Alle inzendingen over Visualiseren

Doodlopende steeg: kijk eens naar die blinde muur uitzichtloos dichtbij.…

jou visualiseren doe ik met mijn brein jou missen doe ik met mijn hart om jou te zien door bij jou te zijn.…

Het woord heet ‘zwijgen’ om aan te kunnen blijven, te visualiseren wat de wind ons kan leren. Zij die ook op deze drempel ooit hebben gestaan weten hoe een en ander nu verder zal gaan. We vertrekken van waar we nu toevallig zijn, ervaren samen en alleen die intense zielenpijn.…

bergen beroering in een helderblauwe hemel ontstijgen het hart van de aarde zuivere ruimte adembenemend uitzicht stenige bodem doorsneden met riviertjes leven omgeven door zeeën rust ik visualiseer de schoonheid…

Is leven de dood Als duwende kracht van een tevreden leven De brandstof voor echt zinvol Drijfveer naar leergierigheid Naar weten waar liefde leeft Waarom je geen vleugels bezit Niet kunt vliegen Hoog visualiseren waar het aanvaardbare schuilt Vliegen naar terug Uit angst voor morgen Omdat morgen daar niet huist…

'k Denk aan jou.... ...als ik ga slapen ...als ik wakker word ...als ik ga werken in elke straat van ons mooi dorp 'k Denk aan jou.... ...als ik dan thuiskom ...in mijn badkamer heerlijk ga douchen en.... ...jou visualiseer...…

Laat ons beperken tot huidcontact gevoel, druk, temperatuur en pijn Wij visualiseren ons een bord tasten, duwen, meten en slaan uit Veel kan met zichzelf en als men wil kan het ook met twee of meer Zo is de mens, hij/zij ontdekt de wet van de verminderende meeropbrengsten de mensen lopen elkaar in de weg Het eerste glas smaakt het best…

Laat ons beperken tot huidcontact gevoel, druk, temperatuur en pijn Wij visualiseren ons een bord tasten, duwen, meten en slaan uit Veel kan met zichzelf en als men wil kan het ook met twee of meer Zo is de mens, hij/zij ontdekt de wet van de verminderende meer-opbrengsten de mensen lopen elkaar in de weg Het eerste glas smaakt het best…

Ik sluit mijn ogen snuif de geur van wilde bloemen en voel de zon op mijn gelaat even voel ik mij terug in Afrika ver weg van hier was ik maar daar hoor ik het gebrul van leeuwen in verte voel ik het hete zand onder blote voeten even visualiseer ik de lange tocht in de woestijn rituelen en gebruiken beleef ik weer de meisjespijn…

Dichtloos. Dichter. Dichtbij. Gevoelloos. Dichter. Nabij. Gezichtloos. Aanschouwde. Gezichten. Eindeloos. Dagelijks. Gedachten. Futloos Hoopvol. Gereserveerd. Tijdloos. Dichter. Gevisualiseerd.…

Het warme bad stroomde leeg waar ik mij begaf in een lege cel met één weerloze laatste druppel over mijn wang vol kippenvel Als enige levende orgaan mijn ontspannende spier liet mijn herinnering stil staan op de rand van mijn doucheput. Met galm werd zij aangevoerd als beeld tegen…

Kansen reiken horizon breed het toekomstbeeld beschijnt jouw visualisatie en verlichten het gewicht van het verleden…

Bij de geur van Jasmijn wanneer mijn hartslag daalt voert warmte door mijn lichaam van haar kloppende hart. Met ingetogen euforie absorbeer ik als een spons die mij de kern laat zien van de fundamentele houvast. Haar gevoelige hand gevangen in een zonnestraal verbergt de gevoelige kilte als een warmtebron in IJsland.…

ik heb je gezicht in mijn handen gelegd door samen te teleporteren op het quantuminternet in de al vertegenwoordiging zonder fysieke beperking visualiseren we kosmosenergie zonder verplaatsing lieflijk omgeven met verrukkelijke kreetjes de basale schrik van verdwijnen en elders in het zelfde momentum te verschijnen ook…

Als de wekker de dag openscheurt rugpijn en vermoeidheid ontwaken en ik mij onder de haperende douche afdoende verbrand heb schiet ik in mijn gewoontekleren stommel woest en wakker de trap af veeg met mijn arm de vaat opzij kauw vastberaden het oude brood drink mijn Senseo en denk aan koffie verheugd visualiseer ik de tredmolen ik harnas…

paardenvijg een aan paarden gerelateerd vijgenijs -paardenijs ligt maatschappelijk lastig het paard, de vijg en het paradijs de stad, de straat, de schoen en het paradijs de paardenvijgen para-eis een eis maar dan half een zachte paardenvijg een zachtepaardenvijg de paardenvijgenpaladijn de inburgeringscursus het paraderen door paardenvijgen het visualiseren…

ik heb een nieuw fotoboek gepakt waarin ik jou op het gladde papier visualiseer in een paar spraakmakende scenes zoals de boom die jij vasthad aan de bast met die lange treurende takken en jij hoopvol kijkend naar het nest waar de kleinen wachtten het bankje dromend aan de vijverkant met waggelende eenden en voorbijgaande benen…

Grotere vleugels kan ik niet voor jou verzinnen je vliegt een eind landinwaarts want je komt van de zee het leven kleurt zich hier uit het grauwe en grijze om liefde te geven aan jouw zweefkracht boven bos en bomen kleurrijke liefde altijd bij ons en niet alleen in dromen visualiseer ik jouw vliegen ver weg van mijn ratio om heen…

Is dit zelfsturende hartstocht de inspiratie die ik nu al wil delen om haar warme blik te visualiseren en mijn enthousiasme nu te mailen dat ik zuurstofrijk bloed voel krioelen.…

Tijd zocht ik, ruimte in tijd om te lezen, te schrijven. Ik stuitte op begrenzing, onmogelijk nagalmen. Iets van mondholte, ik verlangde naar waar taal aan vertering mag beginnen, rijk literair speeksel kan inwerken, ofschoon biologische realiteiten soms afbreuk doen. Hoe woorden mijn wereld bouwden, omzetten. Afstanden onverwachte waarheden…

Pas maar op, ik visualiseer een straaljager met meedogenloze voltreffers. Kraaienogen die wel hypnotisch kunnen verjagen.…

Mijn hersencellen werken hard, de synapsen visualiseren zich omringen zich met neuronen. Plots doet zich de singulariteit voor, de omkering van het perspectief als het ware. Wij met zijn allen spelen informatie door op deze synapslijke wereldbol...…

Brokken verstikken mij ’t verder gaan, trillend omklem ik mijn glas, tranen wellen gestaag steeds meer aan, visualiserend hoe het toen was. Je schrijft: ”Nimmer vergeten maar wel vergeven!” Ik herken je handschrift in zwart op wit. Met geëmotioneerde illustraties heb je ‘t omgeven, terwijl je voor bevrijding, lees ik: bid.…