Alle inzendingen over Vloeiende

snaren van verlangen als een stortvloed uit de rode hemel hoorbaar de toekomstige gezangen in de nacht van smart en rouw Och, het zijn de ontroerende innige klanken de aanzwellende muziek puur geluk in de eenzaamheid van dit heelal dat ons teistert met zijn dictatoriale gloed waar ik Uw stem hoor fluisteren in de hoge vloeiende…

hun lippen zoeken woorden op plekken waar ze vloeiend overgaan ze ademen nieuwe taal met lichamen die elkaar begroeten en verstaan…

in het licht van wat er gaat komen staan dikke druppels regenwater niet treurend stil bij wat ooit was maar stromen voor weer nieuwe fleur in ‘t verfriste gras van morgen laat mensentranen die nu welig wellen om wat kwijtraakt en verdwijnt niet kwellen in ‘t moeras van spijt maar gul verzachtend overvloeien naar een schoner waterland met…

Vloeiend over de zwart-witte toetsen met sterke, bewegende vingers, soepel in de polsen baant de pianiste zich een weg door prachtige partituren van Bach tot Chopin en ik de klanken laat doordringen aan de horizon van mijn gemoed omdat ik het pianospel zo bemin…

Vloeiend ga je op in ons spel Je adem voelt in mijn borst Je hart klopt in het mijne Stroom van verrukking Vloeiend ga je in mij over…

Vloeiende tranen, ze vormen een zee. Vloeiende tranen, ik drijf erin mee. Ik zink in mijn verdriet, dieper... dieper... dieper... en niemand die het ziet.…

Gewaarwording van een vloeiende natuur die zich opnieuw bezint hoe zij zich vormgeven zal.…

onthult het raadsel van de nacht en vloeiend blijft de schildering…

je eens zo mooie kleuren vielen hard vloeiend tot diepe herfst…

zijn ze nodig als schoonheid zich vlak onder je neus aandient in kleine meeslepende rondingen en vloeiende lijnen?…

Op het Deense meer zwemmen eenden deinend voort, vloeiend op de maat van Andersens vertelling "Het lelijke eendje."…

Wie wil niet vluchten als de regenboog bommen regent kogels kermt alleen maar zwart en vloeiend rood terwijl het niet meer droog lijkt te worden…

Laat beide ogen langzaam glijden over hetgeen ik duidelijk bied is het zicht wat vaag en dubieus zet dan een brilletje op je neus zodat je mijn aanbod prima ziet Laat je stembanden stevig rollen en klaterende klanken klinken je tong mijn tere waarheid proeven slik mij, al dan niet naar behoeven of laat me diep in je verzinken Ik zal je…

kleuren spraken niet meer aan verfletsten in contrast met strakke vormen intolerantie verbood het vloeiend zacht in elkaar opgaan naar balans had pigmenten versterkt de viscositeit nog soepeler gemaakt toch stokte het gaan pas in verwarmen mengde alles subtiel maar viel later weer terug in de starheid van een koude realiteit…

De pijn die stroomt door onze aderen samen gesmolten met het bloed Vloeit ons langzaam naar het einde Stromend tot ons hart stop Tikt het ons de dood in Langzaam zonder ziel Zullen wij tenonder gaan Met het bloed dat niet meer naar ons hart stroomt Ons hart Versplinterd door pijn Versteend door het zwarte bloed dat stroomde en onze ogen…

Je lichaam glanst Een rivier veilig ingebed tussen de oevers van bossages grassige vlaktes Stroom naar de zee van je wezen verborgen nog deels Toont een zwakke rimpeling aan de adelaar tuurt met zijn scherpe ogen ondanks ontwaart in de diepte van je ziel Je gezicht een ontluikende druivenbloem in de vroege zomer Pluizige doorschijnende…

Voor alles wat vloeit Is niemand meer bij geboeid Op intrige na, warmte, liefde en intimiteit Ontplooit zich niet binnen de muren van vasthoudendheid Gevoelens om in te verliezen zijn verloren gebleken Zoveel misstappen geleden allen zijn gebreken Reeds aangemeten in de schuur gelegen Naar de achterdeur verwezen, Wreken zal het wezen.…

in de zachte vlammen van het vuur licht plotseling een andere wereld op het rustieke knetteren heeft plaats gemaakt voor een vreemd kwetteren kleuren spelen landschap van een onbekende signatuur vormen beelden uit de oer natuur er danst beweging in het vloeiend gaan een verplaatsen zonder staan massa lijkt van geen belang de wereld…

hoe meer ik de chaos zie als opsomming van diversiteit waarin antwoorden uit het geheel liggen besloten is de weg die mij door onzekerheid leidt de juiste de gang naar ontspruitende loten als ik de massa een weg door de trechter gun en mijn ademen daar op richt dan zal een nieuw antwoord, ook al is de straal nog zo…

Mijn tranen zijn niet van kristal Ze lijken wel een vloeiende waterval Het is geen juweeltje van de natuur Ze zijn verbitterd en zuur Want er zit zoveel verdriet Waarom stoppen toch mijn tranen niet?…

je danst telt passen voor de wals een lopend samengaan jij steeds vooraan waarin de draai naar rechts te links wordt uitgevoerd je danst de tango met een passie die abrupt de adem staakt gaat in vloeiend onderkruipen zachtjes meebewegen als je partner je verstaat je danst het leven in een slepend ritme maar verstapt het swingende…

zal ik de vlam bevatten; maar nee, voor nu is het voor mij genoeg, dat ik weet dat de woorden daar zijn, dansend door mijn leven gaan als een vloeiende vlam……

gaandeweg verzacht de rijpe zon het land in vloeiend avondrood verwoordt de einder wat onbenoembaar is vouwen mijn handen zich tot heilzaam gebed…

hij ziet in haar het onbeschreven blad en laat de regels vrij en vloeiend rijmen door vingertop beheerste woordenschat graveert in haar zijn warme hartsgeheimen…

de stilte zwijgt niet in een klinkend woord dat men schreeuwend in de verten hoort aan de grenzen van het vloeiend lied dat zin na zin in klacht gebied…

hoe zacht groeit stevig vlees tot lust de vrucht die gretig lippen kust hoe zuigt een mond die open sluit de nectar van het vloeiend fruit…

De aria van het aureooltje klinkt zwaar en moedeloos Ze spreekt de taal der lichtekooien Vloeiend over de tong Een keelgeluid verklapt het einde Geen kik, maar hese windhoos…

Afscheid van mijn tranen Ze glijden in vloeiende banen Langs mijn mond Als een waterval op de grond Het is niet te stoppen Omdat, ik het niet kan verkroppen Mijn gevoelens van verdriet Intens zijn de tranen die je nu ziet.…

Alpinopet af en vloeiend sprak je de kattentaal Ik zag je gaan in dat dikke boek en verwonderde me. Je sprak over jezelf in de derde persoon Misschien dat daar een reden voor was.…

Oogstrelend stromen woorden vanuit het hart geschreven vloeiend in een fontein van gedichten waarin alle facetten samenkomen van het leven als streling voor de ziel...…