ijsje, opgewekt weer verder tot in de late uren, moe maar toch voldaan de holle klanken horend kijkend in de ruimte, bedenkend dat morgen in omgekeerde vaart alles opnieuw begint voor die bejaard ‘t verzorgingshuis verruilen.…

Op maandag heb ik heus wel wat te doen, Maar maandagavond moet echt alles wijken Om thuis weer ouderwets tv te kijken, Ik kijk dan met mijn vrouw naar Hendrik Groen. Dan zie ik daar wat ik nog lang niet mis, Wel ik ben bang dat dat mijn toekomst is.…

Ook ik heb thuis sinds kort een plascontract Ik mag per dag nog hooguit een keer plassen Omdat ik ruim over de pot blijf sassen En niemand zit graag op een bril die plakt Zodat ik wijdbeens door de straten kuier Maar op den duur dan wen je aan zo'n luier.…

plintbeleving neen we komen niet bij elkaar over de privévloer daar is die straat, het café of dat restaurant voor met panden indertijd niet te bewonen krotten die nu tegen de vele, vele miljoenen op klotsen in gedachten Nelis en Zwarte Gerrit die dood zijn maar op de Lauriergracht nog wonende mooie Stijn schuin tegenover Stijn in Uylenburg’s verzorgingshuis…

Inmiddels zit zij al vele jaren in een sjiek verzorgingshuis. Men is daar ziek en straf op leeftijd, dus ook behoorlijk kuis. Daarom rinkelt bij mij vaak de telefoon in de duistere nacht. De verplegers vragen mij dan waarom zij toch zo schaterlacht.…